Ik vroeg in Dylan kort #621 aan lezers om een dialoog te schrijven bij een foto, hierbij de bijdrage van Frits:
Woody Guthrie memorial concert
“Heey, goed je te zien, man!” zegt de man helemaal links in beeld. “Ik heb je voor het laatst live zien spelen in '65, toen stond je nog alleen op het podium.”
“Jajajaja, ik heb goede herinneringen aan die tournee,” antwoordt Dylan. “Leuk je te zien. Maar ik moet nu die kant op. Ik moet wel wat doen voor mijn geld, he!”
En die man in het midden? Hij is verbaasd dat hij zo dicht bij Dylan staat, terwijl de 'stem van de generatie' zo dicht bij hem staat. De verloren zoon van de folk-traditie, jaren ouder, wijzer misschien ook wel. Wie zal het zeggen? Wie kan het horen, als Dylan het publiek toezingt?
De drie mannen zien er ontspannen uit. Geen blijk van enige stress voorafgaand aan het optreden – ervan uitgaande dat de foto vóór Dylans optreden is genomen. Want het lijkt me sterk dat de foto van na het optreden is. Dylan is op weg naar het toneel, en komt onderweg in de catacomben deze twee mensen tegen.
Geen tijd en geen plek om de wereldproblemen op de achterkant van een bierviltje op te lossen. Straks, na het optreden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten