vrijdagavond

Vanmiddag, nadat het gros van de collega's aan het weekend is begonnen, laat ik It's alright, ma (I'm only bleeding) op vol volume over de werkplek schallen. Maar al snel stop ik ermee, de boxen die aan de computer hangen zijn dusdanig goedkoop dat ze de meest prachtige muziek tot drab vervormen.
Zoals altijd ga ik, na thuiskomst, een aantal websites langs. Searching for a gem is een vaste pleisterplaats. Ik surf altijd gelijk naar de updates, er zijn weer een aantal aardige item toegevoegd aan de site. Dit keer o.a. afbeeldingen van een plaat uit Uruguay. Wie kocht in 1967 in Uruguay Dylan?
In mijn e-mailbox scans van Sociologisch Mokum (zie de afbeeldingen bij dit bericht). De digitale variant van de 'vriendelijke knipper', waarvoor dank.
Na de vaste pleisterplaatsen volgt de strooptocht langs het net, op zoek naar links naar (Nederlandstalige) websites met nieuws over Dylan. Die strooptocht levert vandaag niks op. Het kan ook niet alle dagen feest zijn.
Ik worstel mij deze dagen - met veel plezier - door een stapel oude afleveringen van het fanzine Isis. Ik stuit o.a. in issue 100 & 101 op aardige stukken over pirate-uitgaven van Tarantula & in een van deze twee issues een stuk(je) over de door een medewerker van de VPRO gemaakte opnamen van Dylans optreden tijdens het Isle of Wight-festival.
Vanavond nog maar eens It's alright, ma (I'm only bleeding) draaien - een inhaalslag.
Ik heb het hier al vaker geschreven, vrijdagavond heeft de belofte van de mogelijkheden in de botten. Er staan twee dagen voor de boeg waarop nu nog alles mogelijk lijkt.
De mogelijkheden zijn eindeloos, maar het ideale weekend bestaat toch voornamelijk uit muziek luisteren & lezen, als je mij vraagt.