Dylan kort #564

Met dank aan de wintertijd, een uur extra vandaag. ik heb al zitten piekeren wat te doen met dat extra uur, naar Empire burlesque luisteren? Ganzenborden met mijn kinderen? Een gat slaan in het nieuwe boek van Griel Marcus? Ik moet niet te lang piekeren, dan is het uur weg, tussen de vingers van mijn gedachten door geglipt.
Misschien dat ik op zolder ga zoeken naar een van mijn mondharmonica's - waar ik al járen niet meer op gespeeld heb - en daar weer eens wat muziek uit probeer te krijgen. Niet dat ik ooit goed kon spelen. Waarom in juist nu die mondharmonica? In het Volkskrant magazine van gisteren staan een aantal aardige foto's van mondharmonica spelende mannen, vrouwen en kinderen. In de begeleidende tekst wat over bekende mondharmonicaspelers, Dylan voorop.
Ik was hier nooit achtergekomen, als Alja niet een scan van bewust artikel had opgestuurd, waarvoor dank!
Naast dat er deze dag een uur extra te vullen is - heerlijk, heerlijk - is het ook Halloween en is het dus 46 jaar geleden dat Dylan zijn Bob Dylan-masker opzette tijdens een concert in New York. Inmiddels is dat concert als deel 6 van The Bootleg series uitgebracht. Dat extra uur (en een beetje meer) kan natuurlijk ook gebruikt worden om weer eens te luisteren naar dit concert.
Gisteren ontdekte ik dat aflevering 20 van de Dylan podcast inmiddels ook in de iTunes store te vinden is. Gek genoeg kan ik 'm niet downloaden, zoals bij voorgaande afleveringen. Misschien komt dat nog.
Recensies van The Bootleg series vol. 9 en The Original mono recordings op de website van de Morgen.
De advertentie link bovenaan dit bericht, kwam ik tegen in een Rolling stone uit 1969 - Dylan voor een habbekrats - en is zó spuuglelijk dat er weer een zekere schoonheid in te vinden is. Niet een afgebeelde albumhoes is onbewerkt gebleven. Het geeft een tijdsbeeld.
Heb je setlist van gisteravond, zie hieronder, bekeken? Ik kreeg de laatste dagen de indruk dat er nog maar weinig variatie in setlists van de huidige tournee te vinden en zou zijn. Gisteravond speelde Dylan The Man in me en een derde encore, om twee opvallende zaken te noemen. Misschien blijft het hierbij, misschien gaan de setlists voor de resterende concerten van de huidige tournee op de schop.

setlist 30 oktober 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. The man in me
03. Things have changed
04. Positively 4th street
05. Summer days
06. The Lonesome death of Hattie Carroll
07. Cold irons bound
08. Simple twist of fate
09. High water (for Charley Patton)
10. If you ever go to Houston
11. Highway 61 revisited
12. Tangled up in blue
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Jolene
16. Like a rolling stone
17. Forever young

de vriendelijke knipper

Regelmatig komt op zaterdag mijn schoonvader een kop koffie drinken, vandaag is geen uitzondering. Mijn schoonvader is een aardige vent en één van de 'vriendelijke knippers'. 'Vriendelijke knippers' zijn mensen die, wanneer ze Dylan in de krant of een tijdschrift tegenkomen, het bericht voor mij uitknippen. Mijn schoonvader kwam vanmiddag binnen met de woorden Ik heb er weer één en toverde vervolgens uit zijn binnenzak Dix en Dylan in Chemnitz.
Eerste gedachte: dat klopt niet. Ten eerste is er op dit moment geen tentoonstelling in Chemnitz van werken van Dylan, ten tweede heeft precies hetzelfde artikel eind 2007 in de NRC gestaan. Toen ik dit tegen mijn schoonvader zei, keek hij verrast, ik heb dit net uit de krant geknipt, zo zei hij. Volgens hem komt dit stukje niet uit een oude krant, maar uit een krant van afgelopen week.
Mijn hersens gaan dan gelijk ratelen. De NRC heeft een fout gemaakt, misschien een stukje willen plaatsen over de huidige tentoonstelling in Kopenhagen en per ongeluk een oud stuk geplaatst. Langzaam begon het bericht voor de weblog zich al in mijn achterhoofd te vormen.
Om te beginnen moest ik natuurlijk precies weten wanneer dit bericht eerder in de NRC had gestaan, vervolgens moest ik een scan maken van het artikel en proberen op de website van de NRC te achterhalen wanneer in de afgelopen week dit bericht in de krant had gestaan, met mogelijk een rectificatie een dag later.
Na het vertrek van mijn schoonvader ben ik het archief ingedoken, Dix en Dylan in Chemnitz stond eerder in de NRC van 30 november 2007, bijna drie jaar geleden al weer. Wat een knuppels bij de NRC om het bericht bijna drie jaar later nog eens te plaatsen.
Vervolgens een scan gemaakt en de woorden in mijn achterhoofd aangescherpt, ik zal die NRC-knuppels eens een poepie laten ruiken.
Maar dan zie ik dat het artikel dat ik op 30 november 2007 uitknipte en het vandaag door mijn schoonvader meegenomen artikel een identieke achterkant hebben...
Even denk ik nog dat NRC twee pagina's uit de krant van 30 november 2007 deze week opnieuw heeft afgedrukt, maar dan weet ik wel beter.
Ik heb nu twee keer Dix en Dylan in Chemnitz uit de NRC van 30 november 2007.
Beter twee keer dan helemaal niet.

Dylan kort #563

Peter Mestach recenseert The Original mono recordings en the Bootleg series vol. 9, op de website van de Standaard.
Wiebe Waaijer over Bob en Jakob Dylan op de website Maxazine.
Vandaag 35 jaar geleden ging The Rolling Thunder Revue van start.
Counterbalance no. 7: Bob Dylan's 'Blonde on blonde' op Popmatters.
De recensie van the Bootleg series vol. 9 Graham Reid op de website van NZ Herald.
de recensie van The Original mono recordings door David Cavanagh op de website van Uncut.
Bob Dylan, DJ op de website The Best American poetry.

setlist 29 oktober 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. It ain't me babe
03. Beyond here lies nothin'
04. Just like a woman
05. The Levee's gonna break
06. Tangled up in blue
07. Tweedle dee & tweelde dum
08. If you even go to Houston
09. High water (for Charley Patton)
10. When the deal goes down
11. Highway 61 revisited
12. Workingman's blues #2
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of thin man
(encore)
15. Jolene
16. Like a rolling stone

Dylan kort #562 - aanvullingen

Allereerst dank aan Alja voor haar reactie bij Dylan kort #560 - aanvullingen. Ik had me voorgenomen vandaag geen aanvullingen te plaatsen bij een Dylan kort, maar na het vinden van twee links en het ontvangen van een e-mail, gaat het toch kriebelen. Bij deze dus:
René Megens neuzelt er wat op los in zijn recensie van the Bootleg series vol. 9, op de website van Oor, wat nog maar weer pijnlijk duidelijk maakt hoe goed Bert van de Kamp - tot een paar jaar terug de 'vaste recensent' van Dylan-uitgaven - was als recensent van Dylans werk. Wie goed Megens recensie leest, komt tot de conclusie dat Dylan zelf (niet Sony, maar Dylan in hoogst eigen persoon), er voor gekozen heeft om in 2008 Tell tale signs, in 2009 Christmas in the heart en dit jaar The Witmark demos in oktober op de markt te brengen omdat - daar komt ie - Sinterklaas in aantocht is.
Een wel aardige recensie van Steve Forbert van het concert van 19 oktober 2010 op Forberts Facebook.
Van Rob ontving ik een e-mail, waarvoor dank, over Man on the street:

Hoi Tom,

Hieronder nog aanvullend commentaar dat ik op het net vond over Man on the street, de versie op BS1 en op BS9. Verschil dus.

However, the BS1 take [of Man on the street] is a different one from either of the two on BS9 -- the former is a superior take with harmonica intro and breaks. If I understand rightly, of the three, the abortive version, which Dylan cuts short because he has lost "all the verses" (though in fact there is only one more) is the 'genuine' Leeds demo, whereas the other two are outtakes from the 'Bob Dylan' album sessions. (To clarify, neither of the takes on BS9 is new to circulation, but neither do they duplicate the BS1 version).

Groet Rob

Na het lezen van bovenstaande e-mail, ergens vanochtend, al het voornemen om er eens voor te gaan zitten en de drie versie van Man on the street te vergelijken, maar daar nog niet de tijd voor gevonden, helaas. Al wel even een vluchtige blik geworpen in het boek van Tim Dunn - keurige datering van de aanvraag van copyright, geen info over aantal opnames voor Leeds - en in het boek van Krogsgaard. Krogsgaard geeft wel twee versies van Man on the street tijdens de opname van de Leeds demos. Daarnaast zit ik met het volgende: Walls of red wing werd van de tracklist van The Bootleg series vol. 9 geschrapt omdat de opname die gebruikt werd om copyright aan te vragen niet voor Witmark was opgenomen, maar 'gewoon' in een Columbia-studio. Wat ik me dan afvraag is het volgende: waarom zou Sony - na het schrappen van Walls of red wing wèl Man on the street aan de tracklist van the Bootleg series vol. 9 toevoegen als dit geen demo-opname is.
Bovenstaande zijn zomaar wat wilde gedachten, na het lezen van de e-mail. Ik ga er nog goed induiken.

Goed, dat waren de twee links en de e-mail.

Dylan kort #562

Een aanvulling op de Lucky Fonz-berichten: de Revu meldt dat Lucky Fonz III een 'afgestudeerd Dylan kenner' is. (zie ook de reactie van Nanne bij Dylan kort #559 - aanvullingen, waarvoor dank!) Als Lucky een Dylan kenner is, ben ik een Wilbury...
Had ik deze recensie al gehad? Ik weet het niet meer.
Tijdens mijn strooptocht over het internet, kwam ik net een karaoke-versie van Mr. Tambourine man tegen. Daar schrok ik wel even van. Dat moet toch de nachtmerrie van iedere zichzelf respecterende muzikant zijn, je muziek karaoke-klaar gemaakt.
RightWingBob over the Best of the Original mono recordings.
Het grote nieuws van deze dag is toch wel dat Sony een video heeft gemaakt / laten maken voor Guess I'm doing fine van The Bootleg series vol. 9. Deze video is (voorlopig) exclusief te bekijken op de website van Rolling stone. De video bevat geen schokkende nieuwe beelden van Dylan, maar is desondanks wel aardig om even te bekijken.
Dylan en Leonard Cohen in het Fries, door Frits.
En tot slot een e-mail van Willem, waarvoor dank:

Beste Tom,

Al enige tijd volg ik vanuit Ierland met belangstelling je blog over leven en werk van Dylan. Heel interessant! Ik hoop niet dat ik je verveel met iets wat je al lang weet, maar ik (Dylanhead sinds ’64) misschien over het hoofd heb gezien. Toch stuur ik je deze kleine aanvulling:

Je schreef laatst over een doosje met daarin Nashville Skyline en John Wesley Harding; ik ontdekte vorige week bij mijn platenboer in Galway nog een doosje uit deze serie (Original Album Classics) met daarin Empire Burlesque, Down in the Groove en Under the Red Sky. Ook hier heeft men het niet al te nauw genomen met de chronologie: je zou hier Knocked Out Loaded of Oh Mercy verwachten, maar kennelijk zit hier een marketingstrategie achter die ons boven de pet gaat. Nu waren DITG en UTRS de enige twee studioalbums die ik wel op vinyl, maar niet op cd had, dus voor € 17,99 is mijn verzameling studioalbums nu compleet! De afbeelding van het doosje vond ik bij Amazon.co.uk (Zie afbeelding).

Misschien leuk om dit aan je vaste lezers te melden (als dat nog niet gebeurd mocht zijn), en: keep up the good work! Hartelijke groeten uit Fanore (aan de westkust van Ierland),

Willem

Beste Willem (en andere lezers van de blog),

Allereerst dank voor je complimenten over de blog. Dat is altijd leuk om te horen.
Je 'kleine aanvulling', zoals je het zelf noemt, is méér dan welkom. Ik plaats 'm met alle genoegens van dien hierboven. Laat ze maar komen, al die kleine en grote aanvullingen, ze kunnen de berichten op de blog alleen maar verrijken.

groet,

Tom

setlist 28 oktober 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. Señor (tales of Yankee power)
03. Just like Tom Thumb's blues
04. Just like a woman
05. Rollin' and tumblin'
06. Simple twist of fate
07. Honest with me
08. Desolation row
09. High water (for Charley Patton)
10. Forgetful heart
11. Highway 61 revisited
12. Love sick
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Jolene
16. Like a rolling stone

Dylan kort #561 - aanvullingen

Nog geen plannen voor zondag? Misschien is dit een idee: Hard rain speelt aanstaande zondag Dylan in Vivaldi's café, te Nijmegen (toegang gratis).
Twee recensies op SoundsLike.be, hier en hier.
In Dylan kort #561 staat een link naar een recensie van de hand van Gijsbert Kamer. In die recensie heeft Kamer het over Whitmark i.p.v. Witmark. Dezelfde recensie is ook te vinden in de papieren versie van de Volkskrant (óók Whitmark) In diezelfde papieren versie de bestsellers top 10 met op 3 The Bootleg series vol. 9 (vorige week #4).

Dylan kort #561

Gijsbert Kamer over the Bootleg series vol. 9 (een inzending voor de verkiezing van de kortste en toch aardige recensie van 2010?)
Ik hoop niet dat je eens lekker voor was gaan zitten, want dit was het al weer voor dit moment. Verder geen Nederlandstalige berichten op het net over Dylan.
Dan maar even op Engelstalige sites speuren:
Recensies The Bootleg series vol. 9, hier en hier en de meepraters in The Independent, hier.
En... dat was het ook wel weer in het Engels. Nog maar even verder in het Duits? Nee, geintje.
Op bovenstaande foto, naast Dylan, o.a. Allen Ginsberg en Lawrence Ferlinghetti. Ferlinghetti moet ook, net als Ginsberg, over Dylan hebben geschreven, maar waar staat dat ook al weer?
Ik weet het niet meer.
Ik weet wel, doordat ik deze foto tegenkwam, dat ik A Coney island of the mind weer eens herlezen moet.
Gisteren bracht de postbode het nieuwe boek van Greil Marcus over Dylan. Nog geen letter gelezen, het oordeel komt nog, ná het lezen. Het boek oogt goed, gebonden met stofomslag. Veel korte stukken, zie ik aan de inhoudsopgave.

Dylan kort #560 - aanvullingen

Humo recenseert the Bootleg series vol. 9 en de mono boxset.
Wikipedia: John Brown, aangemaakt of aangevuld. Zelfde laken een pak: Series of dreams.
't Is niet veel, bovenstaande aanvullingen, maar ik wilde ze niemand onthouden.
Zie ook hieronder voor Dylan kort #560 en de Mojo die binnen een week of twee, schat ik, in de schappen zal liggen.

