In het stuk 'Tempest en Face Value' schreef ik onder andere dat de kunstenaar Bob Dylan speelt met het associatie-vermogen van de toeschouwer (beeldende kunst) en de luisteraar (de muziek). Daar zit een verhaal in dat ik ooit nog eens op moet schrijven. Niet nu, simpelweg omdat ik het nog niet kan opschrijven zoals het zou moeten worden opgeschreven. Het moet eerst nog wat sudderen in de hersenpan.
Soms is het net even andersom, of beter gezegd: is het het zelfde, maar dan anders. De toeschouwer / luisteraar legt associaties waar geen grond voor is. Toevallige overeenkomsten worden gevonden.
Het gebeurde mij vanochtend. Bij het lezen van de achterzijde van het net afgescheurde blaadje van de kalender, dwaalden de gedachten gelijk af naar Dylans 'Satan got you by the heel, there’s a bird’s nest in your hair' ('Dead man, dead man') en 'He’s gonna make you a law unto yourself, gonna build a bird’s nest in your hair' ('Trouble in mind').
Niet alleen die twee regels uit 'Dead man, dead man' en 'Trouble in mind' doken in mijn gedachten op, maar ook het beeld dat ik een aantal maanden geleden voor het eerst tegenkwam. (zie hier)
De geest is een wonderlijke koppelmachine.
2 opmerkingen:
hilarische cartoon (waar ze vaak alleen maar cliché's uitvergroten van Dylan the scruffy genius with a depression), en dat verhaal houd ik graag van je tegoed... net als bij stoofvlees: slow and easy, keep adding spices till the flavour is there, but don't stir too much...
Het kan nog erger. Drie keer raden aan welk Dylan-lied ik iedere keer moet denken als ik chips van het merk Lays in de supermarkt zie liggen...
Frans
Een reactie posten