De burgemeester

Terwijl de kinderen deze middag op school zitten, heb ik een boek uitgelezen. Ik had natuurlijk huishoudelijke taken moeten oppakken, maar dit boek moest eerst uit.

In een van de eerste boeken die ik over Dylan las - welke was het ook al weer, na twintig jaar weet ik het niet meer - kwam ik de naam Dave van Ronk tegen & kort daarop kocht ik een cd van Van Ronk. Schitterende muziek, soms draai ik 'm nog wel.

In de film No direction home vertelt Van Ronk over de dagen in Greenwich Village & Van Ronk kan vertellen.

Ongeveer een jaar geleden kocht ik in de ramsj The Mayor of MacDougal street, het boek van Dave van Ronk (met een beetje hulp van Elijah Wald), een boek dat in 2005 al verscheen maar om onduidelijke redenen nooit in mijn handen terecht kwam. Tot ongeveer een jaar geleden dus. Het boek heeft al die tijd in de kast gestaan - andere zaken moesten eerst gelezen worden en ja, af en toe ben ik ook tijd kwijt aan huishoudelijke taken - tot een paar dagen geleden. Een paar dagen geleden kreeg ik eindelijk de geest & ben ik gaan lezen in The Mayor of MacDougal street.

Dit is natuurlijk geen boek over Bob Dylan, dus waarom schrijf ik hier over dit boek? Het antwoord is simpel, Dylan komt ten eerste veelvuldig voor in het boek. Ten tweede is Van Ronk in zijn herinneringen aan Dylan niet blind van bewondering of jaloezie, en ten derde is het beeld dat hij schetst van Greenwich village & de 'folkscène' eind jaren vijftig, begin jaren zestig een openbaring.

Ik zou dit boek niet meteen een 'must read' voor de Dylanliefhebber willen noemen, maar aangenaam is het lezen van The Mayor on MacDougal street zeker.