Nu is er Trouble No More, het dertiende deel van Bob Dylans Bootleg Series, om de schoonheid van de muziek èn de teksten van Bob Dylan uit de jaren 1979, 1980 en 1981 nogmaals onder de aandacht van iedere muziekliefhebber te brengen die zijn muziekkeuzes niet laat bepalen door de reputatie van de muziek of het oordeel van anderen, maar bepaalt wat goed is door zijn eigen oren te gebruiken. De muziek die Bob Dylan in deze jaren maakte is goed en verdient de aandacht die het met de uitgave van Trouble No More krijgt.
Trouble No More – The Bootleg Series vol. 13 / 1979 – 1981 is de glorieuze rehabilitatie van Bob Dylans zogenaamde religieuze periode.
Trouble No More verscheen op 3 november in drie verschillende edities: een luxe editie, een 2 cd-versie en een vinyl-editie. De 2 cd-versie en de vinyl-editie bevatten de muziek die op de eerste twee cd’s van de luxe editie staat.
De luxe editie bestaat uit 8 cd’s, een dvd met de film Trouble No More; A Musical Film met niet eerder vertoonde concertbeelden uit 1980 en twee boeken vol foto’s en informatie, alles opgeborgen in een luxe cassette.
De omvang en rijkdom van de luxe editie van Trouble No More is dusdanig dat ik mijn recensie in meerdere delen zal schrijven en publiceren. Vandaag deel 4: Live in Earl’s Court, London – June, 27 1981.
Waar je ook kijkt, Trouble No More wordt ontvangen als de weerslag van Bob Dylans religieuze periode. Gijsbert Kamer heeft het in de Volkskrant over “Dylans relitijd” en Jan Vollaard heeft het in NRC over “de bekeerde Bob Dylan”. Gezien de breedte van het tijdsbestek van de muziek op Trouble No More heb ik mijn bedenkingen bij het onder de paraplu “Bob Dylans religieuze periode” scharen van alle muziek op Trouble No More.
Trouble No More beslaat de periode oktober 1978 tot en met juli 1981. In oktober 1978 werkte Bob Dylan tijdens soundchecks aan een aantal songs die later op Slow Train Coming terecht zouden komen. In juni en juli 1981 tourde Bob Dylan door Europa. Tijdens deze concerten speelde hij zowel religieuze als niet-religieuze songs.
In de jaren 1979, 1980 en 1981 nam Bob Dylan drie albums op: Slow Train Coming (1979), Saved (1980) en Shot Of Love (1981). Deze drie albums zijn vertegenwoordigd met outtakes van de opnamesessies op Trouble No More. Slow Train Coming en Saved zijn albums met uitgesproken religieuze songs. Shot Of Love is dat niet.
Om nog maar even de knuppel in het hoenderhok te gooien: Shot Of Love bevat geen enkele uitgesproken religieuze song, uitsluitend songs van een twijfelaar.
Trouble No More bestempelen als een weerslag van Bob Dylans religieuze periode doet volgens mij geen recht aan het brede spectrum van de muziek dat te vinden is op dit dertiende deel van The Bootleg Series. Veel beter is het om te praten over Trouble No More als de weerslag van de periode oktober 1978 tot en met juli 1981, van de omhelzing van een nieuw gevonden geloof tot de twijfel over ditzelfde geloof.
Die twijfel is op Trouble No More terug te vinden in de outtakes van Shot Of Love en in de registratie van Bob Dylans concert op 27 juni 1981 in Londen op cd 7 en 8 van Trouble No More.
Shot Of Love verscheen pas in augustus 1981.
Een van die Europese concerten, het tweede van zes concerten in Earl’s Court in Londen, is te beluisteren op de zevende en achtste cd van Trouble No More.
Dat Bob Dylans concert van 27 juni 1981 afkomstig is uit Bob Dylans twijfelperiode is goed te zien aan de setlist van dit concert. Van de tweeëntwintig nummers die Bob Dylan tijdens dit concert speelde, zijn er zeven afkomstig van de uitgesproken religieuze albums Slow Train Coming en Saved. Maar liefst elf songs werden door Bob Dylan geschreven voor hij zich bekeerde tot het Christendom. Verder speelde Bob Dylan drie songs van zijn toen nog niet verschenen album Shot Of Love en één cover: “Let’s Begin”. De setlist laat zien dat Bob Dylan in juni 1981 nog steeds zijn religieuze songs voor zijn publiek wilde spelen, maar dat hij niet meer uitsluitend religieuze songs speelde zoals hij in 1979 en een groot deel van 1980 deed.
Het concert begint met “Gotta Serve Somebody” in een enigszins nieuw, aangenaam arrangement. Net als deze opener is ook het tweede nummer afkomstig van Slow Train Coming: “I Believe In You”. Vervolgens speelt Bob Dylan “Like A Rolling Stone”, het eerste niet-religieuze nummer van de avond.
Na nog een song van Slow Train Coming – “Man Gave Names To All The Animals” – volgden vier songs uit de jaren zestig en één song van Shot Of Love: “Maggie’s Farm”, “I Don’t Believe You”, “Dadn Man, Dead Man”, “Girl From The North Country” en “Ballad Of A Thin Man”.
Hierna volgenden “Slow Train” van Slow Train Coming, de cover “Let’s Begin”, een mooie “Lenny Bruce” van Shot Of Love, het ‘oudje’ “Mr. Tambourine Man” en de eerste song van het album Saved: “Solid Rock”.
