Weekend

Het is weekend & ergens heb ik tijd gevonden om de Dylanesque dingen te doen die al een tijdje liggen te wachten op een moment dat ik er tijd voor vind. Het begon met het doorbladeren van Master of the tracks, van Michael Krogsgaard. De enige keer dat ik in Londen ben geweest - op huwelijksreis met 'mevrouw Tom' - vond ik in een onooglijk boekwinkeltje vol tweedehands boeken al Twenty years of recording, de voorloper van Master on the tracks. Master on the tracks vond ik enkele maanden geleden al, inmiddels natuurlijk gedateerd, maar nog steeds een heerlijk boek. Enfin, bladerend door het deel over de Europese tournee van 1981 in Master on the tracks viel mijn oog op de tracklist van het concert op 12 juli 1981 in Kopenhagen. Op 12 juli 1981 zat ik nog op wat toen nog de lagere school heette. Op 12 juli 1981 speelde Dylan twee keer Blowin' in the wind. Twee keer hetzelfde nummer tijdens een en hetzelfde concert.

Dit soort absurde details uit wat sommigen 'dylanologie' noemen, kunnen mij uren bezighouden. Controleren bij andere bronnen, nadenken, meer informatie zoeken, kauwen op de absurditeit & meer nadenken. Mijn gedachten zijn nog lang niet klaar met 12 juli 1981.

Gisteravond een voornemen dat al maanden in mijn achterhoofd klopt daadwerkelijk uitgevoerd. Dat voornemen bestond uit het herbekijken van No direction home, in één lange sessie. Drieënhalf uur lang kijken. Tijdens het kijken verbaasde ik me erover hoeveel beelden uit deze film ik inmiddels vergeten was. Ik had mijn avond niet beter kunnen besteden dan met het herkijken van No direction home, de oude beelden waardoor fragmenten van concerten uit 1966 zijn gesneden. Alles richting niet eens zozeer het 'Judas-moment' echt helemaal aan het eind van de film, maar, voor mij, nog veel meer richting de beelden vlak daarvoor. De beelden waarop een compleet uitgeleefde Dylan heen & weer wiegt met zijn bovenlijf, zittend op een bank en tegen dovemansoren zegt dat hij maar één ding wil, hij wil alleen nog maar naar huis.

Vanochtend de archieven in gedoken, op zoek naar knipsels met informatie voor een stuk waaraan ik wil schrijven. Het grote gevaar is - & ook nu viel ik in mijn eigen valkuil - dat ik al bladerend van het ene interessante knipsel in het andere val zonder te vinden waar ik aanvankelijk naar zocht. En zo gaan er zo een paar uren voorbij. De afbeelding bij dit bericht is een scan van één van die knipsels waarvan ik compleet was vergeten dat het in het archief opgeborgen zat. Een knipsel - een van de vele - dat ik herlas & waardoor ik vergat waar ik aanvankelijk naar zocht.

Soms is het heerlijk om de chaos in de kop te hebben.