Kronieken
Deze dagen breng ik door bij mijn broer. Mijn jongste broer, die overigens wel bijna vier jaar ouder is dan ik. Broer heeft mijn hulp nodig, deze week. In praktische zin. Maar daarover wijd ik niet verder uit.
Broer heeft op het dressoir Kronieken liggen van Dylan. De Nederlandse editie, de vertaling door Bindervoet en Henkes. In een paperback-editie, waar op de voorkant de foto staat die bij de hardcover op de achterkant staat. De editie, waar op de voorkant ook alle loftuitingen staan vermeld.
Het was ooit een bedankje, die Broer kreeg namens zijn zwager. Het juiste verband weet ik niet meer. Ik meende dat Broer de ceremoniemeester was op Zwagers huwelijk. Zoiets moet het geweest zijn.
Vanzelfsprekend heb ik Kronieken gelezen. Ik heb me verbaasd over dat 'Volume one', dat toch zichtbaar op de cover van Chronicles staat, niet is overgenomen. Verbazingwekkend, omdat het volgens mij toch onderdeel is van het verhaal. Bij het verschijnen van Chronicles, volume one werd al gesproken over een driedelige autobiografie van de Amerikaanse bard.
Ik kocht Chronicles in de originele hardcover-editie van Simon & Schuster. Het exemplaar kenmerkte zich door de wat rafelige papier, wat niet goed gesneden was. Alsof de uitgever dat vergeten was om te doen.
De Nederlandse editie kreeg ik een jaar later ongeveer cadeau van mijn oudste broer. Eveneens hardcover, en qua opmaak en lettertype vergelijkbaar met de Amerikaanse editie. Met dit verschil, dat Nijgh & van Ditmar wél de papieren hadden gesneden.
Ook qua inhoud vond ik de twee versies van elkaar verschillen. Zonder dat ik iets kon aanwijzen, vond ik de Amerikaanse versie een stuk mooier. Dylan op zijn smalst was beter onder woorden gebracht, dan dat het vertaalkunstje van de twee 'Neerlandici' konden opbrengen.
Chronicles, Kronieken, ik verheug me op de volgende twee delen van de autobiografie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten