Hoe vaak heb ik Oh mercy gehoord? Sommige mensen zouden zeggen te vaak, ik houd het op vaak, héél vaak. Dan ken je (ik) een plaat van binnen en van buiten, iedere noot kan je (ik) dromen, toch?Gisteravond heb ik mijn computer op de platenspeler aangesloten om een digitale kopie te maken van een testpersing van Oh mercy. Terwijl de plaat draait, neemt de computer eerst kant 1 als één track op, daarna kant 2. Niks bijzonders.
Vandaag ben ik begonnen met de nummers die op kant 1 en op kant 2 staan tot losse tracks te knippen. Dat doe ik op de computer met een koptelefoon op en het volume op 'hard'.
Na het wegsterven van de laatste tonen van Where teardrops fall hoor ik een vaag kuchje. An sich al raar dat dat op de plaat terecht is gekomen, maar ik kan mij ook niet herinneren dit eerder gehoord te hebben. En dus pak ik de cd van Oh mercy - niet de geremasterde versie uit 2003, maar een oude - uit de kast en luister op hetzelfde volume, door de koptelefoon naar het stuk na het wegsterven van de laatste noten van Where teardrops fall. Er zijn, denk ik, maar twee mogelijkheden:
1. het kuchje staat ook op de cd;
2. het kuchje is, bij het maken van de mix voor cd, verwijderd.
Maar tijdens het luisteren kom ik tot de ontdekking dat het geen van deze twee is. Het kuchje is niet te horen, maar in plaats daarvan hoor ik in de verte een flard van een conversatie.
Vreemd.
Zowel het kuchje als de flard van de conversatie zijn niet zo interessant. Dat hoor ik, denk grappig en vergeet het weer. Meer is het niet.
Maar wat wel interessant is, is de vraag hoe dit verschil is ontstaan. Hoe kan het dat op twee verschillende geluidsdragers twee verschillende onbedoelde geluiden staan terwijl de nummers waar de geluiden aan vast geplakt zitten in mijn oren exact hetzelfde klinken?
Ik moet het antwoord schuldig blijven. Maar ik word er wel onrustig van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten