aantekening #7481

Het regent recensies van Rough And Rowdy Ways, de een nog enthousiaster dan de ander. Da's mooi, als die recensies er voor zorgen dat muziekliefhebbers die normaal gesproken Dylans nieuwste links laten liggen nu Rough And Rowdy Ways kopen.
Is het onwaarschijnlijk dat dit album voor enkelen een eerste kennismaking met de muziek van Bob Dylan is? Het zou best kunnen, waarom niet?
De songs op Rough and Rowdy Ways bevatten vele verwijzingen naar muziek, boeken, et cetera. Genoeg om de Dylan-liefhebbers jaren bezig te houden, zo las ik in enkele recensies. Zo bevat "Murder Most Foul" verwijzingen naar dusdanig veel songs dat een geïnteresseerde er toch echt wel even voor moet gaan zitten voor hij iedere song achter zo'n verwijzing gehoord heeft.
Stel je voor, Rough And Rowdy Ways is niet alleen je eerste kennismaking met de muziek van Bob Dylan, maar ook - door de vele verwijzingen - met heel veel muziek die niet in het afgelopen jaar in de Top 40 heeft gestaan. Wie het album luistert komt The Beatles, The Rolling Stones en Elvis Presley tegen, om eens wat te noemen. Geen slechte springplank voor een leven lang speuren in de muziek van ooit. Ik ken de muziek van The Beatles, The Rolling Stones en Elvis, maar dat wil niet zeggen dat ik niet op een speurtocht gestuurd wordt door het luisteren naar Rough And Rowdy Ways.

"Crossing The Rubicon" heeft mij teruggestuurd naar een boek dat ik al vele malen heb gelezen. Dat komt door de woorden "abandoned all hope" in deze song. Door die woorden moest ik denken aan de hellepoort in Dante's Goddelijke Komedie. Op deze poort staat in zwarte letters - in de vertaling van Christinus Kops:

Door mij gaat ge in de droeve stad der smarten.
Door mij gaat ge in het lijden zonder einde.
Door mij gaat ge in de wereld der verdoemden.
Rechtvaardigheid drong mijn verheven Maker.
Mij gaf het aanschijn 't goddlijk Alvermogen.
De hoogste Wijsheid, maar ook de eerste Liefde.
Vóór mij bestond van al wat werd geschapen
Alleen wat eeuwig is; ook ik duur eeuwig.
Laat varen alle hoop, gij die hier intreedt.

En na die eerste associatie bij "Crossing The Rubicon"  met De Goddelijke Komedie gaat het knagen. Zou er meer zijn? Zaken gaan opvallen, zoals de regels:

Three miles north of purgatory
One step from the great beyond

Zou ook dat in Dante's meesterwerk te vinden zijn? In dat boek worden overigens een aantal rivieren overgestoken en net als bij het oversteken van de Rubicon is er na het oversteken in De Goddelijke Komedie geen weg meer terug. 
En al die associaties, al die gedachten zorgen er voor dat ik misschien wel voor de achtste of negende keer De Goddelijke Komedie lees.

En terwijl ik nog maar net opnieuw ben begonnen in de dikke van Dante, heb ik al weer een ander boek gekocht, met dank aan Rough And Rowdy Ways. Ergens op het internet las ik dat iemand een connectie had gelegd tussen de regel

The size of your cock won’t get you nowhere

in "Black Rider" en deze regels

(...) If your stars go against you
The fantastic size of your cock will get you precisely nowhere,
However much Virro may have drooled at the spectacle
Of your naked charms

uit The Sixteen Satires van Juvenal. Ik wil dat boek dan lezen, kijken of er meer te vinden is.

En toch twijfel ik ook over mijn acties. Is dit de juiste manier om Rough And Rowdy Ways tot mij te nemen? Hoe belangrijk zijn de bronnen om van het nieuwe werk te kunnen genieten?
Wat is interessanter, wat Dylan waar vandaan heeft of wat hij er mee heeft gedaan? Toch dat laatste. En nee, we moeten niet blind zijn voor die bronnen, maar ons blind staren op die bronnen brengt ons zeker niet dichter bij Rough And Rowdy Ways. Eerder verder weg. 
Rough And Rowdy Ways moet gewoon beluisterd worden. Tijdens het luisteren zal ik af en toe even opkijken en mompelen "verrek, die woorden ken ik". Sommige zal ik opzoeken, andere niet. Dat is goed. Het gaat tenslotte om Rough And Rowdy Ways, niet om de bronnen.

2 opmerkingen:

Frans zei

Soms heb ik het idee dat hij dat expres doet, al die verwijzingen, zodat iedereen weer wat te puzzelen heeft en de plaat weer aandacht krijgt.

Anoniem zei

het historisch besef, dat wil hij aanwakkeren, hoewel hij tegelijk zegt dat de jongeren van nu daar lak aan hebben... hij is en doodserieus hier en lacht tegelijk om zichzelf en brengt mij aan het lachen en huilen, en de muziek illustreert dit perfect...

groet hans altena