Nieuwe cd: Binnenkort (begin oktober) komt de driedubbel cd The Real Bob Dylan uit. De tracklist van deze verzamelaar oogt wat raar, de cd's bevatten alleen nummers uit de jaren zestig, zeventig en tachtig. De eerste cd bevat zestien nummers uit de jaren zestig, de tweede cd veertien nummers uit de jaren zeventig en de derde cd veertien nummers uit de jaren tachtig.
de tracklist van The Real Bob Dylan kwam me bekend voor, al kon ik niet gelijk bedenken waarvan ik die tracklist ken. Na wat speurwerk denk ik de bron voor deze tracklist gevonden te hebben. De tweede cd van The Real Bob Dylan is een 'kopie' van de verzamelaar Playlist: The very best of Bob Dylan '70s, de derde cd van The Real Bob Dylan is een 'kopie' van Playlist: The very best of Bob Dylan '80s. Logischerwijze zou je dan verwachten dat de eerste cd van The Real Bob Dylan een 'kopie' is van Playlist: The very best of Bob Dylan's 60s. Dat is ook zo, maar niet helemaal. Aan de tracklist van Playlist: The very best of Bob Dylan's 60s zijn voor de eerste cd van The Real Bob Dylan twee nummers toegevoegd: 'Talkin' New York' en 'Song to Woody'.
An sich is er niks mis met een nieuwe verzamel-cd van Dylan, zeker niet voor die prijs (€9,99 voor een drie cd's). Prima tracklist. The Real Bob Dylan biedt de mogelijkheid voor de 'nieuwe' Dylan-liefhebber - zeg maar de koper van Tempest van onder de dertig, om in de terminologie van Mart Smeets te spreken - om Dylans oudere werk te ontdekken. Waar ik wel een probleem mee heb, is de titel The Real Bob Dylan, alsof de 'echte' Bob Dylan alleen in de muziek van de jaren zestig, zeventig en tachtig te vinden is.
Rataplan's eigenwijze 30: 'Bob Dylan, "Duquesne whistle"', zie hier.
Radio 1: 'Meteen mee-cd: Bob Dylan - Tempest', zie hier.
DaMusic: 'Dylans Chronicles Volume I krijgt vervolg', zie hier.
tal tikt door: 'slecht vertaald', voor de zoeker naar Bob Dylan in boeken: in een boek van Bill Bryson duikt Dylan op, maar alleen in de vertaling, niet in het origineel... Zie hier.
Skylinereviews: Drie albums die Spinvis nauw aan het hart liggen, waaronder Dylan, zie hier.
Mastermindmap: Tempest in de hitlijsten, hier.
Tempest: In 'Dylan kort #933' vroeg ik wat jij nu (en over één jaar) van Tempest vindt. Hieronder de reactie van Frits:
Tom,
Je vraagt op je blog wat de lezer van Tempest vindt - en om dat te vergelijken met over tien jaar.
Aan jou natuurlijk de opdracht om de schrijvers van nu over een decennium opnieuw te vragen.
Een uitdaging, maar waarom zou dat een grote opgave zijn.
Tempest is een bijzondere plaat.
Ik hoorde Jan Donkers bij DWDD zeggen, dat Tempest geen vijf sterren verdient, omdat het geen Blonde on Blonde is.
Tsjah, een beetje zwakke argumentatie.
Geen enkel nieuw (Dylan-)album is vergelijkbaar met een van de voorgangers.
Want anders zou je geen nieuwe hoeven maken.
Tempest klinkt als een afscheidsplaat van Dylan, net als Time Out Of Mind.
Aan het woord is iemand die met de dood onderhandeld over de definitieve sterfdatum.
Niet aan de hand van euthanasie, maar in de zin dat de ik-persoon (Dylan zelf) klaar is met zijn leven.
Zijn leven is rond, de cirkel is af.
Dat wordt het meest duidelijk bij het titelnummer, een kwartierlang over de dood op het schip.
Nog indringender dan de film Titanic, voel ik de spanning van het stijgende water.
Het feit dat je als opvarende je definitieve dood ziet aankomen - afschuwelijk.
Maar ook een lied al Tin Angel ademt de sfeer van het naderend einde.
Tin Angel - heette die intellectuele wijk of straat in New York niet Tin Pan Alley?
Het doet me er in ieder geval aan denken.
En dan Roll On, John.
De krakende stem van Dylan, die na 32 jaar nog steeds zijn oude maatje mist.
Hartverscheurend.
Eén van mijn favorieten is Pay In Blood, waarbij het arrangement volgens mij van Tony Garnier en consorten komt.
Ik verheug me erop het lied live te horen: hoe de beat door de concertzaal klapt.
Dit zijn zo wat ideeën, wat opmerkingen, wat aantekeningen over Tempest.
Groet,
Frits
Geen opmerkingen:
Een reactie posten