Heb je net gekeken naar De Wereld draait door? Ik wel, ik kijk graag. Aan het begin van de uitzending hoor ik iets over Armand, Constant Meijer & een nieuwe, vuistdikke bijbel over de protestsong.
Dan kun je natuurlijk op je klompen aanvoelen dat Dylan langskomt.
En Dylan komt langs.
Wat moet ik zeggen? Ik wil dat vuistdikke boek over de protestsong wel lezen, ooit. Maar dat neemt niet weg dat ik zo langzamerhand niet goed wordt van steeds maar weer dat beeld van Dylan-de-protestzanger. Hooguit maken protestsongs - een vreselijk woord - een marginaal deel uit van Dylans oeuvre. Pak Lyrics 1962 - 2001 uit de kast & ga maar tellen, je zult niet ver komen.
En toch is er - nog steeds - het beeld van Dylan-de-protest-zanger.
Dat beeld slaat de oren dicht.
Misschien moet ik niet meer zeuren hierover. Misschien moet ik maar aanvaarden dat het beeld van velen afwijkt van mijn beeld van Dylan.
Misschien moet ik maar 'ja' knikken & 'nee' denken wanneer voor de zoveelste maal Dylans oeuvre wordt gereduceerd tot een handvol 'protestsongs'.
Misschien ben ik blind voor het gemak van het labelen, als het om Dylan gaat. Misschien heb ik te veel Dylan gehoord om nog te kunnen oordelen.
Misschien moet ik mij maar van de domme houden, het maakt het leven zoveel gemakkelijker.
Misschien wel.
Don’t trust me to show you the truth
When the truth may only be ashes and dust
If you want somebody you can trust, trust yourself
2 opmerkingen:
Je zou toch denken dat Constant Meijer en Matthijs van Nieuwkerk meer kennis van de muziekhistorie hebben. Wonderbaarlijk ja, dat dit steeds weer (nog) gebeurt.
Prachtig dat Armand zei "dat hij het jammer vond dat Dylan niet meer staat waar hij ooit voor stond".
Ja Armand dat is nou precies het verschil tussen jou en Dylan. ...The times they are a-...vul zelf maar in...
:)
Een reactie posten