Twitter: hier en hier.
In Dylan kort #367 schreef ik over geruchten over een nieuw Dylanalbum. Het is nu zeker dat de geruchten onzin zijn (met dank aan A. voor de informatie).
Het stuk hieronder met de titel Dat wat vervelende moment... roept blijkbaar nogal wat reactie en weerstand op (zie de reacties bij dit bericht). Ik houd wel van een beetje discussie, een ieder die zich geroepen voelt: reageer!
De reacties die tot nog toe geplaatst zijn roepen vooral één vraag op: natuurlijk gaat het vooral (of alleen) over Dylan's muziek, of om het wat breder te trekken, Dylan's kunst. Maar wie daar in duikt, komt als vanzelf uit bij 'bijverschijnselen' zoals biografieën, fotoboeken en filmpjes zoals hieronder geplaatst. De vraag is natuurlijk: waar ligt de grens?
Ook mij gaat het in eerste instantie bovenal om de muziek, niet om de persoon, niet om de 'bijverschijnselen', maar ik lees wel de biografieën over Dylan, ik koop wel de fotoboeken over Dylan, ik heb wel lol in het bekijken van onderstaande filmpjes. De bewondering voor Dylan's kunst reduceert mij soms tot een gillende bakvis. De gillende bakvis die posters aan de muur hangt, plakboeken vult en iedere scheet van de bewonderde kunstenaar in kaart probeert te krijgen.
Ik ben schuldig, ik geef het onmiddelijk toe en schaam mij er niet voor. Waarom zou ik?
Maar waar ligt de grens?
De grens ligt voor mij daar waar moraalridders mij denken te kunnen vertellen wat goed voor mij is en wat niet. De grens ligt voor mij daar waar met opgeheven vingertje en aannamens (drank en drugs zijn de oorzaak van Dylan's gedrag in 1991) als argumenten mij om de oren wordt geslagen. Dat zijn slagen die kant nog wal raken.
Een ieder mag (uiteraard) vinden wat hij / zij vindt van het plaatsen van onderstaande filmpjes door ondergetekende, maar wanneer je wil aantonen dat mijn keuze om deze filmpjes te koppelen foutief is geweest, kom dan in ieder geval met steekhoudende argumenten. De argumenten die ik tot nog toe gelezen heb, kunnen mij niet overtuigen.
Met bovenstaande zal ik geen vrienden maken, daar ben ik mij terdege bewust van. Het zij zo.
Bovenstaande kost mij mogelijk lezers, het zij zo.
Maar bovenstaande zal mogelijk bovenal reacties losmaken, prima, laat maar komen. Ik zal ze met alle genoegens van dien lezen / plaatsen, want nogmaals, ik houd wel van een beetje discussie.
9 opmerkingen:
dit is en blijft een blog, geen encyclopedie. Een blog is een medium waarbij persoonlijke meningen worden geuit.
Dus Tom, als jij vindt dat die twee filmpjes bij elkaar passen, en ook al zet je er een derde filmpje bij van marylin monroe dat volgens jou ook in de rij past, is dat je goed recht.
Het is ook ieders goed recht om daar zijn mening op te geven.
Het gaat hier denk ik niet over juist of fout.
De reactie van Rob vind ik wel wat merkwaardig. Hij is duidelijk iemand die niet echt van Dylan houdt en z'n reactie is misschien wat misplaatst. Hij meent onder andere te weten dat Dylan op het moment van de grammy uitreiking onder invloed was van cocaine en alcohol. Hij was er waarschijnlijk bij en zo weet hij dat. Ook komt er kritiek op de kwaliteit van de optredens. Misschien terecht, maar wat voor de één een reden is om af te knappen is voor de ander net een troef. De optredens van Dylan zijn inderdaad geen constante, maar ik heb liever een artiest die soms eens een slechte en dan weer een FANTASTISCHE show uit z'n mouw schudt dan een artiest die altijd dezelfde, middelmatige shows geeft.
Wat de bewondering van de persoon dylan betreft heb ik ook een mening. De kunst primeert, zonder de kunst zou er geen persoon Bob Dylan zijn voor de grote wereld. Maar Dylan is nu éénmaal een intimistische songwriter, die in z'n nummers veel zaken laat doorsijpelen uit zijn persoonlijke ervaringen. De interesse in de persoon achter de kunst volgt dus automatisch als er bewondering voor hebt. Volgens mij is het zelfs absoluut noodzakelijk dat je wat inzicht krijgt in het persoonlijke leven van Dylan om de inhoud van z'n muziek te volle te kunnen vatten.
Of hoe verklaar je iets als "Sad Eyed Lady of the Lowlands" zonder ooit van Sara gehoord te hebben?
Beste Tom,
Na je uitleg snap ik helemaal waarom je de twee filmopnamen bij elkaar hebt gezet. En ik vind het stukje over binnen de lijnen lopen een mooie analyse. Mogelijk dat er ook enige verlegengheid en schuchterheid bij komt. Ik heb ooit een paar Nederlanders gesproken die in Duinkerken met Bob hebben staan en zelfs zitten praten (het was niet verzonnen, want er waren foto's van) en zij vertelden dat hij heel grappig, maar ook terughoudend en verlegen/schuchter was. Met psychologie van de kouwe grond: ik kan me daar iets bij voorstellen, want mensen/commercie willen altijd 'iets' van wereldsterren. Ze eisen bijvoorbeeld bepaald gedrag en ik vind het zo lollig aan Dylan dat hij aan die verwachting (zo interpreteer ik het maar) geen enkele boodschap heeft.
Het was geenzins mijn bedoeling als een moraalridder met opgeheven vingertje Dylans (mogelijke) voormalige ex-verslavingen aan de kaak te stellen. Integendeel. Ik was nog niet zo lang geleden (ook) een liefhebber van drank en drugs en het zal me worst zijn hoe dronken hij is of was. De muziek telt. Ik heb ook niet willen aantonen dat de koppeling van de filmpjes 'fout' is. Ik snapte de koppeling in eerste instanties gewoon niet. Nu wel.
Reactie via de e-mail ontvangen:
Hoi Tom
Leuke reacties… ook kritiek t.a.v. wat ik schrijf, dus maar een verdediging geschreven :
Hans vindt mijn vergelijking met junkie-Brood ongepast. Sorry als ik je herinneringen en gevoelens voor Brood als mens heb gekwetst, maar ik heb het hier over Brood de artiest. De man die ik heb zien werken terwijl hij zijn artistieke werk produceerde: optredens, plaatopnames en zijn litho’s tekende (o.a. het HMV-hondje). Bij alle drie heb ik ervaren of gehoord dat hij te laat was, of rommel afleverde – dat is geen kritiek ik weet dat die fases erbij hoort.
Het prijzen van volstrekt depressief junkie gedrag heb ik nooit begrepen en bij zijn grappen en vrouwonvriendelijke opmerkingen, wel of niet onder invloed van speed, had ik altijd plaatsvervangende schaamte of voelde ik afkeer. Ben ook een keer weggelopen – vond het echt te stom voor woorden.
Bij Dylan zijn er jaren geweest dat de concerten vaker en grotendeels slechter waren dan acceptabel. Ook zijn laatste tour in Amerika had weer aardig wat haken en ogen. Dit kun je ook lezen in de recensies. De zalen waren oud versleten, koud en hadden slechte voorzieningen en de geluidsinstallaties/geluidskwaliteit vaak slecht. Zijn er de laatste jaren bijvoorbeeld goede opnames van soundchecks verschenen?
Ik vind het ongepast dat een artiest als Dylan in wiens werk ‘de sound’ zo belangrijk is zich geen of nauwelijks moeite getroost om in een zaal met een slechte akoestiek goed geluid te creëren.
Ik ben het afgelopen weekeinde naar de tentoonstelling van Dylan’s schilderwerk in London geweest. Binnenkort zal ik daar nog wel eens over schrijven – helaas niet onverdeeld positief. Mijn negatieve oordeel betreft niet alleen de artistieke output van Dylan maar vooral over de markt-benadering en bewerking van de klanten. De prijzen die gevraagd werden… ongelofelijk. Gelukkig waren er niet veel kopers voor het werk – eigen schuld dikke bult. Zoals de Drawn Blank Series goed verkocht, zo blijkt het nieuwe werk op canvas volstrekt overprijst te zijn.
Waarom ik deze zaken noem? Thomas denkt dat ik “duidelijk iemand (ben) die niet echt van Dylan houdt”. Dat klopt ik ben geen fan van Bob Dylan. Admirer the work, leave the man alone. Wel bewonder ik en kan ik genieten van zijn werk.
Met een beetje ervaring en literatuurstudie kun je op de beelden zien dat Dylan’s 1991 Grammy’s optreden door coke en drank was beïnvloed. Hetzelfde geldt ook voor Jack Nichelson die in die tijd ook flink verslaafd was aan booze en pills. Er zijn genoeg berichten gepubliceerd dat ze voor en na de uitreiking samen onderweg zijn geweest. Het is niet slechts mijn verzinsel of interpretatie.
Rob
reactie via de e-mail ontvangen, door de lengte moet deze reactie in twee delen, deel 1:
Hallo Tom ,
Op ene of andere rede kan ik geen blog plaatsen dus doe ik het langs deze weg .
Ik ben geen terug kijker in het leven en vind het moeilijk om een mening te geven over iemand die ik niet ken , ik weet niet wat er in Bobby's hoofd om gaat hoe hij denkt en wat hij wil en dat weten wij geen van allen , alleen door naar zijn muziek te luisteren waar zijn hele ziel en zaligheid in ligt krijg je een kleine blik in zijn leven en zijn emotie .
Gedane zakken nemen geen terug keer Bobby's drank en drugs gebruik keur ik ook niet goed maar hij heeft het nu een maal gedaan en we kunnen er niets aan veranderen .
Over het misbruiken van drugs en alcohol onder de sterren kan je alleen al een hele discussie forum van maken kijk nu naar elvis presley en onlangs over leden michael jackson deze mensen hebben het niet overleefd , Bobby heeft op tijd het licht gezien en zijn leven een andere wending gegeven en daar waren sommige fans ook niet tevreden over .
Of hij nu nog drink en gebruikt "i dont no" .
Ik ben nog niet zo'n Bob Dylan expert als sommige mensen die reageren op de blog maar ik ben flink aan het bij leren over het fenomeen Bob Dylan .
Ik heb me al door een paar biografieën geworsteld en er is een stapel dvds onder weg met verschillende concerten en interviews .
Halleluja voor de you tube filmpjes ik heb er al een stuk of wat bekeken en geen een optreden is het zelfde en dat vind ik nou mooi aan Dylan het is altijd anders en verveeld nooit en ja soms is het een beetje shockerend voor sommige onder ons , maar ik ben positief in gesteld en kan om veel dingen dan ook wel lachen .
(deel 2: zie hieronder)
reactie via de e-mail ontvangen (deel 2):
De grammy's van 1991 was hij onder invloed ? ik weet het niet en kan daar dan ook geen uitspraak over doen ik was er namelijk niet bij maar zenuwen doen ook rare dingen met mensen en daar heeft onze Bob en veel van .
Om het filmpje kon ik wel gelachen op de vraag is dit menselijk gedrag , nou dan ik kan jullie zeggen ik heb erger gezien dan dit , het jammere van het optreden vond ik dat hij slecht te verstaan was , maar nog altijd beter dan groege bakker in de jaren 80 die in coma viel op het podium door teveel drank of een Andre Hazes die kruipend van het podium verdwijnt al kotsend .
Het op trede op de grammy's 2002 was ook niet echt wat je noemt , aan Bob lag het dit keer niet (volgens mij) maar de band speelde vreselijk eigenlijk speelde ieder voor zich , hadden deze mensen wel gerepeteerd volgens mij niet .
Halver wegen het op trede draaide Dylan zich dan ook om en zei iets tegen de drummer , als je het mij vraag waren er twee gitaristen en één drummer teveel , het laatste stukje ging dan wel maar kon beter.
Het op trede in het witte huis zal wel berusten op een misverstand of mis communicatie of een plotselinge verandering in het programma het lijkt mij niet dat Bob hier dwars ligt of zo iets maar het is wel pijnlijk om zo van het podium te moeten verdwijnen , wat er aan de hand was dat komt wel een keer boven water voorlopig blijft het gissen .
De overeen komst met de twee filmpje zie ik wel en kijk er dan ook met een knipoog naar .
Maar laten we niet vergeten dat Bob ook maar een mens is en ook hij fouten maakt , zijn wij met ons allen dan zo heilig dat we alles goed doen in het leven , nou sorry ik niet "i'm not perfect" , ik heb ook dingen gedaan die niet door de beugel konden en onder jullie schuilen misschien ook wel kleine deugnieten .
Ook ik ben besmet met de verzamel zucht van Bob Dylan en mijn voorraad wordt dan ook steeds groter , mijn kleine boekenkast die ik ooit had ingericht als Bob Dylan kastje puilt nu uit van de boeken ,cd's , platen en dvds en video martiaal om maar te zwijgen van de enorme foto boven de kachel , hoe vaak mensen mij wel niet gezegd hebben van wat moet je nou met zo'n grote foto van Bob Dylan ( en dan de uitdrukking op hun gezichten ), ik geeft hier dan maar geen antwoord op want dat loopt toch weer uit op een discussie waar ik geen zin in heb .
Ik geniet elke dag van zijn muziek en ik hoop dat hij nog heel wat platen mag maakt in de toekomst .
Laten we gewoon blijven genieten van zijn muziek en Bobby nemen zo als hij is je ververanderd toch niets meer aan die man en hoe drukker wij ons allemaal maken over zijn gedrag en wat hij wel en niet zegt hoe harder hij in zich zelf lacht (en ik lach stiekem mee) .
Groetjes yvon
Foutje in vorige verwijderde reactie, dus even opnieuw:
Ook ik ben schuldig aan het genieten van alles rondom Dylan, het maakt het leven gewoonweg wat leuker als er details over zijn leven te horen of te zien zijn. Dus ja, soms zijn we puberaal in onze bewondering, so what!
Als we niet worden als de kinderen kunnen we het koninkrijk niet beërven was duizenden jaren geleden een uitspraak van nog iemand die ik onuitsprekelijk bewonder ;- )
Dus raak je een lezer kwijt, weet dan dat hier een, tot nu toe, stille lezer graag blijft komen mee genieten.
Allereerst: allen dank voor de reacties, blijkbaar heb ik 'iets' opgeroepen, dat is goed.
Mogelijk heb ik mijn woorden in het bericht op de blog wat te 'scherp' gekozen. Eenieder die door mijn woorden gegriefd is, wil ik bij deze mijn excuses aanbieden.
@ Hans: ik zou jouw eerdere reacties zeker niet willen bestempelen als die van 'een moraalridder met opgeheven vingertje', aangezien jij deze woorden in mijn stukje wel hebt gelezen alszijnde aan jou geadresseerd, wil ik jou hier in het bijzonder mijn excuses voor aanbieden (de foto uit Duinkerken en het verhaal ken ik, een schitterend verhaal!)
@Thomas: dank voor je steun en scherpe analyse wat een blog zou moeten zijn, ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat.
Meer in z'n algemeenheid: sinds gisteren heb ik veel nagedacht over de 'grens' en waar die grens voor mij ligt. Ga ik te ver? Of ga ik nog lang niet ver genoeg?
Mijn schoonvader stelt mij 1 a 2 keer per jaar dezelfde vraag: "Je moet kiezen, of Dylan ontmoeten en met een handtekening naar huis, of die plaat / opname die nog in je collectie ontbreekt bemachtigen, wat kies je?" Mijn antwoord is al sinds jaar en dag hetzelfde: die ene plaat / opname verkies ik boven de ontmoeting. Dat neemt niet weg dat als ik de kans krijg Dylan te ontmoeten en met een handtekening naar huis te gaan, dit niet zal afslaan. Dáár ligt ergens de grens voor mij. Dat mijn grens mogelijk elders ligt dan de grens van anderen, is niet meer dan logisch.
Ik hoop met bovenstaande vooral duidelijk te hebben gemaakt dat ten eerste alle reacties welkom zijn, en dat ik ten tweede niemand heb willen schofferen met mijn bewoordingen, maar alleen mijn standpunt heb willen duidelijk maken.
reacties blijven altijd en immer meer dan welkom!
Tom
And if my thought-dreams could be seen
They'd probably put my head in a guillotine
But it's alright, Ma, it's life, and life only.
Met andere woorden, lieverd, don't worry - A.
Een reactie posten