De laatste vijf songs voor de toegiften bevatten van alles wat: twee religieuze songs (“When You Gonna Wake Up” en “In The Garden”), twee ‘oude’ songs (“Just Like A Woman” en “Forever Young”) en één song van Shot Of Love – en een van de hoogtepunten van de avond – “Watered-Down Love”.
Tijdens de toegiften (drie stuks) speelde Bob Dylan uitsluitend oude songs.
Wat vond het Engelse publiek anno 1981 van dit concert? Aan de ene kant was het publiek mogelijk vooral nieuwsgierig naar de religieuze songs, nooit eerder had Bob Dylan dit materiaal in Europa gespeeld, voor veel Europeanen was dit de eerste kans om songs als “When You Gonna Wake Up” en “Slow Train” in concert te horen. Aan de andere kant waren veel Dylan-liefhebbers niet gecharmeerd van de songteksten op Slow Train Coming en Saved en dus werd er mogelijk vooral uitgekeken naar de ‘oude’ songs zoals “Blowin’ In The Wind” en “Forever Young”.
Of keek het publiek in de aanloop naar deze Europese concerten vooral uit naar de songs van het dan nog niet verschenen album Shot Of Love?
Het publiek – waar het dan ook het meest naar uitkeek – kreeg op die avond in juni 1981 een gepassioneerd spelende Bob Dylan en een uitermate strak spelende band te zien en te horen. Met name in de recente songs, de songs van Bob Dylan twee religieuze albums en Shot Of Love werden deze avond vol passie gespeeld. Luister bijvoorbeeld naar “Dead Man, Dead Man” of het aan George Harrison opgedragen “In The Garden”.
Luisterend naar de songs van Slow Train Coming en Saved tijdens dit concert valt op dat de songs vaak al een licht-afwijkend geluid hebben in vergelijking met de studio-versies van deze songs. Tijdens de concerten in 1979 en 1980 bleven de arrangementen van deze songs veel dichter de studio-versie dan tijdens de concerten in 1981.
Bob Dylans concerten in 1981 waren wel echt andere koek dan zijn concerten in 1979 en 1980. Zo zingt Bob Dylan in “Man Gave Names To All The Animals” tijdens het concert van 27 juni in Londen: “Smokin’ up so much grass…”. Dit was tijdens de concerten in 1979 en 1980 ondenkbaar, schat ik zo in.
Ik schreef dat de recente songs deze avond in Londen vol passie door Bob Dylan en band gespeeld werden. Ik wil daar nog wel aan toe voegen dat een aantal van de oude songs deze avond niet diezelfde passie kregen. Concertkrakers als “Like A Rolling Stone” en “Mr. Tambourine Man” steken naar mijn smaak wat bleek af bij bijvoorbeeld “Watered-Down Love” en “Gotta Serve Somebody”. Maar laat er geen misverstand over bestaan: dat geldt zeker niet voor alle oude songs die Bob Dylan en band deze avond in Londen speelden. Zo is er een schitterende gospelachtige versie van “Blowin’ In The Wind” en een gloedvolle “Maggie’s Farm” te vinden op deze zevende en achtste cd van Trouble No More.
Na “Blowin’ In The Wind”, de eerste encore, volgen nog twee songs: een door Bob Dylan solo gespeelde “It’s All Over Now, Baby Blue” en een reggae-versie van “Knockin’ On Heaven’s Door”. En dan is het voorbij, dan gaat het Londense publiek naar huis. Tevreden? Dat moet toch haast wel.
Wat in de discussies over en besprekingen van Bob Dylans muziek vaak vergeten wordt is dat er tussen Dylans religieuze en zijn tweede seculiere periode een overgangsperiode zat, de periode van de twijfelaar. Deze periode van de twijfelaar begon eind 1980 en eindigde grofweg met de opnamesessies voor het album met de veelzeggende titel Infidels (1983).
Het album Shot Of Love, de outtakes van dit album op Trouble No More en op andere releases, en de opname van het concert in Londen op 27 juni 1981 zijn een uitstekende weerslag van een van de meest interessante periodes in Bob Dylans carrière: de periode van de twijfelaar.
Een periode die in de toekomst naar mijn smaak een eigen deel van The Bootleg Series verdient.
Disc 7 – Live in Earl’s Court, London – June 27, 1981
1. Gotta Serve Somebody
2. I Believe In You
3. Like A Rolling Stone
4. Man Gave Names To All The Animals
5. Maggie’s Farm
6. I Don’t Believe You
7. Dead Man, Dead Man
8. Girl From The North Country
9. Ballad Of A Thin Man
Disc 8 – Live in Earl’s Court – London – June 27, 1981
1. Slow Train
2. Let’s Begin
3. Lenny Bruce
4. Mr. Tambourine Man
5. Solid Rock
6. Just Like A Woman
7. Watered-Down Love
8. Forever Young
9. When You Gonna Wake Up
10. In The Garden
11. Band Introductions
12. Blowin’ In The Wind
13. It’s All Over Now, Baby Blue
14. Knockin’ On Heaven’s Door
~ * ~ * ~ * ~ * ~
"Trouble No More: een glorieuze rehabilitatie" is een recensie in delen. Eerdere delen staan hier: deel 1, deel 2, deel 3.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten