'Hoe lang nog Bob?': Het meest vriendelijke dat ik over deze negatieve recensie van Tempest kan zeggen is dat 'ie scherp geschreven is, zie hier.
'Muziekgroepen die mijn leven veranderd hebben. Deel III.' Bob Dylan, zie hier.
Ik ben vandaag vrij van verplichtingen. Heerlijk is dat. Het voornemen is om vandaag niet veel meer te doen dan luisteren naar muziek - te beginnen met Tempest - en lezen in de nieuwe aflevering van Isis. Een dag kan slechter ingevuld worden.
Hoe ver ik kom met het realiseren van de voornemens is, zoals altijd, nog maar de vraag, maar als alles volgens plan gaat, luister ik vandaag in ieder geval ook nog naar Hard rain, al is het alleen om 'Idiot wind' te horen. Niet dat de rest van Hard rain er niet toe doet - verre van, Hard rain is een fantastisch album - maar 'Idiot wind' steekt haar kop toch wel ver boven het maaiveld uit.
Ik klets maar wat, ik dood de tijd. Heb ik al verteld van gisteravond? Dacht ik niet. Gisteravond, met 'Roll on John' in het achterhoofd heb ik Sgt. Pepper's lonely hearts club band van The Beatles op zolder opgedoken om 'A Day in the life' te draaien. Het moet meer dan tien jaar geleden zijn dat ik Sgt. Pepper heb gedraaid. Mijn fout.
Ik heb al jaren genoeg aan de muziek van Dylan en luister niet tot nauwelijks naar andere muziek. Soms vraag ik mezelf wel eens af of ik mezelf daarmee niet te kort doe. Niet dat ik ongelukkig ben met mijn zelf opgelegde restricties, verre van zelfs. Het is goed om zo nu en dan aan jezelf te twijfelen, het houdt de geest scherp.
Enfin, ik dwaal af.
In mijn achterhoofd blijft het maar zeuren, na het lezen van 'Hoe lang nog Bob?' (zie hierboven), is er werkelijk al een recensie van Tempest in Vrij Nederland verschenen? Die moet ik dan over het hoofd gezien hebben. Aan de andere kant schrijft de man 'Zimmermann' wat natuurlijk met één 'n' moet, en - waar haalt hij het vandaan - suggereert hij dat Modern times de soundtrack is van The Big Lebowski. Het zal wel geinig, grappig, hilarisch of zo zijn. Ik krijg er alleen maar jeuk van.
Maar nu is er wel de twijfel of ik op mijn fiets moet stappen om op jacht te gaan naar Vrij Nederland terwijl ik mij net had voorgenomen om vandaag te grossieren in traagheid. Niet meer dan hangen in een luie stoel terwijl de verzamelde werken van Dylan aan mij voorbij trekt en ik af en toe - als de luiheid het toestaat - een blik werp op de letters in de jongste aflevering van Isis.
Mooi voornemen, maar eerlijkheidshalve ben ik niet geschikt voor de traagheid. Misschien wel voor even, maar zeker niet een dag lang.
Ik wil dansen en me kwaad maken over niks.
Dan is er nog die Vrij Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten