Er hing een prettig ontspannen sfeertje in de Arena, die goed gevuld, maar niet helemaal uitverkocht was. Een leuke Braziliaanse vroeg of ik een foto van haar wilde maken en maakte er in ruil daarvoor één van mij, waar ik probeer een Dylan-pose aan te nemen... Ach ja... voorpret...
Terwijl de Arena nog vol aan het lopen was, begon Stu een introotje te spelen op de akoestische gitaar, waarschijnlijk om iedereen duidelijk te maken dat het tijd werd om je plaats op te gaan zoeken, we gaan beginnen!
Things Have Changed, de band in witte pakken, Bob weinig meer dan een krullenbol die boven de piano uitsteekt, maar wat swingt dit! Ik kon niet stil blijven zitten! Wat volgt is een heerlijk concert op een heerlijke lentenacht, hoogtepunten waren voor mij als bluesman Duquesne Wistle, Honest With Me, Early Roman Kings met gitaarsolo van Charlie, Thunder On the Mountain met drumsolo van George (kreeg ie flink applaus voor) en Tangled Up In Blue. Wel jammer dat Dylan geen harmonica meer speelt...
Zelfs de covers waren zeer te genieten, niet alleen omdat Bob eindelijk achter z'n piano vandaan kwam, maar ook omdat hij echt mooi zong. Een Nederlandse die ik voor het concert ontmoette, vertelde dat Italianen die Sinatra songs juist prachtig vinden en Autumn Leaves kreeg inderdaad een luid applaus.
Tot slot natuurlijk de bekende toegiften en een juichende Arena.
Al met al ben ik blij dat ik gegaan ben en Verona is een mooie stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten