Notoir of gemiddeld
'Bobcats' worden ze genoemd, de fans van Bob Dylan die behoorlijk ver gaan in hun fan-zijn. Zoals Sara, een vrouw die zoveel mogelijk Dylan achterna reist bij diens concerten. En die man, waar Dylan tijdens een concert naar wees: “He saw more shows than I.”
Dit zijn de extreme voorbeelden, en deze mensen zijn de notoire fans. Je hebt dan ook de gemiddelde Dylan-liefhebbers. Waar de grens tussen die twee zit, is moeilijk te zeggen. Tegelijk is het een bijzonder interessant thema om eens bij langs te gaan waar die grens zit. En uiteraard waar ik zelf bij hoor.
Te beginnen bij de gemiddelde Dylan-liefhebber. Deze persoon heeft 'ook wel een Dylan-cd thuis'. Doorgaans een verzamel-cd met voornamelijk hits uit de jaren zestig. Blowin' in the wind, The Times they are a-changin', Masters of War, dat materiaal. Ook is deze persoon wel eens bij een concert geweest, in Dylan's nadagen begin jaren negentig.
“Leeft Dylan dan nog?” is een veelgehoorde reactie bij de gemiddelde Dylan-liefhebber. Net als herinneringen aan de basisschool, de middelbare school en het eerste vriendinnetje, is Dylan jeugdsentiment, iets van vroeger. Maar zijn muziek blijft uiteraard tijdloos, haast de gemiddelde Dylan-liefhebber te zeggen.
De notoire fan is veel moeilijker te omschrijven. Want er bestaan nogal wat gradaties. De gemene deler is toch dat de notoire fan alle muziek van Dylan heeft (zeker op cd), en ook zijn zelfgeschreven boeken. Er is minstens één biografie over Dylan in de boekenkast te vinden.
Of de notoire fan álle Nederlandse concerten zal bezoeken, is niet altijd even duidelijk. Wel zal hij zijn gezicht laten zien als Dylan weer naar de Nederlandse bodem komt. Maar bij een reeks van twee of drie concerten, wil de notoire fan nog wel eens verstek laten gaan.
Maar niet zijn tweelingbroer, die wel naar alle Nederlandse Dylan-concerten gaat. En het liefst ook nog naar Duitsland en/of België, als het even kan.
Die concerten vormen dus al een nuance-verschil bij de notoire fan. Maar ook de muziek. De één wil in ieder geval alle Dylan-muziek op cd hebben, de ander wil alles zowel op cd als elpee. De elpee-versies moeten zo compleet mogelijk zijn. Dus de eerste persing, de Nederlandse persing, buitenlandse persingen, en zo verder.
De ene fan houdt het bij alleen Dylan-materiaal (Dylan op zijn smalst), de ander gaat ook voor muziek waar Dylan bij heeft meegewerkt, zoals Carolyn Hester.
De één heeft alle bootlegs gedownload van de concerten van de afgelopen vijftig jaar, de ander houdt het bij bootlegs van zijn eigen bijgewoonde optredens.
De één wil ook de covers van Dylannummers, de ander walgt ervan. De één volstaat met één biografie over Dylan, de ander heeft minimaal anderhalve meter aan Dylan-litaratuur.
En zo is er veel te zeggen over de notoire Dylan-fan. Want niet elke fan is hetzelfde.
Waar hoor ik zelf bij? Ik beschouw me als een notoire fan. Niet alle concerten van Dylan in Nederland ga ik bij langs, wel ga ik naar Dylan als hij in Nederland is. Ik heb anderhalve meter aan Dylan-literatuur, heb alles op cd en spaar alles op elpee. Voor mij hoeven die elpee-persingen niet de eerste te zijn, als het maar elpee is.
Ik houd van Dylan, maar vind interpretaties via vertalingen interessant. Komt misschien ook door mijn liefde voor de Nederlandse taal.
Een notoire fan, maar ik waak ervoor om een Bobcat te worden. Je moet immers ook je verantwoordelijkheid weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten