Mousique: Een recensie van Tempest, zie hier.
Montague street: De uitgave van issue 3 van fanzine Montague street is wederom uitgesteld, dit keer tot oktober. Zie hier.
Rolling Stone: Ik heb gisteravond het interview met Dylan in de nieuwe Rolling Stone gelezen. Wat een interview! Dit is er eentje om te willen lezen en herlezen.
Eerst maar even de foto's. Ergens op het internet las ik dat de foto op de cover gemaakt zou zijn in 2009. Dat klopt, volgens de credits in Rolling Stone niet. Volgens die credits is de foto gemaakt op 10 juli 2012 in Bilbao, Spanje door Sam Jones.
Bladerend door deze Rolling Stone zul je op bladzijde 17 op nog een recente foto van Dylan stuiten. Die foto is gemaakt tijdens een concert. Witte broek, zwarte jas. De benen - licht gebogen - staan haaks op de fotograaf, het bovenlichaam is richting de fotograaf gedraaid. Microfoon in de hand, de ogen toegeknepen. Geen sterke foto.
Doorbladeren naar bladzijde 42 waar het stuk waar het allemaal om draait begint. Ook bij het interview staan enkele foto's. Op de bladzijden 42 en 43 een grote foto van een pool spelende Dylan, capuchon over het hoofd. Naast Dylan een jonge dame. Eén bladzijde verder staat de laatste, recente foto: Dylan achter een tafel / schaakbord. Hij kijkt bedenkelijk (?) in een groot notitieboek terwijl hij er iets in lijkt te schrijven. Witte cowboyhoed op zijn hoofd. Aan de muur achter Dylan hangt een foto van Anatoly Karpov.
Verder is dit interview geïllustreerd met een foto van Dylan op de motor (1964) door Douglas R. Gilbert (zie het fotoboek Forever young, blz. 49), Dylan tijdens het Woody Guthrie memorial concert (David Gahr) en Dylan die de Presidential Medal of Freedom door president Obama omgehangen krijgt.
Het hele interview, inclusief foto's, beslaat maar liefst 12 pagina's. Dylan vertelt veel, waarvan het meest opmerkelijke misschien nog wel is dat hij tegen interviewer Mikal Gilmore begint over een boek dat hij bij zich heeft. Verder gaat het (uiteraard) over Tempest, Obama, touren, de films I'm not there, No direction home en Masked and anonymous, Chronicles en nog veel meer.
Het meest verrassend vond ik, naast het stuk over het meegebrachte boek, Dylans felle reactie op de steeds terugkerende beschuldigingen van plagiaat. Dylan vergelijkt de 'plagiaat'-roepers met de 'Judas'-roeper en bijt flink van zich af, eindigend met: 'All those evil motherfuckers can rot in hell.'
Verder wil ik niet al te veel van dit interview weggegeven en kan ik je alleen maar aanraden om een exemplaar van deze Rolling Stone op de kop te tikken. Het is de moeite van de jacht meer dan waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten