Nu is er Trouble No More, het dertiende deel van Bob Dylans Bootleg Series, om de schoonheid van de muziek èn de teksten van Bob Dylan uit de jaren 1979, 1980 en 1981 nogmaals onder de aandacht van iedere muziekliefhebber te brengen die zijn muziekkeuzes niet laat bepalen door de reputatie van de muziek of het oordeel van anderen, maar bepaalt wat goed is door zijn eigen oren te gebruiken. De muziek die Bob Dylan in deze jaren maakte is goed en verdient de aandacht die het met de uitgave van Trouble No More krijgt.
Trouble No More – The Bootleg Series vol. 13 / 1979 – 1981 is de glorieuze rehabilitatie van Bob Dylans zogenaamde religieuze periode.
Trouble No More vandaag in drie verschillende edities: een luxe editie, een 2 cd-versie en een vinyl-editie. De 2 cd-versie en de vinyl-editie bevatten de muziek die op de eerste twee cd’s van de luxe editie staat.
De luxe editie bestaat uit 8 cd’s, een dvd met de film Trouble No More; A Musical Film met niet eerder vertoonde concertbeelden uit 1980 en twee boeken vol foto’s en informatie, alles opgeborgen in een luxe cassette.
De omvang en rijkdom van de luxe editie van Trouble No More is dusdanig dat ik mijn recensie in meerdere delen zal schrijven en publiceren. Vandaag deel 3: “Best of” Live in Toronto 1980.
In februari 1980 verbleven Bob Dylan, producer Jerry Wexler en een handvol topmuzikanten een aantal dagen in de Muscle Shoals Sound Studio in Sheffield Alabama om de songs voor Saved op te nemen.
Eind februari kreeg Bob Dylan zijn allereerste Grammy voor “Gotta Serve Somebody”. Tijdens de Grammy-ceremonie speelden Bob Dylan en band een stevige, gloedvolle versie van “Gotta Serve Somebody” voor een enthousiast publiek.
In april 1980 begon Bob Dylan aan zijn derde serie concerten sinds zijn bekering tot het Christendom. Die serie concerten begon met vier concerten in de Massey Hall in Toronto op 17, 18, 19 en 20 april. Met opnamen van de laatste drie van deze concerten is een “Best of” Live in Toronto 1980 samengesteld welke te vinden is op de vijfde en zesde cd van Trouble No More.
Deze concerten in Massey Hall, Toronto begonnen met zes of zeven gospelsongs gebracht door de achtergrondzangerssen Clydie King, Gwen Evans, Mary Elizabeth Bridges, Regina McCrary en Mona Lisa Young.
Vervolgens speelden Bob Dylan en band acht nummers, waarna twee van de achtergrondzangeressen beiden een nummer zongen.
Tot slot speelden Bob Dylan en band zes nummers waarna nog twee toegiften volgden.
Op de vijfde en zesde cd van Trouble No More zijn zeventien songs van de sets van Bob Dylan en band te horen. De door één of meer achtergrondzangeressen gezongen songs tijdens deze concerten zijn niet terug te vinden op Trouble No More.
Deze preek ontbreekt grotendeels op Trouble No More terwijl de songs waartussen deze preek werd afgestoken wel op de zesde cd te vinden zijn. Slechts een fragment van Bob Dylans verhaal, eigenlijk alleen de introductie van “Solid Rock”, is op Trouble No More terecht gekomen: “You need something strong to hang on to. I don't know what you got to hang on to, but I got something called a solid rock to hang on to that was manifested in the flesh, and justified in the spirit, and seen by angels, preached on in the world.”
Op papier lijkt er nogal wat mis te zijn voor diegene die naar “Best of” Live in Toronto 1980 wil luisteren als ware het een Bob Dylan-concert:
- De opnamen werden tijdens drie verschillende concerten gemaakt;
- De songs van de achtergrondzangeressen ontbreken;
- Bob Dylans preken ontbreken.
Maar ondanks dat een en ander ontbreekt op deze cd’s, werkt het toch.
Ik accepteer dat ik bij de neus wordt genomen, dat “Best of” Live in Toronto 1980 geen ‘echte’ concertopname is, al klinkt het wel zo. Bij het beluisteren van de vijfde en zesde cd van Trouble No More heb ik het gevoel naar één concert te luisteren.
