Graag wil mijn favoriete door Dylan gespeelde cover onder de aandacht brengen. Het is een hele tijd geleden dat ik deze cover voor de eerste keer zag en hoorde. Het was 1987 en ik had kort daarvoor kaartjes bemachtigd voor het concert dat Dylan enkele maanden later in Ahoy zou gaan geven. Ik was destijds 23 jaar en ik woonde nog thuis. In de programmagids had ik gelezen dat Bob Dylan die avond op tv zou komen, op Duitsland 2 (ZDF). Bob Dylan, mijn held, toen al. De laatste keer dat ik Dylan op tv had gezien was waarschijnlijk bij Live Aid, een kleine twee jaar daarvoor. Ik weet niet meer hoe laat de uitzending begon, maar ik vermoed ergens rond 20:15 uur. Wat ik me wel nog goed herinner was dat ik lang moest wachten op Bob. Er kwam eerst een hele stoet van klassiek geschoolde artiesten voorbij die ter gelegenheid van het 50ste sterfjaar van Gershwin keurig gekleed hun uitvoeringen vertolkten. Het publiek bestond voornamelijk uit mannen in smoking en vrouwen in galajurken en hun gemiddelde leeftijd was voor mijn gevoel ver boven de houdbaarheidsdatum (ik was tenslotte 23). Mijn nieuwsgierigheid werd gedurende de uitzending alsmaar groter. Wat moest Dylan in dit gezelschap als enige rockmuzikant? Wat ging hij spelen? Hoe zou hij gekleed zijn? In de tv-gids las ik dat het programma eerder dat jaar was opgenomen, maar verdere informatie ontbrak. Wij hadden in die tijd thuis geen vhs-recorder, dus ik kon het optreden niet terugkijken. Wel had ik mijn cassetterecorder voor de tv geplaatst, zodat ik in ieder geval het geluid daarna kon terugluisteren. Eindelijk kwam hij en bracht een magistrale akoestische cover van “Soon”: https://www.youtube.com/watch?v=zdJ8Z2A7Jlc
Groeten, Floater.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten