Geef de anarchist een sigaret
Meer informatie over Geef de anarchist een sigaret; de Bob Dylan aantekeningen 2015 - 2016 is te vinden op de website VindBoek, zie hier. Op deze website zijn ook de eerste 33 bladzijden van Geef de anarchist een sigaret te lezen, zie hier.
Setlist 26 april
Things Have Changed / She Belongs To Me / Beyond Here Lies Nothin’ / What’ll I Do / Duquesne Whistle / Melancholy Mood / Pay In Blood / I’m A Fool To Want You / That Old Black Magic / Tangled Up In Blue // [intermission] // High Water (For Charley Patton) / Why Try To Change Me Now / Early Roman Kings / The Night We Called It A Day / Spirit On The Water / Scarlet Town / All Or Nothing At All / Long And Wasted Years / Autumn Leaves // [encores] // Blowin’ In The Wind / Love Sick
Dylan kort #1169
Setlist 23 en 25 april: Things Have Changed / She Belongs To Me / Beyond Here Lies Nothin’ / What’ll I Do / Duquesne Whistle / Melancholy Mood / Pay In Blood / I’m A Fool To Want You / That Old Black Magic / Tangled Up In Blue // [intermission] // High Water (For Charley Patton) / Why Try To Change Me Now / Early Roman Kings / The Night We Called It A Day / Spirit On The Water / Scarlet Town / All Or Nothing At All / Long And Wasted Years / Autumn Leaves // [encores] // Blowin’ In The Wind / Love Sick
Dank aan Frits voor zijn vriendelijke woorden na aanleiding van de aankondiging van mijn boek Geef de anarchist een sigaret, zie hier.
Radio 1 zoekt 75 blazers om "Blowin' In The Wind" te spelen, zie hier. [met dank aan Dirk]
Zijn Prince, David Bowie en Bob Dylan de grote drie? Zie hier.
"55 jaar geleden: eerste opname van Bob Dylan", zie hier.
Dylanterie #13: Stijgbeugelblues, 1978 - door Ubel
Stijgbeugelblues, 1978
In New Pony betreurzingt Dylan zijn oude pony. Ze brak een poot, werd afgemaakt. Liever had Dylan haar opnieuw bestegen. Hij huilebalkt verbitterd, klinkt alsof hij de pony alsnog tot bloedens toe de sporen wil geven. Dylan is woest dat zijn pony hem verliet. Hij sart haar postuum, zingt wraaklustig dat zijn gloednieuwe ponypaardje veel lekkerder beweegt. Aan het eind bindt Dylan in: “Well, you’re so bad and nasty. But I love you, yes I do.” De vaak seksistisch genoemde song past in een oude bluestraditie. De pony is een metafoor. Gelijk Bessie Smith in 1931 metafoorde: “I need a little sugar in my bowl, a little hotdog on my roll”.
Ubel Zuiderveld vervat onder de naam Dylanterieën korte observaties en gedachten omtrent Bob Dylan in 111 computergetelde woorden, zogenaamde honderdelfjes.
In New Pony betreurzingt Dylan zijn oude pony. Ze brak een poot, werd afgemaakt. Liever had Dylan haar opnieuw bestegen. Hij huilebalkt verbitterd, klinkt alsof hij de pony alsnog tot bloedens toe de sporen wil geven. Dylan is woest dat zijn pony hem verliet. Hij sart haar postuum, zingt wraaklustig dat zijn gloednieuwe ponypaardje veel lekkerder beweegt. Aan het eind bindt Dylan in: “Well, you’re so bad and nasty. But I love you, yes I do.” De vaak seksistisch genoemde song past in een oude bluestraditie. De pony is een metafoor. Gelijk Bessie Smith in 1931 metafoorde: “I need a little sugar in my bowl, a little hotdog on my roll”.
Ubel Zuiderveld vervat onder de naam Dylanterieën korte observaties en gedachten omtrent Bob Dylan in 111 computergetelde woorden, zogenaamde honderdelfjes.
Obviously 5 Believers (1966) - door Jochen
Obviously 5 Believers (1966)
Een van de hardnekkigere mythen rondom het fenomeen zwarte hond betreft de instinctieve angst die mensen ervoor zouden hebben. Bewezen wordt dat dan door dierenasielstatistiek: de kans dat een zwarte hond wordt meegenomen door nieuwe baasjes is significant kleiner dan bij de anderskleurige keffers. Onderzoek daarnaar is niet eensluidend en blijft dus populair – al sinds decennia zijn er elk jaar wel wat academici die vrolijk aan het turven slaan en met die cijfers uiteenlopende, en meestal luchtledige, stellingen in proefschriften verdedigen. Vooral in de anthrozoölogische faculteiten, uiteraard, maar ook de sociologen laten zich niet onbetuigd.
In de kunsten is de zwarte hond meestal een angstzaaier, in elk geval. Holmes’ Hound Of The Baskervilles is zwart (ook in alle 25 verfilmingen sinds 1914), in Ian McEwans roman Black Dogs gebruikt de Gestapo ze als waakhonden en symboliseren ze het kwaad waartoe de westerse beschaving in staat is, de duivel verschijnt in Goethe’s Faust in de gedaante van een zwarte poedel en als Breughel een zwarte hond schildert is dat een ongeluksbrenger.
Maar veel poëtischer, en misschien ook wel bekender, is de Black Dog als metafoor voor depressie. Toegeschreven wordt die beeldspraak doorgaans aan Churchill, die het inderdaad bekend heeft gemaakt door herhaaldelijk aan zijn eigen, diepe depressies te refereren met dat beeld van een zwarte hond. “Die man kan mij misschien ook helpen,” schrijft hij over een Duitse psychiater, “if my black dog returns.”
De vergelijking is echter al veel ouder. R.L. Stevenson (de Schotse schrijver van Schateiland) beschrijft al in 1882 een zwaarmoedig figuur als een man met ‘the black dog upon his back’, maar Churchill heeft het vermoedelijk van Samuel Johnson (1709-1784), uit wiens werk Dylan ook wel eens put (“Sweetheart Like You”, bijvoorbeeld). Dr. Johnson, die net als Churchill een geestelijk instabiel, literair genie is, beschrijft in diverse brieven zijn ‘melancholie’ als een black dog, waarbij de toon doet vermoeden dat het in de 18e eeuw een gangbare uitdrukking is. En vermoedelijk zelfs al veel langer; zelfs Horatius weet rond 40 v.Chr. al dat een zwarte hond ongeluk brengt en, enigszins vrij vertaald, je metgezel zal zijn als ‘je je eigen gezelschap haat’.
In de kunsten is de zwarte hond meestal een angstzaaier, in elk geval. Holmes’ Hound Of The Baskervilles is zwart (ook in alle 25 verfilmingen sinds 1914), in Ian McEwans roman Black Dogs gebruikt de Gestapo ze als waakhonden en symboliseren ze het kwaad waartoe de westerse beschaving in staat is, de duivel verschijnt in Goethe’s Faust in de gedaante van een zwarte poedel en als Breughel een zwarte hond schildert is dat een ongeluksbrenger.
De vergelijking is echter al veel ouder. R.L. Stevenson (de Schotse schrijver van Schateiland) beschrijft al in 1882 een zwaarmoedig figuur als een man met ‘the black dog upon his back’, maar Churchill heeft het vermoedelijk van Samuel Johnson (1709-1784), uit wiens werk Dylan ook wel eens put (“Sweetheart Like You”, bijvoorbeeld). Dr. Johnson, die net als Churchill een geestelijk instabiel, literair genie is, beschrijft in diverse brieven zijn ‘melancholie’ als een black dog, waarbij de toon doet vermoeden dat het in de 18e eeuw een gangbare uitdrukking is. En vermoedelijk zelfs al veel langer; zelfs Horatius weet rond 40 v.Chr. al dat een zwarte hond ongeluk brengt en, enigszins vrij vertaald, je metgezel zal zijn als ‘je je eigen gezelschap haat’.
Geef de anarchist een sigaret: Een nieuw boek van Tom Willems
Binnen enkele dagen verschijnt het nieuwe boek van Tom Willems: Geef de anarchist een sigaret; de Bob Dylan aantekeningen 2015 - 2016
Geef de anarchist een sigaret; de Bob Dylan aantekeningen 2015 - 2016 is het vijfde deel van de Bob Dylan aantekeningen. De aantekeningen in dit boek beslaan de periode februari 2015 – april 2016. In deze aantekeningen komen de grote Dylan-momenten uit deze periode, zoals het uitkomen van The Cutting Edge en Bob Dylans concerten in Carré, Amsterdam in november 2015, voorbij, maar er is uiteraard ook aandacht voor de kleine momenten, de persoonlijke momenten, zoals het luisteren naar een teruggevonden concertopname uit 2002 of de twijfel over de aanschaf van de zoveelste persing van Planet Waves. Met humor, oog voor detail en een kritische blik weet Tom Willems in zijn aantekeningen de lezer mee te nemen in het leven van een liefhebber van Bob Dylans muziek. Geef de anarchist een sigaret is een feest van herkenning voor iedere Dylan-liefhebber.
Geef de anarchist een sigaret (325 pagina's, ISBN: 9789402148886) is gepubliceerd via het selfpublishingplatform Brave New Books. Prijs: €23,95
Over Tom Willems: Tom Willems (1973) hoorde in de jaren tachtig Bob Dylans "Blowin’ In The Wind" op de radio. Vanaf die dag heeft Willems alleen maar meer muziek van Bob Dylan zijn huis ingedragen. Sinds februari 2008 is Tom Willems de man achter de weblog Bob Dylan in (het) Nederland(s). Van Tom Willems verschenen eerder onder andere Bob Dylan in Nederland 1965 - 1978 en vier delen van de Bob Dylan aantekeningen.
Zie ook hier.
Geef de anarchist een sigaret (325 pagina's, ISBN: 9789402148886) is gepubliceerd via het selfpublishingplatform Brave New Books. Prijs: €23,95
Over Tom Willems: Tom Willems (1973) hoorde in de jaren tachtig Bob Dylans "Blowin’ In The Wind" op de radio. Vanaf die dag heeft Willems alleen maar meer muziek van Bob Dylan zijn huis ingedragen. Sinds februari 2008 is Tom Willems de man achter de weblog Bob Dylan in (het) Nederland(s). Van Tom Willems verschenen eerder onder andere Bob Dylan in Nederland 1965 - 1978 en vier delen van de Bob Dylan aantekeningen.
Zie ook hier.
Ernst Jansz
In de NRC van donderdag 21 april bespreekt Ernst Jansz ‘de liedjes die zijn leven vormgaven’. O.a. twee van zijn Dylan-vertalingen. [met dank aan Herman]
Dylan kort #1167
Setlists 18, 19, 21 en 22 april: Things Have Changed / She Belongs To Me / Beyond Here Lies Nothin’ / What’ll I Do / Duquesne Whistle / Melancholy Mood / Pay In Blood / I’m A Fool To Want You / That Old Black Magic / Tangled Up In Blue // [intermission] // High Water (For Charley Patton) / Why Try To Change Me Now / Early Roman Kings / The Night We Called It A Day / Spirit On The Water / Scarlet Town / All Or Nothing At All / Long And Wasted Years / Autumn Leaves // [encores] // Blowin’ In The Wind / Love Sick
"Melancholy Mood" is - voor degenen een eerder bericht gemist hebben - online te beluisteren, zie hier. [met dank aan Frans]
Allen Ginsbergs "Do The Meditation Rock" (sessie 1982) van de in mei te verschijnen boxset The Last Word On First Blues met Bob Dylan op basgitaar is hier te horen. [met dank aan Alja]
Dodenherdenking: Op 4 mei zal Dylans "I Shall Be Released" gezongen worden door Hadewych Minis, zie hier. [met dank aan Paul]
Festival met grote namen: Berichten over het festival in oktober waar mogelijk Bob Dylan, Rolling Stones, Paul McCartney, The Who, Neil Young en Roger Waters zullen optreden blijven maar verschijnen, zie onder andere hier en hier en tientallen websites.
DaMusic over de ep "Melancholy Mood", zie hier.
Fanzines: Afgelopen week vielen zowel Isis issue 185 als The Bridge no. 54 op de deurmat. De nieuwe Isis bevat onder andere artikelen over The Cutting Edge en Bob Dylans tournee door Australië in 1966, inclusief een aantal werkelijk schitterende, nooit eerder geziene foto's gemaakt door Frank Neilsen. De nieuwe The Bridge bevat onder andere deel 9 in de fantastische serie "Looking up Dylan's sleeves" van Rod MacBeath en een stuk over Dylans concert in Portsmouth op 24 september 2000. Genoeg te lezen dus dit weekend.
Bob Dylan Worldwide
Bob Dylan Worldwide; The First Twenty Years is een dik boek over de verschillende persing van Bob Dylans albums, singles en ep's zoals die in verschillende landen tussen 1961 en 1981 zijn verschenen. Bob Dylan Worldwide is een boek voor Dylan-liefhebbers met een vinylliefde. Het eerste deel van het boek bevat afbeeldingen van en informatie over Bob Dylans albums van zijn debuut Bob Dylan tot en met Shot Of Love. Het tweede deel bevat afbeeldingen van en informatie over de singles en ep's, dit keer per land gerangschikt.
Ik moet bekennen dat ik de in dit boek gegeven informatie tot nu toe links heb laten liggen en me uitsluitend geconcentreerd heb op de duizenden afbeeldingen (alles in kleur) van hoezen en labels. Misschien is Bob Dylan Worldwide wel vooral dat: een bladerboek om je op iedere bladzijde te vergapen aan vele verschillende persingen van Bob Dylans albums en singles. Het lezen van de gegeven informatie komt later wel, zo nu en dan een stukje. Eerst staren...
Zonder de website Searching For A Gem - en de vele Dylan-verzamelaars die afbeeldingen van verschillende releases voor deze website aanleverden - had Christoph Maus Bob Dylan Worldwide nooit kunnen maken. En alles wat op Searching For A Gem staat is onmogelijk in een boek te vangen, simpelweg omdat er veel te veel is. Maus heeft dus moeten selecteren.
De eerste indruk is dat Maus zijn selectie goed heeft gemaakt. Bovendien - en dat is wat Bob Dylan Worldwide niet alleen tot een schitterend boek, maar ook tot een waardevol boek naast Searching For A Gem maakt - is het boek zo vormgegeven dat in een oogopslag de verschillen tussen de persingen van Dylans albums te zien is.
Searching For A Gem streeft naar afbeeldingen van alle verschillende Dylan-persingen, Bob Dylan Worldwide lijkt veel meer gericht op overzichtelijkheid.
Bob Dylan Worldwide is een schitterende boek, een ware aanwinst voor de Dylan-bibliotheek.
Enkele voorbeelden van pagina's uit Bob Dylan Worldwide; The First Twenty Years zijn hier te zien. (In het daadwerkelijke boek ziet het er nog beter uit dan op deze online voorbeelden)
De website Searching For A Gem kan men hier vinden.
Hard Rain speelt Bob Dylan
Beste vrienden en -dinnen,
Dat je het vast weet: onze Bob wordt 24 mei 75!
(Het blijft een beetje wonderlijk dat sommige van onze 'helden' ook gewoon oud kunnen worden en doorgaan
met wat ze altijd deden...
En dan nog iets wonderlijker dat onze Bob zelf gewoon weer een verrassend zijpad is ingeslagen...)
Wij zijn er hoe dan ook blij mee en we vieren een verjaardagsfeestje:
Zondag 22 mei, 15.30
Hard Rain + special guests
(Nadere berichten over de gasten volgen)
Trianon, Nijmegen
Berg en Dalseweg 33 - 6521BB Nijmegen
024 322 9189 - www.cafetrianon.nl - info@cafetrianon.nl
Jacques Mees - I'll Remember You
Het persbericht over I'll Remember You:
Jacques Mees album I’ll Remember You met Bob Dylan songs geplaatst in het Bob Dylan Archief.
Bob Dylan's tekst "If I Was A King" fonetisch geïnterpreteerd door Jacques Mees.
Nederlands bekendste Bob Dylan vertolker Jacques Mees heeft op 10 april 2016 zijn nieuwe CD I’ll Remember You uitgebracht. Op dit album staat de obscure Dylan song "If I Was A King". Het nooit eerder gecoverde nummer is afkomstig van Bob Dylans onlangs uitgebrachte Bootleg Series Vol 12 (The Cutting Edge 1965-1966). De opname is uit 1966 en opgenomen op cassette in ‘t North British Station Hotel in Glasgow. Wat Bob Dylan zingt en zegt op de ballad is nagenoeg onverstaanbaar. Met hulp van Eduardo Ricardo (Edlis Café - Dylan fan discussion group/Facebook) heeft Jacques een moedige poging gedaan om een fonetische ‘alternatieve ‘ tekst te schrijven, aan te vullen en het beste uit zichzelf te halen. De tekst van Jacques werd op materiaal van Eduardo gelegd en het resultaat staat op het album (met alle credits aan Bob Dylan).
De CD I’ll Remember You van Jacques Mees komt in het Bob Dylan Archief en in de bibliotheek van de University of Hibbing (waar Dylan opgroeide). http://www.jacquesmees.com/
https://spaces.hightail.com/space/zesQ7
Album review: Rave http://jacquesmees.com/review001
Info: redhousemusic@home.nl
Dylanterie #12: Scherpschutters, 1997 - door Ubel
Scherpschutters, 1997
Najaar 1997 ontmoet Bob Dylan paus Johannes Paulus. In Bologna. Dylan zingt Knockin’ on Heaven’s Door, A Hard Rain’s A-Gonna Fall en Forever Young. Voor honderdduizenden jonge katholieken. En voor de kerkvorst. Benedictus, die Johannes Paulus later zal opvolgen als paus, beziet het met afschuw. Dylan is een verkeerd type profeet, waarschuwt Benedictus nadien. Ik denk aan een zin uit Dylans song Don’t Fall Apart On Me Tonight. De zanger waarschuwt een afvallige geliefde. Als ze hem verlaat, zal rampspoed haar treffen. Gevaar loert overal, om elke hoek, waarschuwt Dylan. “De straten zitten vol scherpschutters, die alle hoop verloren zijn. Nee, het is zelfs niet veilig meer in het pauselijke paleis.”
Ubel Zuiderveld vervat onder de naam Dylanterieën korte observaties en gedachten omtrent Bob Dylan in 111 computergetelde woorden, zogenaamde honderdelfjes.
Najaar 1997 ontmoet Bob Dylan paus Johannes Paulus. In Bologna. Dylan zingt Knockin’ on Heaven’s Door, A Hard Rain’s A-Gonna Fall en Forever Young. Voor honderdduizenden jonge katholieken. En voor de kerkvorst. Benedictus, die Johannes Paulus later zal opvolgen als paus, beziet het met afschuw. Dylan is een verkeerd type profeet, waarschuwt Benedictus nadien. Ik denk aan een zin uit Dylans song Don’t Fall Apart On Me Tonight. De zanger waarschuwt een afvallige geliefde. Als ze hem verlaat, zal rampspoed haar treffen. Gevaar loert overal, om elke hoek, waarschuwt Dylan. “De straten zitten vol scherpschutters, die alle hoop verloren zijn. Nee, het is zelfs niet veilig meer in het pauselijke paleis.”
Ubel Zuiderveld vervat onder de naam Dylanterieën korte observaties en gedachten omtrent Bob Dylan in 111 computergetelde woorden, zogenaamde honderdelfjes.
Luisteren is terugdenken
Het moet bloedheet geweest zijn die dag, zo’n vijftien jaar geleden. Ik herinner me dat ik een korte broek droeg, iets wat ik zelden doe. Bij binnenkomst vertelde ze dat ze platen van haar te jong overleden oom verkocht om zo wat geld bij elkaar te sprokkelen om met haar vriendje naar India te reizen, om daar te leren mediteren. Haar ogen vonkelden toen ze “vriendje” zei. De op de bank gezeten vader en moeder zeiden niks, maar het horen van de plannen van hun nog jonge dochter deed hun zichtbaar pijn.
Die dochter moet in de jaren tachtig geboren zijn, maar haar kleding en plannen vertelden dat ze in 1967 leefde. Ik herkende dat, ook ik dacht in mijn pubertijd in het verkeerde decennium geboren te zijn, maar ik was niet gekomen om haar te vertellen dat het allemaal maar een fase is, dat het wel weer voorbij zou gaan. Ik was gekomen voor de platen.
Uit de stapel van zo’n veertig elpees nam ik er twee mee. Ik wenste haar succes met de verkoop van de overige elpees en de voorgenomen reis, stapte in mijn auto en reed naar huis.
De twee elpees die ik toen kocht zijn Jack Elliott (1964) van Ramblin’ Jack Elliott en de verzamelaar Broadside Ballads vol. 1 (1963).
Broadside Ballads vol. 1 staat op, een album vol ‘topical songs’, een staalkaart van de Amerikaanse folk van begin jaren zestig. Bob Dylan is volop te vinden op dit album. Allereerst zijn er de drie opnamen van Bob Dylan, onder het pseudoniem Blind Boy Grunt: “John Brown”, “Talkin’ Devil” en “Only A Hobo”.
Verder staat er op dit album het door Bob Dylan geschreven nummer “Let Me Die In My Footsteps” – onder de titel “I Will Not Go Down Under The Ground” – door Happy Traum gezongen. Op deze opname wordt Traum begeleid door Bob Dylan.
Tot slot staat er op dit album een cover van Dylans “Blowin’ In The Wind” door The New World Singers.
Tijdens het luisteren naar Broadside Ballads vol. 1 denk ik even aan haar, aan haar plannen en dromen. Zou ze in India gevonden hebben wat ze zocht? Zou ze vandaag nog steeds in 1967 leven of is ze inmiddels in het heden aangekomen?
Die dochter moet in de jaren tachtig geboren zijn, maar haar kleding en plannen vertelden dat ze in 1967 leefde. Ik herkende dat, ook ik dacht in mijn pubertijd in het verkeerde decennium geboren te zijn, maar ik was niet gekomen om haar te vertellen dat het allemaal maar een fase is, dat het wel weer voorbij zou gaan. Ik was gekomen voor de platen.
Uit de stapel van zo’n veertig elpees nam ik er twee mee. Ik wenste haar succes met de verkoop van de overige elpees en de voorgenomen reis, stapte in mijn auto en reed naar huis.
De twee elpees die ik toen kocht zijn Jack Elliott (1964) van Ramblin’ Jack Elliott en de verzamelaar Broadside Ballads vol. 1 (1963).
Broadside Ballads vol. 1 staat op, een album vol ‘topical songs’, een staalkaart van de Amerikaanse folk van begin jaren zestig. Bob Dylan is volop te vinden op dit album. Allereerst zijn er de drie opnamen van Bob Dylan, onder het pseudoniem Blind Boy Grunt: “John Brown”, “Talkin’ Devil” en “Only A Hobo”.
Verder staat er op dit album het door Bob Dylan geschreven nummer “Let Me Die In My Footsteps” – onder de titel “I Will Not Go Down Under The Ground” – door Happy Traum gezongen. Op deze opname wordt Traum begeleid door Bob Dylan.
Tot slot staat er op dit album een cover van Dylans “Blowin’ In The Wind” door The New World Singers.
Tijdens het luisteren naar Broadside Ballads vol. 1 denk ik even aan haar, aan haar plannen en dromen. Zou ze in India gevonden hebben wat ze zocht? Zou ze vandaag nog steeds in 1967 leven of is ze inmiddels in het heden aangekomen?
Let Me Die In My Footsteps (1962) - door Jochen
Let Me Die In My Footsteps (1962)
Er is een factie van Dylanologen die “Let Me Die In My Footsteps” de eerste “echte” Dylansong vindt. Het zou de eerste compositie zijn waarvoor hij de melodie helemaal zelf verzonnen heeft, en niet uit bijvoorbeeld een Guthriesong of een traditional geleend heeft, vandaar.
Zelf ziet Dylan dat anders, blijkt uit Kronieken:
“Ik componeerde een licht ironisch liedje dat “Let Me Die in My Footsteps” heette. Ik baseerde het op een oude ballade van Roy Acuff.”
Akkoord, het eenvoudige G-C-D akkoordenschema is terug te vinden. Sterker nog, dat kun je over vrijwel elke Acuffsong leggen. Maar ja: dat geldt ook voor nog een miljoen andere liedjes. In het oeuvre van Acuff is echter geen ballade te vinden met een vergelijkbare melodie.
Boeiender is dan de opmerking die Dylan aan het eind van die passage maakt:
“Toen ik het ging uitvoeren, zei ik er niet eens bij dat ik het had geschreven. Ik stopte het gewoon ergens tussen, zei dat het een liedje van The Weavers was.”
Opmerkelijk is allereerst natuurlijk de bescheidenheid, de gêne zelfs die een jonge Dylan ervan weerhoudt om te zeggen dat hij een liedje geschreven heeft. Maar vooral: die Weavers-referentie komt niet uit de lucht vallen.
Dylan denkt aan een vroege song van het veelzijdige talent Shel Silverstein (Sheldon Allan Silverstein, 1930-1999), die een paar realistische kansen op onsterfelijkheid heeft. Zijn destijds erg populaire cartoons voor Playboy (van 1957 tot 1975) doorstaan de tand des tijds niet, doen tegenwoordig wat oubollig en zouteloos aan, maar op andere fronten heeft hij tijdloze voltreffers geproduceerd. Hele generaties Amerikanen groeiden en groeien op met zijn kinderboeken. Het best verkochte en meest vertaalde is The Giving Tree (prachtig vertaald door Arthur Japin als De Gulle Boom) en het ontregelende, licht anarchistische Uncle Shelby’s ABZ is en blijft een meesterwerk. Zijn toneelstukken vervagen inmiddels wel wat, evenals zijn poëzie. Monumentaal echter blijven zijn beste songs.
Voorop zijn grootste hit: “A Boy Named Sue”, dat de hele wereld zal blijven meezingen in de versie van Johnny Cash. Daarnaast is hij vaste songschrijver voor Dr. Hook (”Sylvia’s Mother”, “The Cover Of The Rolling Stone”) en Marianne Faithfull is hem dankbaar voor het prachtige “The Ballad Of Lucy Jordan”.
Zelf maakt hij ook platen. Minder succesvol, maar gevuld met prachtige songs en soms hilarische teksten. Inside Folk Songs is zo’n plaat, en daarvan pikken The Weavers het lied waaraan Dylan denkt als hij “Let Me Die In My Footsteps” aankondigt als een Weaverssong: het cabareteske “Standing On The Outside Of Your Shelter”.
Dylans associatie ligt voor de hand. Silversteins song is, net als Footsteps, geïnspireerd door het half-hysterische verschijnsel dat hele hordes Amerikanen uit angst voor de nucleaire Apocalyps atoomvrije schuilbunkers in de achtertuin graven. “Standing Outside Your Shelter” verwerkt dat treurige verschijnsel zwart humoristisch:
I'm standing on the outside of your shelter, lookin' in,
While the bombs are here a-droppin' everywhere.
Through the glass, you look so sweet and warm,
And safe and cosy -- Have I ever told you that I care?
Zelf ziet Dylan dat anders, blijkt uit Kronieken:
“Ik componeerde een licht ironisch liedje dat “Let Me Die in My Footsteps” heette. Ik baseerde het op een oude ballade van Roy Acuff.”
Akkoord, het eenvoudige G-C-D akkoordenschema is terug te vinden. Sterker nog, dat kun je over vrijwel elke Acuffsong leggen. Maar ja: dat geldt ook voor nog een miljoen andere liedjes. In het oeuvre van Acuff is echter geen ballade te vinden met een vergelijkbare melodie.
Boeiender is dan de opmerking die Dylan aan het eind van die passage maakt:
“Toen ik het ging uitvoeren, zei ik er niet eens bij dat ik het had geschreven. Ik stopte het gewoon ergens tussen, zei dat het een liedje van The Weavers was.”
Opmerkelijk is allereerst natuurlijk de bescheidenheid, de gêne zelfs die een jonge Dylan ervan weerhoudt om te zeggen dat hij een liedje geschreven heeft. Maar vooral: die Weavers-referentie komt niet uit de lucht vallen.
Voorop zijn grootste hit: “A Boy Named Sue”, dat de hele wereld zal blijven meezingen in de versie van Johnny Cash. Daarnaast is hij vaste songschrijver voor Dr. Hook (”Sylvia’s Mother”, “The Cover Of The Rolling Stone”) en Marianne Faithfull is hem dankbaar voor het prachtige “The Ballad Of Lucy Jordan”.
Zelf maakt hij ook platen. Minder succesvol, maar gevuld met prachtige songs en soms hilarische teksten. Inside Folk Songs is zo’n plaat, en daarvan pikken The Weavers het lied waaraan Dylan denkt als hij “Let Me Die In My Footsteps” aankondigt als een Weaverssong: het cabareteske “Standing On The Outside Of Your Shelter”.
Dylans associatie ligt voor de hand. Silversteins song is, net als Footsteps, geïnspireerd door het half-hysterische verschijnsel dat hele hordes Amerikanen uit angst voor de nucleaire Apocalyps atoomvrije schuilbunkers in de achtertuin graven. “Standing Outside Your Shelter” verwerkt dat treurige verschijnsel zwart humoristisch:
I'm standing on the outside of your shelter, lookin' in,
While the bombs are here a-droppin' everywhere.
Through the glass, you look so sweet and warm,
And safe and cosy -- Have I ever told you that I care?
Dylan kort #1166
Setlist 15 april: Things Have Changed / She Belongs To Me / Beyond Here Lies Nothin’ / What’ll I Do / Duquesne Whistle / Melancholy Mood / Pay In Blood / I’m A Fool To Want You / That Old Black Magic / Tangled Up In Blue // [intermission] // High Water (For Charley Patton) / Why Try To Change Me Now / Early Roman Kings / The Night We Called It A Day / Spirit On The Water / Scarlet Town / All Or Nothing At All / Long And Wasted Years / Autumn Leaves // [encores] // Blowin’ In The Wind / Love Sick
Festival: De organisatoren van het festival Coachella (3 dagen in oktober) zijn druk met het rond krijgen van een absurde line-up: Bob Dylan, the Rolling Stones, Paul McCartney, Neil Young, the Who en Roger Waters, zie hier [met dank aan Dirk], hier en hier. [met dank aan Yvon]
Radio 1: Bijna een kwartier over de vroege Dylan, een mooi stukje radio, luister hier vanaf 1 uur 20 minuten. [met dank aan Dirk] Dit is deel 1 van een radioserie rond Bob Dylan, aanstaande zaterdag deel 2.
Fallen Angels winnen, zie hier. [met dank aan Dirk]
Fallen Angels via Dylans website kopen: als extra een pak speelkaarten, zie hier.
Janis: Little Girl Blue: de docu over Janis Joplin bevat enkele verwijzingen naar Bob Dylan, de docu kan hier bekeken worden. [met dank aan Alja]
Record Store Day: Gisteren was het Record Store Day, de dag waarop de ep Melancholy Mood in Nederland in de verkoop ging. Allemaal een exemplaar kunnen kopen?
Festival: De organisatoren van het festival Coachella (3 dagen in oktober) zijn druk met het rond krijgen van een absurde line-up: Bob Dylan, the Rolling Stones, Paul McCartney, Neil Young, the Who en Roger Waters, zie hier [met dank aan Dirk], hier en hier. [met dank aan Yvon]
Radio 1: Bijna een kwartier over de vroege Dylan, een mooi stukje radio, luister hier vanaf 1 uur 20 minuten. [met dank aan Dirk] Dit is deel 1 van een radioserie rond Bob Dylan, aanstaande zaterdag deel 2.
Fallen Angels winnen, zie hier. [met dank aan Dirk]
Fallen Angels via Dylans website kopen: als extra een pak speelkaarten, zie hier.
Janis: Little Girl Blue: de docu over Janis Joplin bevat enkele verwijzingen naar Bob Dylan, de docu kan hier bekeken worden. [met dank aan Alja]
Record Store Day: Gisteren was het Record Store Day, de dag waarop de ep Melancholy Mood in Nederland in de verkoop ging. Allemaal een exemplaar kunnen kopen?
Dylan kort #1165
Setlist 11, 12 en 13 april (3 keer dezelfde setlist): Things Have Changed / She Belongs To Me / Beyond Here Lies Nothin’ / What’ll I Do / Duquesne Whistle / Melancholy Mood / Pay In Blood / I’m A Fool To Want You / That Old Black Magic / Tangled Up In Blue // [intermission] // High Water (For Charley Patton) / Why Try To Change Me Now / Early Roman Kings / The Night We Called It A Day / Spirit On The Water / Scarlet Town / All Or Nothing At All / Long And Wasted Years / Autumn Leaves // [encores] // Blowin’ In The Wind / Love Sick
Allen Ginsberg: 20 mei verschijnt de boxset The Last Word On First Blues van Allen Ginsberg. Deze boxset bevat het album First Blues (met bijdragen van Bob Dylan), plus een derde cd met niet eerder uitgebrachte opnamen, zie hier.
Haarlem: Zie ingezonden mededeling hieronder over Dylan in de maand mei in Haarlem, meer informatie staat hier.
Film: Bob Dylan in Ahoy, 29 september 1987, zie hier.
Film: Bob Dylan in Ahoy, 6 juni 1984, zie hier.
Allen Ginsberg: 20 mei verschijnt de boxset The Last Word On First Blues van Allen Ginsberg. Deze boxset bevat het album First Blues (met bijdragen van Bob Dylan), plus een derde cd met niet eerder uitgebrachte opnamen, zie hier.
Haarlem: Zie ingezonden mededeling hieronder over Dylan in de maand mei in Haarlem, meer informatie staat hier.
Film: Bob Dylan in Ahoy, 29 september 1987, zie hier.
Film: Bob Dylan in Ahoy, 6 juni 1984, zie hier.
Dylanterie #11: Connie, 2003 - door Ubel
Connie, 2003
November 2003, Amsterdam. Dylan in de Heineken Music Hall. De bard heeft een oud speeltje teruggevonden. De Vox Continental, liefkozend Connie. Dylan gebruikte het orgeltje in 1966 op Absolutely Sweet Marie. In 1979 nam hij haar mee op zijn Slow Train Coming tournee. Nu bespeelt Dylan Connie aan de uiterste zijkant van het podium. Half verstopt achter geluidsboxen, gezicht gericht naar zijn band. We staan vooraan maar zien hem bijna niet. Zelf heeft Dylan het uitstekend naar zijn zin, lijkt het. Astrid roept in mijn oor dat Dylan een arrogante klootzak is die zijn publiek negeert. Ik haal mijn schouders op, lispel “Tja, Dylan hè.” En natuurlijk hoop ik vergeefs dat.
Ubel Zuiderveld vervat onder de naam Dylanterieën korte observaties en gedachten omtrent Bob Dylan in 111 computergetelde woorden, zogenaamde honderdelfjes.
November 2003, Amsterdam. Dylan in de Heineken Music Hall. De bard heeft een oud speeltje teruggevonden. De Vox Continental, liefkozend Connie. Dylan gebruikte het orgeltje in 1966 op Absolutely Sweet Marie. In 1979 nam hij haar mee op zijn Slow Train Coming tournee. Nu bespeelt Dylan Connie aan de uiterste zijkant van het podium. Half verstopt achter geluidsboxen, gezicht gericht naar zijn band. We staan vooraan maar zien hem bijna niet. Zelf heeft Dylan het uitstekend naar zijn zin, lijkt het. Astrid roept in mijn oor dat Dylan een arrogante klootzak is die zijn publiek negeert. Ik haal mijn schouders op, lispel “Tja, Dylan hè.” En natuurlijk hoop ik vergeefs dat.
Ubel Zuiderveld vervat onder de naam Dylanterieën korte observaties en gedachten omtrent Bob Dylan in 111 computergetelde woorden, zogenaamde honderdelfjes.
Ingezonden mededeling
Bob Dylan viert zijn 75e verjaardag op 24 mei. Al meer dan 50 jaar inspireert hij mensen over heel de wereld met zijn songs. Kick Bras verdiepte zich in de spirituele betekenis ervan. Zondagmiddag 22 mei geeft hij daarover een uitgebreide toelichting in de Immanuelkerk, waarbij de band Slow Train zijn songs zal uitvoeren tijdens een eenmalig tribute concert.
Kick Bras verzorgt in de maand mei ook diverse radio uitzendingen over Bob Dylan. Op Haarlem 105 radio is op 15 mei van 17-19 uur en op 24 mei van 21-23 uur een twee uur durende uitzending over de betekenis van zijn teksten. Via haarlem105.nl zijn deze uitzendingen live of achteraf te beluisteren. Op Radio Bloemendaal zal hij in de maand mei via KerkzonderGrenzen.nl vijf radiouitzendingen op zondagmorgen maken van 9.15-9.45 uur.
Het tribute concert over de betekenis van de songs van Bob Dylan zal plaatsvinden in de grote zaal van de Immanuelkerk, Van Egmondstraat 7, Haarlem-Noord, op zondag 22 mei van 15.30- 17.00 uur. Meer informatie vindt u op www.pknhaarlemnoord.nl. De entree, inclusief een consumptie, is € 7,50. Reserveren is noodzakelijk via immanuelkerk@telfort.nl
Lo And Behold! (1967) - door Jochen
Lo And Behold! (1967)
"What's it to ya, Moby Dick?
This is chicken town!"
Wonderlijke weelderigheden te over, in de sprankelende Basement Tapes-parel “Lo And Behold!” en chicken town is slechts een van de vele. Dertien jaar later intrigeert die pluimveeverwijzing weer, als de ongelauwerde hofdichter van de No Future Generation, John Cooper Clarke, ook al in een Kippenstad blijkt te verwijlen.
John Cooper Clarke (Salford, 1949) is een Britse performance poet en als hij zijn zonnebril opzet, is hij een kruising van de jonge Dylan en Ronnie Wood. Met Dylan heeft hij wel meer gemeen: zijn poëtische ader en een meeslepend talent om zijn poëzie ritmisch en melodieus te verwoorden. Verdere vergelijkingen gaan mank. Muzikaal laat Cooper Clarke zich bij voorkeur door kale, stuwende percussie begeleiden, soms een baslijn, af en toe een paar verdwaalde pianoklanken of wat industrieel gitaargeweld. En de catalogus is al helemáál onvergelijkbaar: de Brit neemt vier albums op tussen 1978 en ’82, en dat is het dan wel. Hij blijft optreden, tot op de dag van vandaag, maar laat zich daarbij nog maar zelden muzikaal begeleiden.
Zijn pièce de résistance is het daverende gedicht “Evidently Chickentown” uit 1980, een ritmisch spervuur van profane wanhoop, waarbij elk couplet eindigt met de moedeloze vaststelling dat de protagonist nog steeds vast zit in Chicken Town:
The bloody cops are bloody keen
To bloody keep it bloody clean
The bloody chief's a bloody swine
Who bloody draws a bloody line
At bloody fun and bloody games
The bloody kids he bloody blames
Are nowhere to be bloody found
Anywhere in chicken town
Het gedicht heeft de twintigste eeuw al overleefd. Met enige regelmaat blijft het langskomen in documentaires over het Engeland van Thatcher, in films (bijvoorbeeld in Anton Corbijns Control) en zelfs in Amerikaanse TV-series – het klinkt over de aftiteling van een aflevering van The Sopranos in 2007.
Terugkerend in de lofprijzingen en de nu weer oplaaiende discussies over het werk is de vraag wat dat Chicken Town toch is. Die vraag lossen de altijd actieve en immer uitdijende Dylanblogs en Dylanduiders al niet bevredigend op, zelfs Greil Marcus ontwijkt vierentwintig bladzijden lang een duiding van deze plaatsnaam (het hoofdstuk Time Is Longer Than Rope in zijn “Invisible Republic” is een woest uitwaaierend essay over “Lo And Behold”) en de Cooperbewonderaars komen er ook niet uit.
This is chicken town!"
Wonderlijke weelderigheden te over, in de sprankelende Basement Tapes-parel “Lo And Behold!” en chicken town is slechts een van de vele. Dertien jaar later intrigeert die pluimveeverwijzing weer, als de ongelauwerde hofdichter van de No Future Generation, John Cooper Clarke, ook al in een Kippenstad blijkt te verwijlen.
John Cooper Clarke (Salford, 1949) is een Britse performance poet en als hij zijn zonnebril opzet, is hij een kruising van de jonge Dylan en Ronnie Wood. Met Dylan heeft hij wel meer gemeen: zijn poëtische ader en een meeslepend talent om zijn poëzie ritmisch en melodieus te verwoorden. Verdere vergelijkingen gaan mank. Muzikaal laat Cooper Clarke zich bij voorkeur door kale, stuwende percussie begeleiden, soms een baslijn, af en toe een paar verdwaalde pianoklanken of wat industrieel gitaargeweld. En de catalogus is al helemáál onvergelijkbaar: de Brit neemt vier albums op tussen 1978 en ’82, en dat is het dan wel. Hij blijft optreden, tot op de dag van vandaag, maar laat zich daarbij nog maar zelden muzikaal begeleiden.
Zijn pièce de résistance is het daverende gedicht “Evidently Chickentown” uit 1980, een ritmisch spervuur van profane wanhoop, waarbij elk couplet eindigt met de moedeloze vaststelling dat de protagonist nog steeds vast zit in Chicken Town:
The bloody cops are bloody keen
To bloody keep it bloody clean
The bloody chief's a bloody swine
Who bloody draws a bloody line
At bloody fun and bloody games
The bloody kids he bloody blames
Are nowhere to be bloody found
Anywhere in chicken town
Het gedicht heeft de twintigste eeuw al overleefd. Met enige regelmaat blijft het langskomen in documentaires over het Engeland van Thatcher, in films (bijvoorbeeld in Anton Corbijns Control) en zelfs in Amerikaanse TV-series – het klinkt over de aftiteling van een aflevering van The Sopranos in 2007.
Terugkerend in de lofprijzingen en de nu weer oplaaiende discussies over het werk is de vraag wat dat Chicken Town toch is. Die vraag lossen de altijd actieve en immer uitdijende Dylanblogs en Dylanduiders al niet bevredigend op, zelfs Greil Marcus ontwijkt vierentwintig bladzijden lang een duiding van deze plaatsnaam (het hoofdstuk Time Is Longer Than Rope in zijn “Invisible Republic” is een woest uitwaaierend essay over “Lo And Behold”) en de Cooperbewonderaars komen er ook niet uit.
Dylan kort #1164
Setlist 9 april: Things Have Changed / She Belongs To Me / Beyond Here Lies Nothin’ / What’ll I Do / Duquesne Whistle / Melancholy Mood / Pay In Blood / I’m A Fool To Want You / That Old Black Magic / Tangled Up In Blue // [intermission] // High Water (For Charley Patton) / Why Try To Change Me Now / Early Roman Kings / The Night We Called It A Day / Spirit On The Water / Scarlet Town / All Or Nothing At All / Long And Wasted Years / Autumn Leaves // [encores] // Blowin’ In The Wind / Love Sick
Fallen Angels: Nu.nl, VRT, daMusic, De Morgen, City FM.
"Bob Dylan vindt de videoclip opnieuw uit", zie hier. [met dank aan Dirk]
Fallen Angels: Nu.nl, VRT, daMusic, De Morgen, City FM.
"Bob Dylan vindt de videoclip opnieuw uit", zie hier. [met dank aan Dirk]
Dylan kort #1163 (Fallen Angels)
Fallen Angels: De tracklist bevat 12 nummers: Young At Heart / Maybe You’ll Be There / Polka Dots And Moonbeams / All The Way / Skylark / Nevertheless / All Or Nothing At All / On A Little Street In Singapore / It Had To Be You / Melancholy Mood / That Old Black Magic / Come Rain Or Come Shine
Op de hoes van Fallen Angels staat een foto van een hand die vier speelkaarten vasthoudt (zie afbeelding). De foto op de hoes van Fallen Angels is afkomstig van een kaart uit 1928, zie hier.
Het nummer "Melancholy Mood" is vooruitgeschoven om de muziekliefhebber alvast lekker te maken voor Fallen Angels, zo staat dit nummer inmiddels op YouTube (zie hier) en is dit nummer inmiddels in de iTunes Store te koop (zie hier).
BBC 4 (uitzending van 20 augustus 2001): uitzending over Bob Dylans bezoek in 1962 aan een pub in Londen. Luister hier. [met dank aan Dirk]
Jacques Mees: Het nieuwe album van Jacques Mees, I'll Remember You, vol nummers van Bob Dylan wordt zondag 10 april gepresenteerd tijdens Bob Dylan 75 Music Event in Tilburg. Op de website van Jacques Mees kan naar een paar nummers van I'll Remember You geluisterd worden, zie hier.
Nooit Meer Slapen (radio) over Wim Brands. Na 31 minuten komt Bob Dylan voorbij. Luister hier. Gedichten van Wim Brands over Bob Dylan zijn te vinden in de bundel Neem mij mee, zei de hond en de bloemlezing vol Dylan-gedichten Als een zwerfkei.
Setlists 4 en 5 april (Tokio)
4 april: Things Have Changed / She Belongs To Me / Beyond Here Lies Nothin’ / What’ll I Do / Duquesne Whistle / Melancholy Mood / Pay In Blood / I’m A Fool To Want You / That Lucky Old Sun / Tangled Up In Blue // [intermission] // High Water (For Charley Patton) / Why Try To Change Me Now / Early Roman Kings / The Night We Called It A Day / Spirit On The Water / Scarlet Town / All Or Nothing At All / Long And Wasted Years / Autumn Leaves // [encores] // Blowin’ In The Wind / Love Sick
5 april: Things Have Changed / She Belongs To Me / Beyond Here Lies Nothin’ / What’ll I Do / Duquesne Whistle / Melancholy Mood / Pay In Blood / I’m A Fool To Want You / That Old Black Magic / Tangled Up In Blue // [intermission] // High Water (For Charley Patton) / Why Try To Change Me Now / Early Roman Kings / The Night We Called It A Day / Spirit On The Water / Scarlet Town / All Or Nothing At All / Long And Wasted Years / Autumn Leaves // [encores] // Blowin’ In The Wind / Love Sick
De setlists bevatten 21 nummer i.p.v. 20 nummers zoals aan het eind van 2015. Ten opzichte van het laatste concert in 2015 werd op 4 april "That Lucky Old Sun" aan de setlist toegevoegd.
Op 5 april werd "That Lucky Old Sun" vervangen door "That Old Black Magic".
5 april: Things Have Changed / She Belongs To Me / Beyond Here Lies Nothin’ / What’ll I Do / Duquesne Whistle / Melancholy Mood / Pay In Blood / I’m A Fool To Want You / That Old Black Magic / Tangled Up In Blue // [intermission] // High Water (For Charley Patton) / Why Try To Change Me Now / Early Roman Kings / The Night We Called It A Day / Spirit On The Water / Scarlet Town / All Or Nothing At All / Long And Wasted Years / Autumn Leaves // [encores] // Blowin’ In The Wind / Love Sick
De setlists bevatten 21 nummer i.p.v. 20 nummers zoals aan het eind van 2015. Ten opzichte van het laatste concert in 2015 werd op 4 april "That Lucky Old Sun" aan de setlist toegevoegd.
Op 5 april werd "That Lucky Old Sun" vervangen door "That Old Black Magic".
Dylanterie #10: Heartbeat, 1959 - door Ubel
Heartbeat, 1959
Drums, staande bas, massieve elektrische gitaar, zang. Muzikant Buddy Holly legt mede de basis voor de poprockband. Begin 1959 gaat Holly met andere muzikanten op tournee - zijn single Heartbeat is een hit. Maandag 2 februari treedt Buddy op in Clear Lake, Iowa. De ochtend daarna stapt hij op Mason City Airport in een vierpersoons Beechcraft Bonanza. Kort na vertrek stort het vliegtuig neer. Holly, 22, overleeft het niet. Als ze het nieuws hoort, krijgt zijn vrouw een miskraam. De zaterdag voor zijn dood gaf Buddy een concert in Duluth. In het publiek zat een 17-jarige jongen uit Hibbing. “Er zaten drie stoelen tussen mij en hem,” verklaarde Bob Dylan later.
Ubel Zuiderveld vervat onder de naam Dylanterieën korte observaties en gedachten omtrent Bob Dylan in 111 computergetelde woorden, zogenaamde honderdelfjes.
Drums, staande bas, massieve elektrische gitaar, zang. Muzikant Buddy Holly legt mede de basis voor de poprockband. Begin 1959 gaat Holly met andere muzikanten op tournee - zijn single Heartbeat is een hit. Maandag 2 februari treedt Buddy op in Clear Lake, Iowa. De ochtend daarna stapt hij op Mason City Airport in een vierpersoons Beechcraft Bonanza. Kort na vertrek stort het vliegtuig neer. Holly, 22, overleeft het niet. Als ze het nieuws hoort, krijgt zijn vrouw een miskraam. De zaterdag voor zijn dood gaf Buddy een concert in Duluth. In het publiek zat een 17-jarige jongen uit Hibbing. “Er zaten drie stoelen tussen mij en hem,” verklaarde Bob Dylan later.
Ubel Zuiderveld vervat onder de naam Dylanterieën korte observaties en gedachten omtrent Bob Dylan in 111 computergetelde woorden, zogenaamde honderdelfjes.
The Comic Book And Me #35
The poor little chauffeur, though, she was back in bed
On the very next day, with a nose full of pus
Yea! Heavy and a bottle of bread
Bob Dylan - "Yea! Heavy And A Bottle Of Bread"
'Mevrouw Tom' en ik hebben de neiging om door te slaan. Zo gebeurde het dat zij en ik enkele maanden nadat we plezier kregen in het lezen van comics een partij van enkele honderden comics tegen een kiloprijs kochten. De reden om zo'n grote partij comics in één keer voor een zacht prijsje te kopen is om te ontdekken welke comic-series ons wel en welke ons niet aanspreken.
Tussen die honderden comics zitten exemplaren van bekende uitgevers als Marvel en DC, maar ook een groot aantal comics van minder bekende uitgevers.
Een van de comics van een minder bekende uitgever in deze partij is My Inner Bimbo #4. My Inner Bimbo werd door 'mevrouw Tom' al enkele maanden geleden gelezen en van het stempel 'bagger' voorzien. Die stempel zorgde er voor dat ik het lezen van My Inner Bimbo maanden voor me uitgeschoven heb. Gisteren heb ik My Inner Bimbo gelezen en ik moet zeggen dat ik het met het oordeel van 'mevrouw Tom' eens ben. Als comic is My Inner Bimbo niet veel soeps, maar voor de serie "The Comic Book And Me" is deze comic wel interessant.
Ergens midden in het verhaal staat, enigszins plompverloren, de tekst van "Young But Daily Growing" in My Inner Bimbo #4 afgedrukt. Wat doet deze songtekst in deze comic? Ik heb werkelijk geen flauw idee.
"Young But Daily Growing" werd door Bob Dylan in 1967 opgenomen en is te horen op The Basement Tapes Complete. Of de makers van My Inner Bimbo aan Dylans versie dachten van "Young But Daily Growing" verklapt de comic niet. Het is mogelijk. My Inner Bimbo #4 werd uitgegeven in 2008. Welleswaar was The Basement Tapes Complete toen nog niet uitgebracht, maar een opname van Dylans versie van "Young But Daily Growing" circuleerde toen al wel enkele jaren op bootleg.
Dylan kort #1162
Bob Dylan komt voor een concert naar de Hanzehof in Zutphen, zie hier. Dit opmerkelijke bericht heeft ook Radio 1 bereikt, luister hier (vanaf 24 minuten). [met dank aan Wim]
Onderste Boven aflevering 2 (uitzending van afgelopen zaterdag): wie zoekt kijkt ziet een door W. Eugene Smith gemaakte foto van Bob Dylan op een agenda en hoort even later een instrumentale cover van "Hurricane". Zie hier. [met dank aan Alja]
"Wil de nieuwe Bob Dylan nu opstaan?", door Ruud Meijer, zie hier. [met dank aan Dirk]
Cover: "Just Like A Woman" door Jeff Buckley, de liefhebber kan zelf (min of meer) de bijbehorende videoclip regisseren, zie hier. Door op bepaalde icoontjes te klikken kunnen er ook instrumenten aan de opname toegevoegd worden.
Onderste Boven aflevering 2 (uitzending van afgelopen zaterdag): wie zoekt kijkt ziet een door W. Eugene Smith gemaakte foto van Bob Dylan op een agenda en hoort even later een instrumentale cover van "Hurricane". Zie hier. [met dank aan Alja]
"Wil de nieuwe Bob Dylan nu opstaan?", door Ruud Meijer, zie hier. [met dank aan Dirk]
Cover: "Just Like A Woman" door Jeff Buckley, de liefhebber kan zelf (min of meer) de bijbehorende videoclip regisseren, zie hier. Door op bepaalde icoontjes te klikken kunnen er ook instrumenten aan de opname toegevoegd worden.
Abonneren op:
Posts (Atom)