Schuilen

Iedereen heeft wel eens behoefte aan een schuilplaats, een plek om even weg te kruipen. Nu de kou tegen de muren van het huis slaat, nu de vermoeidheid in het lijf is gekropen is het heerlijk schuilen in "Shelter From The Storm".
Ik kruip vanavond niet in de bekende versie van Blood On The Tracks, ook niet in de live-versie van Hard Rain - hoe heerlijk deze versies ook zijn. Ik zoek vanavond onderdak bij de alternatieve take van "Shelter From The Storm" zoals die in 1996 op de soundtrack van de film Jerry Maguire en een jaar later op The Best Of Bob Dylan verscheen.
Keer op keer draai ik deze opname. Vijf, zes keer achter elkaar zonder tussendoor een woord te spreken of een gedachte af te maken. Ik onderga.
Ik onderga wat op het eerste gehoor solo-Dylan is: gitaar, mondharmonica en stem. Maar wie goed luistert ontdekt dat er ergens in de diepste tonen van deze opname een piano lijkt schuil te gaan. Alsof die piano op band stond, maar voor de uitgave van deze alternatieve take van "Shelter From The Storm" van de opname is gewist. Er is een klein beetje piano achtergebleven, zo lijkt het.
Of ben ik nou gek? Is er wel een piano te horen op deze opname?
Nog een keer luisteren.

Waarom vergeet ik deze opname toch zo vaak? Waarom zakt deze getergde schoonheid steeds weer uit mijn geheugen?
Het is zo'n opname die ik eens in de zoveel tijd uit de kast trek terwijl ik "o ja, die was er ook nog" voor me uit mompel.
Ik ben een mompelaar.
Een genietende mompelaar.

En ja, dan is er ook nog die maffe versie van The Best Of Bob Dylan - de verzamelaar waar de alternatieve take van "Shelter On The Storm" op staat - met dat gekke boekje, een boekje dat niet goed gedrukt lijkt te zijn. Op het fotootje in dit boekje lijkt Bob Dylan wel last van geelzucht te hebben. Dat vindt de verzamelaar in mij dan weer leuk.
Hoe heeft deze foute versie van The Best Of Bob Dylan de fabriek kunnen verlaten? Dit had toch nooit in de winkelschappen terecht mogen komen?
Klopt dit wel? Heb ik deze maffe versie van The Best Of Bob Dylan wel ooit in een winkel gekocht? Dat zal toch wel, hoe ben ik er anders aangekomen?

Nog maar een keer "Shelter From The Storm". Ik kan er nog geen genoeg van krijgen. Ik zie het maar als een inhaalslag, een goedmakertje voor al die keren dat ik voor mijn cd-kast stond en geen oog had voor de soundtrack van Jerry Maguire (slappe film, hoor) of The Best Of Bob Dylan.

En nog maar een keer. Het is nog lang geen tijd om onder de wol te kruipen. Laat mij voorlopig nog maar even schuilen in de muziek.
Het is er aangenaam warm.