Het is bijna een maand geleden dat ik schreef over de opname van Bob Dylans concert in
de Royal Albert Hall op 27 mei 1966. Dat concert was het laatste concert van Bob Dylans befaamde concertreeks in het jaar 1966, maar de toen beluisterde opname is zeker niet de laatste in
The 1966 Live Recordings (al voelt dat soms wel zo). Helemaal achterin het boxje met al die concertopnamen, na de twee cd's met de opnamen van de 27ste mei, zitten nog vijf cd's. Deze vijf cd's bevatten de
audience tapes die de box compleet moeten maken. Het gaat om opnamen van de volgende vijf concerten:
5 februari, White Plains
6 februari, Pittsburgh
26 februari, Hempstead
19 april, Melbourne
29 april, Stockholm
Mijn eerste gedachte bij het beluisteren van deze vijf cd's is een open deur: waarom luister ik hier naar? De geluidskwaliteit is maar matig en verbleekt bij al die andere opnamen in
The 1966 Live Recordings.
Aan de andere kant: hoeveel opnamen van Bob Dylan met een nog veel slechtere geluidskwaliteit hebben we jarenlang gekoesterd om de eenvoudige reden dat het het beste was wat we hadden? We zijn verwend met de geluidskwaliteit van de eerste 31 cd's in
The 1966 Live Recordings en daardoor is het voor de hand liggend om de laatste vijf cd's als 'onder de maat' te bestempelen. Het is beter om dat niet te doen en wel te luisteren naar die
audience tapes.De opnamen op deze vijf cd's hebben wat te bieden.
De eerste 31 cd's van
The 1966 Live Recordings laten steeds (delen van) dezelfde setlist horen:
01. She Belongs To Me
02. Fourth Time Around
03. Visions Of Johanna
04. It's All Over Now, Baby Blue
05. Desolation Row
06. Just Like A Woman
07. Mr. Tambourine Man
08. Tell Me, Momma
09. I Don't Believe You
10. Baby, Let Me Follow You Down
11. Just Like Tom Thumb's Blues
12. Leopard-Skin Pill-Box Hat
13. One Too Many Mornings
14. Ballad Of A Thin Man
15. Like A Rolling Stone *
* één uitzondering: Sydney, 13 april: "Positively 4th Street" i.p.v. "Like A Rolling Stone"
Toch stond die setlist niet vanaf de eerste concerten in 1966 vast. Dat kon ook niet, begin 1966 werkte Bob Dylan nog aan het componeren van (een deel van) de nummers die later op
Blonde On Blonde terecht zouden komen. Een deel van de
audience tapes op die laatste vijf cd's in
The 1966 Live Recordings werd vroeg in 1966 gemaakt. Dit is te zien aan de setlists.
Tijdens het concert in White Plains op 5 februari speelde Bob Dylan "To Ramona" en "Love Minus Zero / No Limit" in plaats van "Fourth Time Around" en "Just Like A Woman". Hetzelfde geldt voor het concert van een dag later in Pittsburgh. Helaas is de opname van "Love Minus Zero / No Limit" op de
audience tape van Pittsburgh incompleet. Het zijn met name deze opnamen van "To Ramona" en "Love Minus Zero / No Limit" die deze
audience tapes tot opmerkelijke luisterervaringen maken.
Ook aardig: tijdens het concert in Pittsburgh speelde Bob Dylan zowel "Positively 4th Street" als "Like A Rolling Stone".
Eind februari, het concert in Hempstead: Bob Dylan heeft inmiddels "To Ramona" vervangen voor "Fourth Time Around", maar speelt nog wel "Love Minus Zero / No Limit" in plaats van "Just Like A Woman" als voorlaatste nummer van de solo-set.
Nee, de geluidskwaliteit van de laatste vijf cd's van
The 1966 Live Recordings is niet geweldig, maar vanuit een historisch oogpunt is het zeer belangrijk dat de opnamen op deze cd's toch in
The 1966 Live Recordings te vinden zijn. Ze laten het begin horen van een (lang) ontwikkelingsproces van niet alleen een zanger en zijn begeleidingsband, maar ook van Dylans zoektocht naar de enige setlist voor 1966.
Iets om uit te zoeken: volgens een kort bericht in
Isis issue 190 zijn de opnamen van "Like A Rolling Stone" van Cardiff en Newcastle op de cd's in
The 1966 Live Recordings verwisseld.
Wie denkt met de aanschaf van
The 1966 Live Recordings alle opnamen van Bob Dylans concerten in 1966 in huis te hebben zit er naast. Hier en daar ontbreekt er nog wel wat in
The 1966 Live Recordings. Met dank aan Rob sluit ik dit negentiende en (voorlopig) laatste stuk over
The 1966 Live Recordings af met een overzicht van de ontbrekende opnamen.
Live 1966+ door Rob
Vóór de release van
The 1966 Live Recordings circuleerden van onderstaande concerten reeds opnamen. De volgende fragmenten / stukjes opname van bepaalde nummers, of complete opnamen uit andere bron ontbreken op de officiële release.
-
February 6, Pittsburgh: enkele seconden tuning aan het begin van ‘Like a rolling stone’ is verwijderd.
-
February 26, Hempstead: enkele seconden op de audience tape tussen ‘Mr tambourine man’ en ‘Tell me, momma’ ontbreekt.
-
April 13, Sydney: kort stukje aan het begin van ‘She belongs to me’. De pauze (intermission) tussen de akoestische helft en de elektrische helft (publiek). De stiltes (Dylan/audience) tussen de nummers zijn ingekort.
-
April 20, Melbourne: op de originele tape is het intro van ‘Mr tambourine man’ nog te horen (ruim 30 seconden). Op de release ontbreekt dit. De stiltes (Dylan/audience) tussen de nummers zijn ingekort.
-
April 29, Stockholm: er circuleert een betere opname van de audience tape dan die voor de box is gebruikt. De gereleasde opname is vrijwel identiek aan Disc 10 van de 26-cd bootleg box
Jewels & Binoculars op het Vigotone label.
-
May 5, Belfast: van Alderson’s mono Nagra tape stamt de live ‘I don’t believe you’ die op Biograph staat, echter in een andere ‘mix’.
-
May 10, Bristol: het begin van ‘One too many mornings’ ontbreekt; Sony Legacy had dit van de audience tape kunnen invoegen (zoals wel gedaan bij het begin van ‘Just like Tom Thumb’s blues’ van Liverpool). Voor de ontbrekende akoestische nummers heeft Sony mogelijk opnieuw teruggegrepen op opname van de Bristol audience tape die op de
Jewels & Binoculars box van Vigotone staat. Deze klinkt iets beter op de Scorpio bootleg
Away From The Past.
-
May 14, Liverpool: zoals dan nu bekend, is het begin van ‘Just like Tom Thumb’s blues’ “gepatched” van de versie van Belfast 6 mei. De b-kant van de ‘I want you’ single klinkt iets droger / schraler dan de opname op
The Live 1966 Recordings.
-
May 15, Leicester: hiervan staat op The Live 1966 Recordings Alderson’s mono Nagra opname, maar er ciriculeert ook een onvolledige audience tape, waarvan de best klinkende versie te vinden is op Jewels & Binoculars (Disc 16).
-
May 17, Manchester: de “CBS Records recording” van de eerste 5 akoestische nummers ontbreekt (in plaats van de 3-track CBS opname heeft Sony Legacy voor de box simpelweg Disc 1 van
The Bootleg Series Vol.4: Live 1966 overgenomen, de Nagra tape van Richard Alderson) . De CBS opnamen van deze 5 nummers klinken het best op de bootleg
Genuine Live 1966 op het Scorpio label.
-
May 20, Edinburgh: de incomplete opnamen van ‘Desolation row’ en ‘Mr tambourine man’ staan wel volledig op de audience tape. Ook deze had Sony dus kunnen complementeren door de ontbrekende fragmenten te “patchen” van de audience tape. ‘Ballad of a thin man’ van Edinburgh was al eerder uitgebracht, op
The Bootleg Series Vol.7: No Direction Home, maar staat daarop in een “fake” stereo mix met een laag reverb erover, wat herinnert aan de duophonic mixen van popalbums uit de jaren ’60.
[met dank aan Rob]
