Eigenlijk hik ik al sinds kwart over acht vanochtend - het uur waarop de ogen open gingen & de gedachten een bewust karakter kregen - tegen deze woorden aan. Niet omdat ik ze niet wil tikken, maar omdat er zoveel anders binnen handbereik komt dat óók aangenaam is.
Ik zou nog schrijven over de Dylanesque zaken onder de kerstboom, gisteren. 'Mevrouw Tom' was zo goed om mij de bladmuziek van Another side of Bob Dylan te geven waar ik erg blij mee ben & waaraan vooral opvalt dat alle songs van het gelijknamige album, minus één, in het boek zijn opgenomen. Waarom minus één? Ik weet het niet & het is intrigerender dan een compleet songbook. Bijna Dylanesque & minstens net zo gelukkig ben ik met het boek Scattered poems van Jack Kerouac met daarin op bladzijde 20 Hymn dat begint met:
And when you showed me Brooklyn Bridge
in the morning,
Ah God,
And the people slipping on ice in the street,
twice,
twice,
two different people
came over, goin to work,
so earnest and tryful,
clutching their pitiful
morning Daily News
slip on the ice & fall
both inside 5 minutes
and I cried I cried
That's when you taught me tears, Ah
God in the morning,
Ah Thee
En weer, terwijl mijn ogen door het boek glijden, komt de oude vraag in mijn achterhoofd bovendrijven: hebben Dylan & Kerouac elkaar ooit ontmoet? In de ogen gekeken?
Ja, Dylan heeft - samen met Ginsberg - op Kerouacs graf gezeten, gelezen uit een andere bundel vol gedichten van Kerouac - & al jaren houdt dezelfde vraag mij bezig tot een aantal dagen geleden.
Een aantal dagen geleden vielen er kopieën van Audio-Visueel (1980 #1) door de brievenbus - dank André, dank! - en daarin het antwoord uit de mond van Allen Ginsberg wanneer hij antwoord geeft op mijn vraag, door een ander gesteld: Heeft Dylan Kerouac ooit ontmoet? & het antwoord: Ik denk het niet. Kerouac leefde in zijn geest. Kerouac hield van Dylan's songs. Ik denk dat Kerouac werkte als een katalysator op Dylan. & nee, het is niet definitief, maar dichtbij genoeg voor nu.
Dylan & Kerouac - ik weet niet wiens werk ik het eerst ontdekte, maar het zal elkaar niet veel ontlopen. Het is goed om Kerouac te lezen met kerst & alle andere dagen.
& Rimbaud & Ginsberg & Corso & Baudelaire & er komt geen eind aan het lezen.
& in mijn hoofd draait nog steeds The Lonesome river - omdat te vatten zul je terug naar gisteren moeten, naar Peter die mij heeft laten horen & daarvoor, enkele uren maar.
1 opmerking:
In geen van de biografieën die ik heb over Kerouac wordt verwezen naar een ontmoeting tussen Jack en Dylan.
Een aardige zin uit "Desolate Angel" van Dennis McNally over Dylan (p. 308), "Again [John Clellon] Holmes tried to interest Jack in this new artist; Jack thought Dylan was " another fucking folk singer" at first, but after a while gruffly conceded "Well, okay, he's good."
Een reactie posten