Ik ben het niet eens met Gijsbert Kamer die in de Volkskrant (2 november) deze “Best of” Live in Toronto 1980 “een tikkeltje overbodig” noemt. De Toronto-cd’s laten zich van begin tot eind beluisteren als ware het één concert (ook al is dit niet zo). Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de eerste twee cd’s van Trouble No More welke klinken als een verzameling live-tracks, niet als een album. Juist in het feit dat de “Best of” Live in Toronto 1980-cd’s zich laten beluisteren als een album schuilt de waarde – voor mij – van deze twee cd’s.
Zoals ik naar de luxe editie van Trouble No More luister, bestaat deze box uit vier albums:
1. Compilatie met live-tracks (cd 1 en 2)
2. Compilatie met outtakes (cd 3 en 4)
3. Het Toronto 1980-album (cd 5 en 6)
4. Het Londen 1981-album (cd 7 en 8)
Ik zou geen van deze albums “een tikkeltje overbodig” willen noemen.
Aangezien de vijfde en zesde cd van Trouble No More zijn samengesteld uit opnamen van drie verschillende concerten en Bob Dylan tijdens deze drie concerten min of meer dezelfde setlist speelde zou je verwachten dat steeds de beste opname en / of de beste uitvoering van een nummer is gekozen voor “Best of” Live in Toronto 1980.
In het overgrote deel van de Toronto-opnamen knallen Bob Dylan en band met een ongekende weerga uit de boxen de huiskamer in, maar in een enkel geval vraag ik me toch af of er daadwerkelijk voor de beste opname gekozen is. De organist lijkt er een of twee keer flink naast te zitten, zoals bijvoorbeeld in “I Believe In You”. Was er geen betere versie van “I Believe In You” voorhanden?, zo vraag ik me af.
Toch is dit wel een uitzondering. Van de overdonderende opener “Gotta Serve Somebody” tot de bewogen afsluiter “Pressing On” zijn de Toronto-schijven in Trouble No More een ware aanwinst voor iedere Dylan-liefhebber. Van het hemeltergend mooie “When He Returns” tot het stampende “Solid Rock” ben ik geraakt. Deze opnamen bewijzen dat Bob Dylan ondersteund door een retestrak spelende band in april 1980 op de toppen van zijn kunnen avond aan avond zalen plat speelde.
Luister naar het vraag en antwoord spel tussen Bob Dylan en een van de achtergrondzangeressen in “What Can I Do For You?”, luister naar het bijna tedere “Covenant Woman” of het aanzwellende “In The Garden”. De Toronto-cd’s laten horen dat Bob Dylan in april 1980 met vuur en passie zijn songs, zijn boodschap voor de voeten van het aanwezige publiek wierp. Compromisloos en eigenzinnig, zoals alleen Bob Dylan dat kan.
Disc 5 – “Best Of” Live in Toronto 1980
1. Gotta Serve Somebody (April 18, 1980)
2. I Believe In You (April 18, 1980)
3. Covenant Woman (April 19, 1980)
4. When You Gonna Wake Up? (April 18, 1980)
5. When He Returns (April 20, 1980)
6. Ain’t Gonna Go To Hell For Anybody (Unreleased song – April 18, 1980)
7. Cover Down, Pray Through (Unreleased song – April 19, 1980)
8. Man Gave Names To All The Animals (April 19, 1980)
9. Precious Angel (April 19, 1980)
Disc 6 – “Best Of” Live in Toronto 1980
1. Slow Train (April 18, 1980)
2. Do Right To Me Baby (Do Unto Others) (April 20, 1980)
3. Solid Rock (April 20, 1980)
4. Saving Grace (April 18, 1980)
5. What Can I Do For You? (April 19, 1980)
6. In The Garden (April 20, 1980)
7. Band Introductions (April 19, 1980)
8. Are You Ready? (April 19, 1980)
9. Pressing On (April 18, 1980)
Op de tweede cd van Trouble No More staat nog een in Toronto opgenomen track: “I Will Love Him”, opgenomen op 19 april 1980.
~ * ~ * ~ * ~ * ~
"Trouble No More: een glorieuze rehabilitatie" is een recensie in delen. deel 1 staat hier, deel 2 staat hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten