Brood met schimmel smaakt niet

"Heb je de Top 2000 A Go Go gezien, Tom? Er zat iets over Bob Dylan in. Een leuk verhaaltje van die pop-professor, hoe heet 'ie ook al weer? Wat is die man toch knap, hè? Wat weet hij toch veel."
"Leo Blokhuis heet die man, 'Don Leo'... En nee, het is geen professor."
"Geen professor? Hoezo?"
"Professoren lullen niet uit hun nek."
"Nou, nou, nou, let een beetje op je taal, Tom."
"Maar die, die, die... nitwit! Die, die zogenaamde professor van jou die kletst maar wat! Het is echt onzin wat die man uit zijn strot perst!"
"Nou, ik vond 't best een leuk verhaal hoor. En het is ook zo'n charmante man... En wie zegt dat jij het niet fout hebt? Nou? Misschien is die professor Blokhuis wel slimmer dan jij. Misschien weet hij wel dingen die jij niet weet."
"Laat me niet lachen."
"Wat heeft hij dan gezegd wat volgens jou dan zo'n onzin is?"
"Allereerst beweert hij dat Bob Dylan 'It Ain't Me, Babe' in de kelder van Big Pink schreef."
"Ja, en?"
"Nou, de opnamen die gemaakt werden in Big Pink zijn van 1967."
"Ja?"
"Loop je even mee naar de platenkast? Kijk, hier staat Another Side Of Bob Dylan."
"Ja..."
"Kijk eens even in welk jaar die plaat uitkwam."
"1964 staat er op."
"En welk nummer staat daar op, dáár..."
"'It Ain't Me, Babe'..."
"Juist!"
"Nou ja zeg, mag die arme man ook een foutje maken. Alsof jij nooit fouten maakt."
"Weet je nog die foto die hij liet zien? Een foto waarvan hij beweerde dat die gemaakt is in de kelder van Big Pink?"
"Kijk, hier eens in dit boek. Hier staat die foto."
"Ja..."
"En welk jaar staat er bij die foto?"
"1974..."
"Juist!"
"Wat dom hè, dat ze dat fout in dat boek zetten."
"Het staat niet fout in dat boek!"
"Oh, nou, oké... Hij heeft twee foutjes gemaakt."
"Maar dat is nog niet alles..."
"Nog niet alles?"
"Nog niet alles nee."
"Wat dan?"
"Weet je nog dat jouw professor het had over een acetate?"
"Ja..."
"En wat zei hij over die acetate?"
"Dat daar de nummers die Bob Dylan had opgenomen op stonden zodat andere artiesten die konden horen en ook opnemen..."
"Ja, en wat zei hij nog meer..."
"Nog meer?"
"Ja, nog meer...."
"Ik weet 't niet meer..."
"Hij zei, houd je vast, dat andere artiesten die acetate konden beluisteren en dan de door Bob Dylan geschreven nummers konden opnemen nog voor Bob Dylan ze had opgenomen..."
"Maar, dat kan niet..."
"Precies!"
"Maar wat heeft dit laatste nou met Bob Dylan te maken?"
"Niet zo veel. Het bewijst vooral dat de professor niet alleen dom is als het om Bob Dylan gaat."
"Maar knap is hij wel..."

Het is lang geleden dat ik me zo geërgerd heb aan een uitzending op de Nederlandse buis. En ja, er is een simpele remedie: Gewoon niet meer kijken. Maar feit is dat ik vanavond wel heb gekeken. Meestal kijk ik rustig hangend in een stoel, als ik al televisie kijk. Dat lukte vanavond niet. Ik vond mezelf scheldend, vloekend en tierend midden in de kamer. Het schuim op de lippen. Waarom? Omdat 'Don Leo' het presteerde om de grootst mogelijke onzin uit te kramen. Je hoeft geen genie te zijn om te weten dat Bob Dylan "It Ain't Me, Babe" niet in 1967 schreef. Sterker nog, je hoeft er niet eens een Dylan-biografie voor te lezen. Een simpele zoekopdracht op het internet had de professor binnen een minuut kunnen vertellen dat "It Ain't Me, Babe" drie jaar vóór 1967 voor het eerst op plaat werd uitgebracht.
Je hoeft geen genie te zijn om te weten dat de getoonde foto niet uit 1967 maar uit 1974 is.

En dus vraag ik me af hoe het mogelijk is dat een man alom geprezen om zijn kennis zo de plank mis kan slaan. Gebrek aan voorbereiding? Gebrek aan inzicht? Kennis? Waarschijnlijk alle drie.
Het frustrerende is dat hele volksstammen de kennis van 'Don Leo' als zoete broodjes slikken, niet wetende dat de kennis van 'Don Leo' begroeid is met een dikke laag schimmel.
Brood met schimmel smaakt niet.

7 opmerkingen:

Ronald Schuurman zei

Tom, dank voor dit epos. Ik heb exact dezelfde gevoelens.

hans zei

Leo heeft me via Twitter gemeld dat de toelichting op over Aint me Babe ultradom was. Op het laatste moment (tijdens het opnemen) werd een clip van Dylan vervangen voor een andere wegens gedoe over rechten. 'Toen ging ik in de hectiek van het café de mist in', aldus Leo.

Een vredige jaarwisseling 'Bobheads'

Anoniem zei

Vandaag op het werk gehoord (n.a.v. Go-go uitzending van gisteren): "Goh, ik heb altijd gedacht dat It Ain't Me Babe een nummer was van Johnny Cash. Maar nu blijkt het door Dylan te zijn geschreven! In elk geval kan Cash in tegenstelling tot Dylan wel zingen..."

Anoniem zei

Ja Tom, het is ongetwijfeld tenenkrommend geweest. Ik ben een lafaard die graag ergernissen ontloopt dus kijk en luister ik al lang niet meer naar Leo Blokhuis. Toen ik nog wel eens keek sloeg hij al bijna altijd de plank mis. Wat nog tot daaraan toe is maar jezelf dan toch nog de PopProfessor blijven noemen tekent de man als een volslagen nitwit. Mijd hem voortaan ook maar.
Fishtruck

Martijn zei

Leo zegt sorry. En maakt ondertussen nog een fout. https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=547024545400761&id=154467291323157&notif_t=like

tom zei

Dank voor alle reacties. Eerlijk is eerlijk: Leo Blokhuis heeft op Facebook zijn excuses aangeboden voor de "It Ain't Me, Babe-fout en dat is sterk van hem.

Frank zei

Blokhuis stapelt fout op fout.
Onlangs liet hij in het kader van "plagiaat" Chuck Berry horen met "Sweet little sixteen". En daarna de Beach Boys met dezelfde melodie maar een andere tekst: "Surfing USA".
Om vervolgens de Beach Boys van plagiaat te beschuldigen. Maar op de cd van de Beach Boys staat keurig vermeld dat Chuck Berry de componist is.
Mogelijk heeft Chuck de Beach Boys toestemming gegeven voor verandering van de tekst in ruil voor de muziekcredits.
Cuck Berry, die een echte geldwolf is, zou nooit zijn nummers laten plagieren.

Ik heb Blokhuis, die altijd met veel aplomb zijn weetjes en feitjes debiteert, al vaker betrapt op fouten.
Maar nog nooit heeft hij, volgens mij, in DWDD zijn fouten erkent.
Bij Dylan's "It ain't me babe" zat hij er ook weer eens helemaal naast.
Ook heb ik hem in het verleden op fouten betrapt maar kan helaas niet alles meer herinneren. (iets met de Walker Brothers)