75 eurocent

Dylan arrived at the University of Minnesota on Highway 61, took byways, blind alleys, and detours, and left on Highway 12. (Robert Shelton - No direction home)
In een kringloopwinkel blader ik door een groot aantal oude afleveringen van National geographic. In de National geographic van november 1980 stuit ik op een kaartje van de Twin cities: Minneapolis en St. Paul (zie afbeelding hierboven). Op het kaartje is te zien waar precies de University of Minnesota ligt & dat de weg van St. Paul naar Duluth 147 mijl lang is. De weg naar Hibbing staat er helaas niet op.
Ik neem deze National geographic mee, na 25 eurocent betaald te hebben. Thuis speur ik de foto's van en de lange tekst over de Twin cities af, op zoek naar Dylan. Niets, helaas. Het kan niet altijd feest zijn.
Maar starend naar het eerder genoemde kaartje, valt mijn oog op een gebouw in Minneapolis: Guthrie Theater. Het zou toch niet zo zijn dat vlak bij de universiteit waar Dylan een blauwe maandag aanwezig is geweest een theater is dat vernoemd is naar Woody Guthrie, de man die Dylan later in New York zou gaan opzoeken?
Het staat er echt: Guthrie Theater. Nogmaals laat ik mijn ogen over de tekst glijden, op zoek naar Guthrie & verdomd ik vind Guthrie, al is het een andere Guthrie: Practically all professional theater in the United States was still in New York City when Irish director Sir Tyrone Guthrie arrived in Minneapolis in 1959, looking for an alternative to a Broadway more concerned with box office than serious theater. Civic leaders pledged earnest money, land was donated, and a corps of 1,200 volunteers fanned out to raise two million dollars to build the facilities.
In the two decades since, the Guthrie Theater has rewarded the cities with masterful productions of the major classics and with regular excursions into the experimental as well.
Overduidelijk een andere Guthrie dus. Het is zelfs maar de vraag of het theater er al stond toen Dylan uit Minneapolis vertrok.
In ieder geval weet ik nu dat het 147 mijl is van St. Paul naar Duluth.

Een paar jaar geleden kwam ik in een zaakje vol tweedehands platen Nashville skyline tegen. In de plastic hoes die om de plaat zat had de handelaar een single gestopt. Geen single van Dylan, maar zo'n goede-doelen-single van ergens halverwege de jaren 80. De onderste helft van de hoes bevatte een foto van een hele groep zangers & zangeressen, de bovenste helft van de hoes bevatte naast de titel, de naam van de gelegenheidsband en de namen van de zangers & zangeressen, de vlag van Suriname. Aangezien ik de aangeboden persing van Nashville skyline waar de single bij in zat al had, heb ik elpee & single laten staan. Pas na het verlaten van de zaak begon ik me af te vragen waarom uitgerekend deze single bij Nashville skyline was gestopt.
In de kringloopwinkel waar ik ook de National geographic vind, stuit ik bewuste single. Bij het zien van het hoesje weet ik gelijk dat het diezelfde single is die jaren geleden bij Nashville skyline was gevoegd door de eigenaar van een zaakje vol tweedehands platen.
Voor vijftig eurocent koop ik de single, thuis ga ik op mijn gemak wel kijken wat de connectie met Dylan is. Na jarenlang die kloppende vraag in mijn achterhoofd, heb ik nu het antwoord binnen handbereik.
Het gaat om de single Mi dren van de gelegenheidsformatie Sranang dren waar o.a. Mai Tai, Oscar Harris en Trafassi deel van uitmaken. Ik heb nu Mai Tai in huis!
Enfin, de single is uit 1986 & voor het goede doel opgenomen: De opbrengst van deze single is volledig bestemd voor HUMANITAIRE HULP aan de VLUCHTELINGEN OOST SURINAME, zo staat het op de achterzijde van de hoes. De single bevat dus het nummer Mi dren & volgens het label van de single is dit nummer geschreven door B. Dylan & A. Hunsel, zie daar de Dylan-connectie.
Nou is het niet zo dat B. Dylan samen met A. Hunsel ergens in een vakantiehuisje aan de kust drie dagen heeft doorgebracht om gezamenlijk Mi dren te componeren, al zou je starend naar de hoes / het label dat wel kunnen denken.
Als de naald op het vinyl zakt, wordt al snel duidelijk dat Mi dren niet meer is dan Dylans I shall be released met een nieuwe tekst van A. Hunsel.
Mi dren is een muzikaal dieptepunt - nee, dieper dan een dieptepunt - voor het goede doel.
En het mysterie is opgelost.