Wie ging in 1981 met Veronica en Transalpino naar Londen om Bob Dylan te zien en heeft daar nog levendige herinneringen aan?
Wie schrijft er een stuk over het bezoeken van een of meerdere concerten van Bob Dylan in Londen in 1981 voor deze blog?
Zo'n stuk zou een mooie aanvulling kunnen zijn op het luisteren naar de concertopnamen van Londen in Trouble No More.
3 opmerkingen:
Was erbij Tom in Earls Court. Ik vermoed de zondag de 28e, maar dat weet ik niet 100% zeker meer. Het was overdag heel stil in London, dus daarom vermoed ik ook de zondag. Niet met Veronica ofzo, maar op eigen gelegenheid (en er met de vriendin van toen meteen een kampeervakantie aan vast geknoopt). Wat wel grappig is, nu ik je knipsel zag over de Engelse aankondiging van de tour herinnerde ik me opeens weer hoe we aan tickets kwamen! Guldens wisselen in Ponden in die in een enveloppe doen en naar Bob Dylan PO Box 4TL in Londen sturen met je voorkeursdata. Ik weet nog dat ik toen ook dacht: moet het nog zien of ik mijn geld niet kwijt ben.... Maar verdomd: er kwamen kaartjes retour. Geweldig toch!
Van het concert herinner ik me eerlijk gezegd niet heel veel details meer. We zaten redelijk hoog achterin de "zaal" (was nog nooit in zo'n enorme hal geweest...) en het geluid was erg goed en kijken naar de enorme entourage op het podium maakt indruk. Net als een paar jaar eerder in De Kuip, maar nu was het intiemer/directer en de hele band was gedreven. Herinner me de uitvoering van 'Lenny Bruce' nog wel levendig. Hoorde dit nummer uiteraard voor het eerst en de tekst was goed te verstaan. Het overrompelde me. Waarschijnlijk ook omdat ik de film van Lenny met Dustin Hoffman had gezien in diezelfde periode) En ik herinner dat er tussen de nummer kreten werden geroepen die niet altijd positief waren, maar overall gingen we toch met z'n allen behoorlijk onderuit in positieve zin: swingen en juichen. Duurde overigens wel even voordat de zaal echt los kwam. Verder blijven je maffe dingen bij. Onze Britse buurman had een broodtrommel mee en een thermoskan koffie. Toen de zaallichten doofden bleek er in de trommel een camerabody te zitten en in de thermoskan een telelens! En na het concert bleek het treinstation dicht (zondag!), dus een illegale taxi op weg naar de camping in een voorstad van Londen. De 'chauffeur' kon de camping niet vinden en onderweg werden we 2 x aangehouden door de politie. Pas toen het licht werd waren wij weer op de camping.(In een volgend leven blijft ik wel bij Earls Court hangen tot de stations weer open gaan.) Wat ook vermakelijk (en heel gewoon was) in die periode: je hing voor je lol een halve dag rond bij de concertzaal. Er was altijd muziek van nep-dylans, het was altijd gezellig (blowen/drinken of gewoon ouwhoeren) en er waren altijd prullaria en shirtverkopers. Dus daarom waren we vrijdag 26 juni meteen na het opzetten vd tent al een middagje sfeer gaan snuiven bij Earls Court. Dat is niet meer. En soms vind ik dat jammer als ik weer eens naar een concert rijd.
groet, hans
Dank Hans voor je mooie verhaal!
Tom
Een reactie posten