Nu is er Trouble No More, het dertiende deel van Bob Dylans Bootleg Series, om de schoonheid van de muziek èn de teksten van Bob Dylan uit de jaren 1979, 1980 en 1981 nogmaals onder de aandacht van iedere muziekliefhebber te brengen die zijn muziekkeuzes niet laat bepalen door de reputatie van de muziek of het oordeel van anderen, maar bepaalt wat goed is door zijn eigen oren te gebruiken. De muziek die Bob Dylan in deze jaren maakte is goed en verdient de aandacht die het met de uitgave van Trouble No More krijgt.
Trouble No More – The Bootleg Series vol. 13 / 1979 – 1981 is de glorieuze rehabilitatie van Bob Dylans zogenaamde religieuze periode.
Trouble No More verscheen op 3 november in drie verschillende edities: een luxe editie, een 2 cd-versie en een vinyl-editie. De 2 cd-versie en de vinyl-editie bevatten de muziek die op de eerste twee cd’s van de luxe editie staat.
De luxe editie bestaat uit 8 cd’s, een dvd met de film Trouble No More; A Musical Film met niet eerder vertoonde concertbeelden uit 1980 en twee boeken vol foto’s en informatie, alles opgeborgen in een luxe cassette.
De omvang en rijkdom van de luxe editie van Trouble No More is dusdanig dat ik mijn recensie in meerdere delen zal schrijven en publiceren. Vandaag deel 7: Live In San Diego; November 28, 1979.
De dubbel-cd Live In San Diego; November 28, 1979 werd weggegeven bij de aanschaf van de luxe editie van Trouble No More via bobdylan.com. Volgens de informatie op Bob Dylans website is deze San Diego-cd slechts beperkt leverbaar, maar wat verstaan wordt onder ‘beperkt’ wordt niet vermeld.
Wie in Nederland woont en de luxe editie van Trouble No More via bobdylan.com heeft besteld krijgt de Europese persing van Trouble No More, inclusief de voor de Engelse markt aan de box toegevoegde leeftijdsindicatie en de Amerikaanse persing van Live In San Diego; November 28, 1979, zolang de voorraad strekt.
Live In San Diego; November 28, 1979 bestaat uit twee cd’s in een kartonnen hoesje. Dat hoesje is echt een ramp. Het is bijna onmogelijk om de cd’s op een enigszins normale manier uit dat hoesje te krijgen zonder het risico te lopen het hoesje te beschadigen. Hiermee is dan ook het enige negatieve wat ik te melden heb over Live In San Diego; November 28, 1979 opgeschreven.
Om gelijk maar met de deur in huis te vallen: Live In San Diego; November 28, 1979 had gewoon onderdeel moeten zijn van Trouble No More. Het zou perfect passen: San Diego 1979, Toronto 1980 en Londen 1981. Uit ieder jaar een volledig concert om te beluisteren (of een Best of dat zich laat beluisteren als een volledig concert).
Dat is niet de enige reden waarom San Diego 1979 naar mijn smaak aan Trouble No More toegevoegd had moeten worden. De andere reden is dat het concert opmerkelijk goed is, zelfs zo goed dat het bijna crimineel is dat dit is voorbehouden aan alleen diegene die Troube No More bij bobdylan.com hebben gekocht. Dit moet iedereen horen. San Diego 1979 verdient een brede release.
Live In San Diego; November 28, 1979 bevat bijna het volledige concert van 28 november 1979, althans Bob Dylans deel. De songs gezongen door de achtergrondzangeressen aan het begin van en halverwege het concert staan niet op deze cd’s. Ook zijn Bob Dylans preken niet op deze cd te horen. Het is vreemd dat Bob Dylans preken niet op deze cd’s, net zoals bij Trouble No More, te horen zijn aangezien deze preken onderdeel waren van Bob Dylans concerten in deze jaren.
Van de introductie van de band en “In The Garden” tijdens het concert van 28 november 1979 was bij het samenstellen van deze cd geen of geen volledige opname beschikbaar, vandaar dat de opnamen van de introductie van de band en “In The Garden” op deze cd afkomstig zijn van het concert van 27 november 1979. Aan het eind van cd 2 staat de incomplete versie van “In The Garden” van 28 november 1979.
Het opvullen van de gaten in de opname van 28 november met opnamen van een dag eerder, zoals Sony bij deze release heeft gedaan, vind ik een prima oplossing. Toch dient gezegd te worden dat de “In The Garden” van 27 november op deze cd enigszins uit de toon valt. Dat komt vooral doordat de geluidskwaliteit van de opname van deze “In The Garden” minder goed is dan de opname van het concert van 28 november.
(De opnamen van “Solid Rock” en “What Can I Do For You?” op de eerste cd van Trouble No More zijn ook afkomstig van het concert van 27 november 1979.)
Wat maakt dit concert van 28 november 1979 naar mijn smaak zo weergaloos goed? Allereerst is er Bob Dylans band, een uitstekende band. Tijdens dit concert in San Diego leken ze nog wat onzeker over het eigen kunnen, leken ze nog niet helemaal op elkaar ingespeeld. Hierdoor spelen ze op ‘zeker’. Dat klinkt negatief, maar zo bedoel ik het zeker niet. De band zorgde, vooral ook door op ‘zeker’ te spelen, voor een solide muzikale basis waaroverheen Bob Dylan zijn stemgymnastiek kan leggen. De muzikanten zorgden voor ruimte voor Bob Dylans verhaal.
Dat is goed te horen in delen van “Gotta Serve Somebody” en bovenal in “What Can I Do For You?”. Ik denk niet dat ik een mooiere versie van dit laatste nummer ken dan op deze opname van San Diego 1979.
Dit wil overigens niet zeggen dat de muzikanten het hele concert keurig in het gelid liepen. Dat ze speelden als was het verven-per-nummer. Verre van. Luister bijvoorbeeld maar naar Fred Tacketts knetterende solo in “Solid Rock”.
De muzikanten gaven Bob Dylan de ruimte om zijn ding te doen, maar volgden niet slaafs de voorgeschreven muziek.
Bob Dylan had tijdens tournee 1979 de neiging om ieder concert weer voluit te gaan. Dat is vooral te horen in de stevige songs zoals “Gotta Serve Somebody”, “Solid Rock” en “Saved”. Ik heb dit altijd geïnterpreteerd als het gevolg van Bob Dylans behoefte om zijn religieuze boodschap over te brengen, om te overtuigen. De wat meer ingetogen nummers die Bob Dylan tijdens deze concerten speelde leden soms wat onder die neiging om voluit te gaan. Het kostte Bob Dylan soms moeite, zo lijkt het, om te schakelen tussen volle kracht vooruit en ingetogen.
Maar niet tijdens het concert van 28 november 1979 in San Diego. De wat rustige, meer subtiele nummers krijgen tijdens dit concert Bob Dylans volledige aandacht. Luister maar hoe hij “Saving Grace” zingt, of “Covenant Woman”.
Meest opvallend in dit opzicht is toch wel “When He Returns”. Tijdens een groot deel van deze concerten bracht Bob Dylan dit nummer vol vuur en passie. Vol geldingsdrang. Schitterend versies zijn dat.
In San Diego zong hij “When He Returns” bijna teder waardoor het ineens een heel ander nummer is geworden en minstens net zo mooi als al die versies van dit nummer vol geldingsdrang.
Nogmaals: Live In San Diego; November 28, 1979 moet gehoord worden. Dit is Bob Dylan op de toppen van zijn kunnen. Deze cd’s laten de luisteraar van het ene in het andere kippenvelmoment vallen met als hoogtepunt een werkelijk hemeltergend mooie “What Can I Do For You?”. En als het om schoonheid gaat mag afsluiter “Pressing On” niet ontbreken.
Zolang Dylan zingt schaar ik mij bij de gelovigen.
Sony, breek de regels. Vergeet de belofte over de exclusiviteit van Live In San Diego; November 28, 1979 aan al die fans die hun portemonnee hebben getrokken om Trouble No More via bobdylan.com te kopen en breng dit album gewoon uit op cd, op vinyl en als het dan echt moet download. Dit moet gehoord worden in al z’n glorie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten