Ik heb helemaal niks met de paus, de Katholieke kerk of welke kerk dan ook. Nou en? Is dat reden om Dylans keuze om voor de paus te spelen te veroordelen? Voor mij niet.
Wat Dylans motieven waren om voor de paus op te treden, weet ik niet. Ik kan er alleen maar naar gissen. Gissen is altijd gevaarlijk, het leidt tot misverstanden en vooroordelen.
Ik ga niet gissen. Feit blijft dat Dylan op 27 september 1997 voor paus Johannes Paulus II optrad. Maar zeker niet alleen de paus, ook voor een groot publiek in Rome & elders in de wereld voor de buis.
Ik herinner mij vaag iets van een tv-uitzending van dit optreden. Leuk om te zien, muzikaal oké, maar zeker niet Dylans finest moment.
Ook herinner ik me een stuk in HP de Tijd uit die tijd met de titel 'Sint Bob' dat draaide om Time out of mind & Dylans optreden voor de paus. Verschrikkelijke titel voor een artikel: 'Sint Bob'.
En dan is er 27 september 2000. Op 27 september 2000 trad Dylan op in Ahoy, Rotterdam en 'mevrouw Tom' en ik waren er bij. Dylan stond die avond - in tegenstelling tot drie jaar eerder - in brand. Hij vlamde. Goede herinneringen.
27 september 2000 is ook de enige keer in dit leven geweest dat ik niet op mijn moeders verjaardag ben geweest. Met haar zegen zaten 'mevrouw Tom' en ik in Rotterdam & Dylan speelde 'Fourth time around' wat de woede van de man naast mij opwekte. Wat hij richting het podium schreeuwde, daar lusten de honden geen brood van.
Vanavond ben ik niet in Rotterdam, de stad waar mijn moeder vandaag zesenzestig jaar geleden geboren werd. Het regent, maar nooit in Rotterdam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten