Robert Haagsma praat op Radio 1 (Nieuwsweekend 13 juni) over Rough And Rowdy Ways, luister hier. [met dank aan Arie, Hans, Peter en Hennie]
Ewoud Kieft kiest tussen Nick Cave en Bob Dylan, zie hier.
Rob Velthuis schrijft over Dylan en plagiaat, zie hier. [met dank aan Rob]
Het lijkt misschien onlogisch, maar op deze zondagochtend leek het passend: nu Rough and Rowdy Ways bijna in de winkels ligt, nu de eerste recensies van dat album verschijnen en de hoge verwachtingen van dat album steeds verder opgeschroefd worden, draai ik Bob Dylan, het debuutalbum dat in maart 1962 verscheen. In de 58 jaar sinds het verschijnen van dat album, zijn er veel verschillende Dylans voorbijgekomen. De folkie, de rock-Rimbaud, de Amerikana & Country Bob, de singer songwriter, de gypsy-Dylan, de predikant, de crooner, zoeker, vinder & verhalenverteller, om er een paar te noemen.
En toch is er een kaarsrechte lijn van Bob Dylan naar Rough And Rowdy Ways. Ondanks de bijna zestig jaar die er tussen de twee albums zijn verstreken, zijn het onmiskenbaar albums van een en dezelfde man.
Het is goed luisteren naar Bob Dylan in de aanloop naar Rough And Rowdy Ways.
Ik kan bijna niet wachten tot dat nieuwe album verschijnt, maar als ik dan toch moet wachten, dan maar met de muziek die aan dat album is vooraf gegaan, te beginnen met Bob Dylan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten