Het financieel mogelijk maken van de bouw van een kerk geeft niet alleen aanzien maar misschien ook wel recht op een plekje in de hemel. Twee zusters besloten samen de gok te wagen. Van hun centen werd een kerk gebouwd. De zusters betaalden ieder de bouw van een eigen toren. Toen de kerk gebouwd was bleek een toren net iets hoger te zijn dan de andere toren. De ene zuster had de andere zuster de loef afgestoken.
Die kerk staat er nu al eeuwen. Een toren hoger dan de andere. Een keer per jaar betreed ik die kerk. Altijd moet ik aan het verhaal van die zusters denken.
Een keer per jaar is er een boekenmarkt in die kerk. Dat is die ene keer in het jaar dat 'mevrouw Tom', de kinderen en ik die kerk betreden. De kinderen maken dan een snel rondje langs de boekenkramen om vervolgens een gevulde koek te eten terwijl 'mevrouw Tom' en ik nog even verder kijken.
Gisteren was die boekenmarkt. Een van de boeken die ik kocht is Other Voices Other Rooms van Truman Capote. Het is een oude pocket. De staat van het boek is verre van goed. Het maakt me niet uit. Ik wil het een keer gelezen hebben. Het is nieuwsgierigheid.
Die nieuwsgierigheid komt ergens vandaan. Er is een Dylan-connectie, al is die ver gezocht. Maar die connectie is er wel. Ik ben benieuwd of iemand die connectie kent.
Other Voices Other Rooms is niet het enige boek dat ik op de boekenmarkt heb gekocht. Een van de andere boeken die ik heb gekocht is The Old Man And The Sea van Ernest Hemingway. The Old Man And The Sea is een van de favoriete boeken van mijn vader. Ik heb hem vaak horen vertellen hoe mooi dit boek is. Dat maakte mij ooit nieuwsgierig.
Een jaar of 15, 20 geleden heb ik The Old Man And The Sea al eens gelezen. Toen vond ik het een goed boek, maar het raakte me niet. Niet echt. In een van de vele opruimbuien heb ik het boek toen weggedaan. Daar heb ik spijt van gekregen. Geen grote spijt, een kleine spijt. Maar toch spijt.
Ik nam me voor het boek opnieuw te kopen, maar pas als ik een mooie Engelstalige editie zou vinden voor een redelijke prijs. Geen vertaling, die had ik al gelezen. Een mooie gebonden editie met stofomslag.
Gisteren vond ik mijn The Old Man And The Sea op de boekenmarkt. Ik heb het vanmiddag gelezen. Toen ik het vanmiddag las, raakte het me meer dan toen ik het voor het eerst las. Ik weet dat ik het over een jaar of 15 nogmaals moet lezen.
Mijn worsteling met The Old Man And The Sea en nog meer de worsteling van de oude man in Hemingway's beste boek deed mij denken aan mijn worsteling met Shadows In The Night. Misschien is Shadows In The Night mijn muzikale The Old Man And The Sea. Ik ga geen 15 jaar wachten (en ook geen 15 dagen) voor ik nogmaals naar Shadows In The Night luister.
En nogmaals luisteren. Net zo lang luisteren tot ik Shadows In The Night kan horen zonder het tegen de meetlat van mijn verwachtingspatroon te leggen. Net zo lang luisteren tot ik Shadows In The Night als een op zichzelf staand album kan horen. Buiten het oeuvre, buiten het verwachtingspatroon.
3 opmerkingen:
heel mooi, en ja, the old man and the sea heeft iets met dit album te maken...
zoals ooit na de dood van mijn eerste vrouw ik iets begon te begrijpen van Sinatra, terwijl die toch te boek staat als the swaggering macho, zo heeft dit album iets vreemds dat zich niet zo maar laat vangen
en Truman Capote was niet mild over Dylan, maar hij vond hem een van de weinige sofisticated actors met een brein, die ondertussen vals zich voordeed als een hillbilly, zoiets... zijn pen was scherp als zijn tong, dat schiep vast een band tussen die twee
Dank Hans,
Capote was over niemand mild behalve over Capote, zo lijkt het soms.
Ik leg een andere connectie tussen Dylan en Other voices other rooms. Een indirecte connectie...
Dat is inderdaad de connectie punker1. Ik geef toe, het is wat vergezocht, maar ja, ik houd wel van vergezocht...
Een reactie posten