Sinds enige tijd wordt in de song sectie van Dylan’s website bij elk lied aangegeven hoe vaak het live is uitgevoerd. Helemaal betrouwbaar schijnen die gegevens nog niet te zijn, maar ze geven wel een indicatie. En ik begon mij af te vragen: een indicatie waarvan?
Eerst maar eens vaststellen dat hoe ouder een song is, hoe meer gelegenheid om het vaak uit te voeren. Of anders om: dat recente songs nog niet zo vaak zijn uitgevoerd, lijkt, gezien de tijdspanne van Dylan’s carrière, logisch.
De aantallenlijst kan op heel veel manieren geanalyseerd en geïnterpreteerd worden en wie weet, hebben experts dat ook al lang gedaan. Behalve die tijdspanne zijn een aantal factoren daarbij van belang, waarbij ik er zeker net zo veel nog over het hoofd zie.
Er zijn periodes geweest dat Bob Dylan voornamelijk repertoire bracht van zijn recente album(s) en éénmaal deed hij dat uitzonderlijk exclusief, in de gospel-periode. Maar er zijn ook series concerten geweest waarin hij zich in grote lijnen beperkte tot greatest hits, wat je daar dan ook onder zou moeten verstaan. Meestal was dat in een creatief niet zo productieve tijd. Er zijn songs die hij alleen maar gespeeld heeft in de periode van hun ontstaan en daarna nooit of vrijwel nooit meer.
De liederen die nooit of bijna nooit live ten gehore zijn gebracht lenen zich wellicht minder voor een live uitvoering of er is nooit een goeie vorm voor gevonden. Het kan ook zijn dat ze niet tot Dylan’s eigen favorieten behoren of na het moment van schrijven dan wel opnemen geen betekenis meer voor hem hadden.
Bij de songs die heel vaak zijn uitgevoerd zou je je kunnen afvragen of dat de nummers zijn die Dylan ’t meest na aan het hart liggen en hun betekenis (voor hem) zijn blijven houden. Of zijn het publieksfavorieten en/of (niet geheel synoniem) zijn grootste commerciële successen?
Wie het weet mag het zeggen. Maar hoe dan ook is mij opgevallen dat van de 15 meest gespeelde nummers er maar liefst 13 uit de jaren ’60 stammen. Die gaan al de langste tijd mee, maar dateren ook (van Dylans (commerciële) topperiode. Slechts één song van het toch veelgeroemde album Blood on the tracks staat in de top 15 en, opvallend genoeg, één nummer uit de laatste decennia, Summer Days, dat zich kennelijk goed leent om live te spelen.
Ik geloof niet dat al deze nummers ook mijn persoonlijke top 15 zouden vormen, hoewel een aantal er zeker in zouden staan, waaronder Don’t think twice, Just like a woman en Tangled up in blue.
Hier volgt de lijst , ontleend aan de statistieken:
1. All along the watchtower - 1928
2. Like a rolling stone - 1816
3. Highway 61 revisited - 1569
4. Tangled up in blue - 1094
5. Maggies Farm - 1048
6. Blowin’in the wind - 1026
7. Rainy Day Women - 932
8. Mr. Tambourine Man - 908
9. Don’t think twice - 880
10. Ballad of a Thin Man - 879
11. Masters of war - 875
12. Just like a woman - 866
13. It’s alright ma - 749
14. Stuck inside of Mobile - 734
15. Summer Days - 678
Peter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten