Mijn mailbox stroomt over met mailtjes van lezers van de blog, veel tips om vandaag de Volkskrant te kopen [waarvoor dank aan alle tipgevers! Te veel om allemaal met naam te noemen] Die recensie uit de Volkskrant is ook hier te lezen. De papieren versie is mooier, al is het alleen al om op de voorpagina van die krant een foto van Dylan te zien met de tekst 'Bob Dylans beste plaat'. Of Tempest daadwerkelijk Dylans beste plaat is, daar zullen de meningen over verschillen. En zo hoort het ook, ieder zijn / haar favorieten. De foto is de Volkskrant is overigens precies dezelfde foto als in NRC Handelsblad van gisteren.
Boven de recensie van Gijsbert Kamer de titel 'Bam! Dylans allerbeste plaat'. Tempest krijgt van Gijsbert Kamer maar liefst het maximale (vijf) aantal sterren. Een mooie recensie, beschrijvend, al zou ik Tom niet zijn als ik niet ook wat te zeuren zou hebben (sorry...). Kamer: 'Waar hij op zijn platen uit de jaren tachtig en negentig meestal klonk alsof hij het niet eens kon worden met zijn band en zich in de studio ongemakkelijk voelde [Gijsbert Kamer was er blijkbaar bij & heeft gezien dat Dylan zich ongemakkelijk voelde], veranderde dit met het album Time out of mind (1997), waarop producer Jim Dickinson het beste uit hem wist te halen.' Producer Jim Dickinson??? Daniel Lanois heette die man... Goed, één stom foutje, verder een mooie recensie.
Boven de recensie staan nog enkele regels. In deze regels krijgen de Dylan-exegeten een sneer. Prima, helemaal terecht. Ze (ik ook) hadden het natuurlijk helemaal mis toen ze in de aanloop naar de release van Tempest een 'koppeling' dachten te hebben gevonden tussen deze albumtitel & het stuk The Tempest van Shakespeare.
Verderop in dezelfde krant nog een interview met Mark Knopfler (op de voorkant van de betreffende bijlage omgedoopt tot Mart Knopfler) waarin Dylan ook voorbij komt.
Kortom, genoeg redenen om de Volkskrant van vandaag te willen bezitten.
Alja stuurde mij een mail - onder andere over Tempest - waarbij tijdens het lezen de rillingen over mijn rug liepen & het kippenvel op mijn armen verscheen. De tekst uit die mail is ook te lezen op Alja's log, zie hier.
Het lijkt voor de hand te liggen dat Leo Nierse zich heeft vergist, maar daar ben ik nog niet zo van overtuigd. Het zou me niet verbazen wanneer de credits op het laatste moment zijn aangepast.
Mijn twijfel komt niet zomaar uit de lucht vallen. Een soortgelijk iets is er aan de hand met de credit van 'Silvio' & 'Ugliest girl in the world' van Down in the groove (en ook hier gaat het om Bob Dylan & Robert Hunter). Het toeval wil dat ik over die credits heb geschreven in Luister je nou alweer naar Bobby (dit boek verschijnt op 2 oktober).
Bert stuurde mij de link naar de door Will Hermes (Rolling Stone) geschreven recensie van Tempest, waarvoor dank. Zie hier.
Q Music bevat ook een recensie van Tempest, maar deze is minder positief. [met dank aan Hans voor de tip]
Gunter van Assche geeft Tempest in de Morgen vier (van de vijf?) sterren, zie hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
Tot zover de ontvangen e-mails van lezers van de blog (al zal ik nog aan enkele mails refereren in het stuk hieronder), het is tijd om eens goed naar de drie versies van Tempest te kijken.
Er zijn natuurlijk vier versies, maar de download via iTunes laat ik even voor wat het is. ik concentreer me hier op de cd, de luxe cd & de elpee.
Allereerst de standaard cd: Een 'gewone' jewelcase met op de voorzijde van de jewelcase een zwarte sticker met gele tekst: 'His first album of new MUSIC in OVER 3 years! featuring 10 new songs including Duquesne whistle, Pay in blood, Early Roman kings'. Interessant is natuurlijk de vraag waarom deze drie songtitels op de sticker staan. 'Duquesne whistle' is logisch, dat is de eerste single. 'Early Roman kings' lijkt ook logisch, dat nummer lekte vroegtijdig uit. Blijft over 'Pay in blood'. Zou dat misschien een volgende single kunnen zijn? De cd bevat dit keer geen ontwerp gebaseerd op een oud label van een elpee, maar een ontwerp waarin deels het artwork van de voorzijde van de hoes terug te vinden is. Het boekje is een dubbelgevouwen blaadje waardoor een boekje van vier pagina's ontstaat. Op de voorzijde uiteraard de 'hoes' van Tempest dat we al een tijdje kennen. Op de achterzijde van het boekje een schitterende foto van Dylan. Bij het openen van het boekje zie je aan de linkerkant een schitterende recente foto van een sigaarrokende Dylan, met om hem heen de leden van zijn band. Gek genoeg ontbreekt David Hidalgo op de foto. Hidalgo maakt uiteraard geen deel uit van Dylans band, maar is wel te horen op Tempest.
De Luxe cd-versie: Bij het exemplaar dat ik vandaag met de post heb ontvangen, zat de sticker op het plasticje dat rond de cd zit. Van Cas heb ik begrepen dat bij zijn exemplaar de sticker op de kartonnen slipcase zit. De tekst op de sticker: 'DELUXE LIMITED EDITION 10 brand new songs Includes 60-page bound notebook with 28 rare, vintage international magazine cover featuring Bob Dylan, created exclusively for this package.' Bij de versie die Cas kocht, lijken de woorden 'DELUXE LIMITED EDITION' te zijn doorgestreept, dit is mogelijk een drukfout.
Deze luxe cd-versie vond ik - als ik eerlijk ben - toch wel wat tegenvallen. Ik heb van meerdere lezers van de blog begrepen dat ik daarin niet de enige ben. In een kartonnen slipcase zit de standaard cd plus inderdaad een (klein) notitieboekje met steeds op de linkerpagina een reproductie van een oud tijdschrift met Dylan op de cover & op de rechter pagina schrijflijntjes.
De elpee: De elpee zit, in tegenstelling tot mijn verwachtingen, niet in een klaphoes, maar in een extra wijde, gewone hoes. Tempest is een dubbelelpee. Op het plasticje rond de hoes zit wederom een sticker. Deze sticker bevat dezelfde tekst als de sticker op de standaard-cd met de toevoeging dat het om 180 grams vinyl gaat & dat er ook een cd in de verpakking zit. De eerste binnenhoes bevat aan een kant de foto van Dylan & band (op groot formaat) & op de andere kant de credits. De tweede binnenhoes bevat aan een kant de foto van Dylan die op de achterkant van het cd-boekje staat (op groot formaat) & op de achterzijde niks. De hoes & de binnenhoezen van de elpee zien er werkelijk schitterend uit.
De bijgevoegde cd zit in een papieren hoesje. Tot mijn grote verbazing is bij de elpee ook een cd-inlay gevoegd met op de ene kant de hoes van Tempest & op de andere kant de foto van Dylan die op de achterzijde van het cd-boekje staat. Helaas geen back-inlay voor een cd-hoesje bij de elpee.
Persoonlijk ben ik het meest gecharmeerd van de elpee, vooral omdat de foto's hierop (logischerwijze) op groot formaat zijn afgedrukt. De geluidskwaliteit van de cd's & de elpee heb ik nog niet met elkaar kunnen vergelijken, daar kan ik dus nog niks zinnigs over zeggen. De verwachting is - door ervaringen met andere recente Dylan-albums - dat de elpee minstens net zo goed zal klinken als de cd & waarschijnlijk zelfs beter.
Tempest heeft inmiddels een plekje gekregen op Dylans officiële site, al zijn de songteksten daar nog niet gepubliceerd.
Tot slot van dit lange bericht over Tempest nog wat links naar (Nederlandstalige) berichten op het internet over Tempest:
Frits heeft Tempest gekocht, maar nog niet gehoord. Zie hier.
Prijsvraag: win Tempest, hier. [het antwoord moet ergens op deze blog staan...]
Theologie in de praktijk over 'I pay in blood', hier. [aardig stuk, al zingt Dylan het toch net even anders dan hier staat]
bol.com weblog, hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten