Allereerst dank aan André voor het sturen van twee links naar filmpjes van Dylans optreden tijdens de uitreiking van de Grammys.Dylan zong dus Maggie's farm, ondersteund door leden van Mumford & sons, Avett Brothers en enkele leden van zijn eigen tourband. De meest prangende vraag is natuurlijk: was het goed? Ik worstel, moet ik eerlijk bekennen. Naar Grammy-maatstaf was het "fuckin' briljant", naar Dylan-maatstaf was het okee, niet meer. Door de 'kakofonie' aan instrumenten is er, naar mijn smaak, te weinig ruimte voor Dylan-de-zanger om volledig zijn ding te kunnen doen. Daar mag je het natuurlijk grondig mee oneens zijn & om een oordeel te kunnen vormen kun je hier of hier kijken. [Dylan komt na een minuut of vijf op]. Meer filmpjes circuleren op youtube & facebook & waarschijnlijk is dit nog maar het begin. Binnen nu en een week circuleert het filmpje in dvd-kwaliteit met dolby surround sound (hoop ik...).
Gisteren schreef Frits over de Grammys, zie hier.
Op de website van de Grammy's staat werkelijk een schitterende foto van Dylan, zie hier & Harold Lepidus heeft ook nog wel wat te melden over de Grammy's, zie hier en hier.
Op de website van NRC staat ook nog het een en ander, volg vooral ook de link in dit bericht voor nog een foto & artikel.
Twitter: hier.
Martijn Muijs over zijn Dylan Dertig - vanaf donderdag hier & daar te lezen - & de Grammy's. [Ik ben nogal content - zoals dat zo mooi heet - met het feit dat ik Martijn Muijs' Dylan dertig in zes delen mag publiceren. Eerste deel: aanstaande donderdag.]
The Times they are a-changin' op Plaksels.
Op het moment dat ik dit bericht wil publiceren, plonst er een e-mail mijn mailbox binnen. Een e-mail over de website American songwriter, op de website staat een bericht over Dylans Maggie's farm, zie hier.
3 opmerkingen:
Hey Tom,
bedankt voor de links naar de videos. ik had al redelijk wat gezocht maar op Youtube worden de filmpjes zeer snel weer offline gehaald.
In ieder geval... Ik weet eigenlijk niet waarom Dylan dit blijft doen. Ik denk niet dat hij met dergelijke performances nieuw publiek zal winnen, en oud publiek bekoren doet hij er ook niet onmiddellijk mee.
Je kunt er over discussieren, maar bij het kijken naar deze opname contrasteert de jeugd van the avett brothers en mumford and sons veel te veel met de ouderdom van Dylan.
Dit lijkt op een poging van Dylan om zich alsnog te profileren bij het jonge volkje (waarvan ik er zelf nog één ben, maar bon). Maar jammer genoeg lijkt die opzet hier wel volledig de mist in te gaan.
Over het optreden zelf, het zou best kunnen dat ik het hierna nooit meer zie. Doe mij maar Dylan solo, of Mumford and sons solo. Beiden zijn ze goed op het podium, maar dan liefst niet samen.
En nog: die gasten kunnen nu in het jaar 2066, bij de 100e verjaardag van The RAH optredens, wel vertellen tegen hun kleinkinderen dat ze nog op het podium stonden met DE Bob Dylan. Bij deze is de kloof der generaties toch wat gedicht.
Hoi Tom
'Bob Dylan and his crew turned a simple stage with red curtains into one of the most beautiful bluegrass-cum-rock cacophonies of banjos, pianos and guitars the Grammy stage has no doubt seen in a while. Even a muted mic couldn't keep Dylan from rocking out'
Commentaar in NY Daily News, waar dit optreden als het een na beste werd benoemd. Ik werd ook heel blij van de vrolijke, zeer enthousiaste en zeker ook 'folk-kakafonie'. Gewoon eens lekker ongecompliceerd plankgas plezier hebben.
Ik sluit me volledig aan bij de reactie van Hans (en die van NY Daily News). Een beetje Must Be Santa achtige vrolijkheid met een Dylan die het duidelijk naar zijn zin heeft. Heb me er prima mee vermaakt.
Een reactie posten