Mojo doet het weer

Nog nauwelijks van de schrik bekomen van die toch wel moeilijk te vinden Dylan-track (nou ja, Bob achter de piano in een begeleidende rol) op de cd die de koper gratis krijgt bij de Mojo van november 2010, word ik nu geconfronteerd met Dylan op de cover van de Mojo (december 2010). Mojo is goed bezig!
Denk nog even terug, bij de Mojo in juli zat ook al een gratis cd met daarop een nummer van Dylan, te weten I was young when I left home.
Ik ben natuurlijk gelijk - tegen beter weten in - naar de boekenboer gesneld, om daar te horen dat de nieuwe Mojo nog niet gearriveerd is en in de aankomende week ook nog niet verwacht wordt. In de gaten blijven houden dus, wekelijks even binnenlopen en zeuren.
De nieuwe Mojo zal in ieder geval 17 pagina's over Dylan bevatten, plus een gratis cd met de titel Dylan's scene. Op deze cd o.a. Allen Ginsberg, Pete Seeger, Joan Baez en Dave van Ronk. Met al deze vier heeft Dylan samen gespeeld... Het zal toch niet waar zijn dat Dylan wederom ergens in de muziek op deze gratis cd te vinden is? Ik durf het bijna niet te denken. Maar ook als Dylan zelf niet op de cd te vinden is, kan dit wel eens een aardige aflevering van Mojo blijken te zijn.
Zie ook de website van Mojo voor meer informatie. Met dank aan Patrick voor de tip!

Dylan kort #560

Op de website van the Examiner staat een aardig bericht over een nieuwe widget (zie hieronder). In deze widget kun je de beide video's die ter promotie van de recente releases zijn gemaakt bekijken, plus een twintigste aflevering van de podcast rond Dylan beluisteren.
Uiteraard heb ik even gekeken of aflevering 20 al in de iTunes store te vinden is, niet dus. ik heb begrepen dat er in ieder geval nog 3 afleveringen komen van deze podcast.
Nou ben ik al een tijdje aan het klooien geweest met de widget, de video's lijken het niet altijd te doen, de podcast beluisteren gaat uitstekend. Zal de nieuwigheid wel zijn. Je kunt het zelf hieronder proberen.



Het schiet me nu te binnen dat ik helemaal vergeet om de setlist van gisteravond hier te plaatsen, voor deze keer neem ik die dan maar op in Dylan kort.

setlist 26 oktober 2010:
01. Leopard-skin pill-box hat
02. It's all over now, baby blue
03. Stuck inside of Mobile with the Memphis blues again
04. Just like a woman
05. Rollin' and tumblin'
06. Masters of war
07. Summer days
08. A hard rain's a-gonna fall
09. High water (for Charley Patton)
10. Simple twist of fate
11. Highway 61 revisited
12. Workingman's blues #2
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Jolene
16. Like a rolling stone

De geest is wat chaotisch deze ochtend. De gedachten racen van voor naar achter, van links naar rechts. Dank aan Hans voor zijn reactie bij Dylan kort #559 - aanvullingen. ik durf niet zo goed naar Lucky Fonz te luisteren, moet ik je bekennen Hans, ik ben bang voor permanente schade...
Frits concludeerde terecht in een e-mail aan mij dat de twee setlists van 25 oktober nogal van elkaar verschillen. Twee concerten op een dag (op je 69ste) en dan twee totaal verschillende concerten spelen. Dat zie ik Lucky Fonz nog niet doen :-))

Een recensie uit het Leidsch dagblad van The Bootleg series vol. 9 is online te lezen, geschreven door Peter Hovestad.
Dylan, part one op herald-review.com.
Meekletsen in the Independent over The Bootleg series vol. 9? Dat kan!

Het is stil in huis. 'Mevrouw Tom' is naar haar werk en de kinderen zijn op school. ik denk dat ik zo maar eens knetterhard Dylan door de kamer laat schallen. Het is een mooie dag om uit m'n plaat te gaan.
Toch?

Dylan kort #559 - aanvullingen

Weet je nog de verschillen tussen Walking down the line op The Bootleg series vol. 1 en The Bootleg series vol. 9? Ik schreef er eerder over in een van de stukken over The Bootleg series vol. 9. Rob heeft nog wat aanvullende informatie hierover gevonden, waarvoor dank:

On closer inspection, Walkin' down the line on BS9 a composite of two sources.
the BS9 version is 3.20, whereas the version Bootleg Series 1 is 2.50.
The intro part is new and seems to merge with a tape source at around the 0.39 seconds mark.
So...since the old bootleg version missed this beginning, as did the BS1 version (although it was more complete) it must be a case that the tape used for Bootleg Series 1 was a dub, and that they located a more complete acetate made from the original master for Bootleg Series 9 and decided to punch-in the missing start. It would also suggest that some of the source tapes used aren't the orginal masters.

Hoe kon ik hier vanochtend niet aan denken: vandaag 47 jaar geleden trad Dylan op in the Carnegie Hall in New York. In 2005 kwam de promo-cd Bob Dylan live at Carnegie Hall 1963 uit met daarop zes nummer van dit concert. Op dezelfde site leer ik overigens dat Jefferson Starship ook een album heeft gemaakt met de titel Modern times (en een stuk eerder dan Dylan).
Lucky Fonz III over Dylan: Bob Dylan heeft een aantal onvervalste kut-cd’s gemaakt. En ook op zijn beste cd’s staan altijd een paar mindere nummers. In de beste nummers zit altijd wel een couplet dat een zooitje is. Ik heb maar één vraag: who the fuck is Lucky Fonz?
Odetta op rassionmag.nl.

Dylan-theoloog door Frits

Dylan-theoloog door Frits

Mocht ik de stoute schoenen aantrekken en besluiten om alsnog theologie te gaan studeren, wat zou mij dan uniek maken als predikant? Wat maakt mij als voorganger binnen ons kerkverband anders dan mijn collega's? Niet het feit dat ik na mijn studie Journalistiek voor dominee ben gaan leren. Mijn vooropleiding is wellicht anders dan bij anderen, maar ik ken genoeg theologiestudenten met een HBO-opleiding die naar 'Kampen' zijn gegaan.
Nee, wat mij anders zou maken, is waarschijnlijk mijn voorliefde voor Bob Dylan. Als ik op de kansel zou staan, zal ik regelmatig ook putten uit het rijke archief van de Amerikaan. Ik zou laten zien hoe “eenvoudig” het kan zijn om de Bijbel, om het Woord je eigen te maken, om thuis te zijn in de Schrift.
Tegelijk ben ik me er van bewust, dat niet alle hoorders van mijn preken gecharmeerd zullen zijn van de woordverkondiging vermengd met de heidense popmuziek. De gitaar en de drums zijn niet voor de heiligheid van God. En iemand die twee keer is gescheiden, het niet heel nauw heeft genomen met seksualiteit, drugs en overheid, staat niet heel erg goed te boek als voorbeeld.
Tsjah, laat ik er maar niets over zeggen. Eerst moet ik maar een definitief besluit nemen. Of ik wel dominee wil gaan worden. En hoe gemotiveerd ik daarvoor word. Zolang ik dat nog niet weet, kan ik me altijd nog afzonderen. Met de Bijbel. En Dylan.

Dylan kort #559

Over de poëzie van Bob Dylan door Wouter van Oorschot, hier. [met dank aan Peter voor de tip!]
Het door Dylan gemaakte schilderij dat gebruikt werd voor de hoes van het album Music from big pink van the Band, gaat in de verkoop. Vraagprijs is $18 miljoen, nog even sparen dus.
Sean Wilentz, hier.
Bob Dylan in movies, de introductie en een overzicht.
Volgens Searching for a gem komt op 26 november in Amerika, in het kader van "Black friday" ter ondersteuning van zelfstandige platenzaken, een single uit van Dylan. Let wel, geen cd-single, maar vinyl. Het gaat om The Times they are a-changin' met op de b-kant Like a rolling stone, beide in mono, afkomstig van The Original mono recordings. De single zit in een schitterend hoesje. Voor meer informatie zie hier, even naar beneden scrollen.

setlists 25 oktober 2010

Bob Dylan en band speelden gisteren twee concerten en dus volgen hieronder twee setlists.

eerste concert:
01. Cat's in the well
02. It's all over now, baby blue
03. Things have changed
04. Just like a woman
05. The Levee's gonna break
06. Tangled up in blue
07. Cold irons bound
08. Desolation row
09. Highway 61 revisited
10. Not dark yet
11. Thunder on the mountain
12. Ballad of a thin man
(encore)
13. Jolene
14. Like a rolling stone
15. All along the watchtower

tweede concert:
01. Leopard-skin pill-box hat
02. Lay lady lay
03. Beyond heere lies nothin'
04. Spirit on the water
05. High water (for Charley Patton)
06. Man in the long black coat
07. I feel a change comin' on
08. Summer day
09. Visions of Johanna
10. Highway 61 revisited
11. Nettie Moore
12. Thunder on the mountain
13. Ballad of a thin man
(encore)
14. Jolene
15. Like a rolling stone

The Original mono recordings

Voor de release van The Original mono recordings had ik al mijn verwachting uitgesproken dat deze boxset de meest aangename luisterervaring op cd zou bevatten van Dylans eerste acht albums. Nu ik de boxset inmiddels heb ontvangen en beluisterd heb, blijkt de verwachting waar te zijn.
Dit heeft Sony verdomd goed gedaan. Dit klinkt als, tsja, bijna als het draaien van de oorspronkelijke mono elpees. Het draaien van de oorspronkelijke mono elpees blijft toch, ondanks de release van The Original mono recordings de ultieme manier om de oren eens fijn te kietelen.
Je zou kunnen stoppen met lezen om naar de lommerd te rennen in een poging je oude cd's van Dylans eerste acht albums te verpatsen, ik zou zeggen: doe het niet!
Ten eerste zijn het mijn oren die de mono-mixen beter vinden klinken dan de stereo-mixen, daar kunnen jouw oren wel heel anders over denken, en ten tweede is dit de uitgelezen kans om eens de mono-mixen en stereo-mixen met elkaar te vergelijken, nu je ze toch beide in huis hebt. Begin bijvoorbeeld is met op welke instrumenten het accent ligt (wat klinkt die bas goed in de mono-mix!), of kijk eens naar de lengte van de verschillende nummers. Zie je de verschillen? Dat maakt toch nieuwsgierig. En nu luisteren en vergelijken.
Ik heb hier al een aantal malen geschreven dat Blonde on blonde niet bestaat, maar dat er vele Blonde on blondes zijn. Dat geldt niet alleen voor Blonde on blonde, maar voor alle acht de albums in The Original mono recordings (en nog veel meer albums). Met de aanschaf van deze box-set heb je nu eindelijk de kans in handen om dat zelf vast te stellen.
Kopen dus The Original mono recordings, als je dat nog niet gedaan hebt, het klinkt echt anders, geweldig durf ik wel te stellen.
Goed, dat ter introductie. Ik ben niet van plan om album voor album, song voor song hier te bespreken. Het is iets dat je zelf moet ervaren, met eigen oren.
Waar ik het nog wel even wil hebben, is de verpakking. Het oog wil ook wat, toch? De opzet van de verpakking is om de acht albums in zo natuurgetrouw mogelijke replica's van de oorspronkelijke Amerikaanse platenhoezen te verpakken. Die acht hoezen zitten in een box, samen met een boek en een papiertje met een code om de gehele set + Positively 4th street in mp3 (gruwel) te downloaden.
Dat downloaden heb ik gedaan, in de hoop op extra (digitale) boekjes en / of informatie. Helaas, niks daarvan, alleen de muziekbestanden.
Goed, eerst maar de box. Oogt goed en stevig. Wat ik vooral verrassend vind is dat Dylan op de voorzijde staat met een sigaret in zijn hand. In tijden dat zelfs Lucky Luke zijn sigaret is afgenomen, mag Dylan blijkbaar nog wel zichtbaar roken. Het gaat natuurlijk niet zozeer om dat roken, dat moet eenieder voor zich weten, het gaat om het zichtbaar roken, want stel je voor dat iemand het ziet... een rolmodel nog wel... met sigaret... de wereld zal vergaan...
Enfin, het verbaasd me gewoon, zoveel moge duidelijk zijn.
Op de achterzijde van de box een foto van Dylan. Maar om de klant tot aankoop over te halen moet aan de buitenzijde duidelijk zichtbaar zijn wat er in de box zit. Daarom is over de achterzijde een papiertje - een outersleeve - gedrapeerd met daarop de titels van alle nummers van de acht albums in deze boxset. Mijn The Orignal mono recordings heb ik uit Engeland laten komen, de gratis cd Bob Dylan in concert Brandeis university 1963 zat verstopt achter de outersleeve. In Nederland, zo heb ik begrepen, zat deze gratis cd niet in de verpakking van The Original mono recordings verstopt, maar kreeg de koper de cd er los bij.
Kijk nog eens goed naar al die titels op de outersleeve, heb je het gezien? Op het album Highway 61 revisited staat het nummer Highway '61 revisited, inderdaad, met apostrof.
In de box zitten de acht albums in keurige replica's van de Amerikaanse hoezen. Er is hierbij aan veel details gedacht, zoals de binnenhoezen bij Bob Dylan en The freewheelin' Bob Dylan. Zelfs het feit dat de andere zes albums witte binnenhoezen hebben, klopt helemaal. The Times they are a-changin' heeft een insert met het vervolg van 11 outlined epitaphs, waar het eerste deel van op de achterzijde van de hoes staat.
Highway 61 revisited heeft de insert met daarop de tekening gemaakt door Lambert welke ook bij de eerste persingen van Highway 61 revisited op lp zaten. De hoestekst op de achterzijde is de tekst die gedrukt is op de Amerikaanse persing, niet de sterk afwijkende tekst die gebruikt is voor de Engelse persing. Maar wacht even, ook de Amerikaanse tekst bestaat in twee varianten, de een met het woord meaningless, de ander met meaningful. Op de replica in deze boxset is voor de versie met meaningless gekozen. Ook op deze replica, net als op de originele hoes, is de naam van Charlie McCoy fout geschreven.
Dan naar Blonde on blonde, net als de originele uitgave in klaphoes. De originele klaphoes bevatte negen zwart-wit foto's, tot Claudia Cardinale bezwaar maakte tegen gebruik van haar foto op de hoes. Vanaf 1968 werden in Amerika slechts zeven foto's op de binnenhoes afgedrukt. Op de replica is het design met zeven foto's, van na 1968 dus, te vinden. Blijkbaar mag Sony in Amerika nog steeds geen gebruik maken van de foto van Claudia Cardinale. Een (gedwongen) misser waardoor de hoes van Blonde on blonde helemaal geen replica is van de oorspronkelijke hoes.
Op alle hoezen staat Printed in U.S.A. - op Blonde on blonde zelfs twee keer - op alle hoezen, behalve op de hoes van John Wesley Harding, daar staat Made in the EU, een misser.
Tot slot het boekwerk. Een aantal mooie foto's, maar de tekst van Greil Marcus vind ik maar zo-zo. Het lijkt wel of hij bewust van ieder album een minder bekend nummer heeft gekozen om deze als representatief voor bewust album op te voeren. Quasi scherp en dus helemaal niet scherp.
Meest verrassend (en storend) aan het boekwerk vind ik nog wel de gegeven releasedatum van John Wesley Harding. bobdylan.com geeft aan dat dit album op 27 december 1967 in de winkels lag. Het zou best kunnen dat dit de geplande releasedatum was, maar wat ik heb begrepen - o.a. van searching for a gem - is dat John Wesley Harding pas in januari 1968 daadwerkelijk in de winkels lag. Het boekje bij the Original mono recordings geeft de absurdistische releasedatum 17 december 1967.
Genoeg geklaagd, al met al is The Original mono recordings een ware aanwinst. Het klinkt goed, het oogt goed en de prijs is goed. Wat wil een mens nog meer?

Dylan kort #558 - aanvullingen

Platenmaatschappij Sony schijnt plannen te hebben om Bob Dylan in concert Brandeis university 1963 - je weet wel de cd die werd / wordt weggegeven bij aanschaf van een van de recente releases - in januari als regulier album uit te brengen. Of dit ook daadwerkelijk gaat gebeuren, zal de tijd leren. Voor Sony om in overweging te nemen (niet dat ik denk dat ze dit lezen...): de 2 cd versie van Blood on the tracks staat nu al jaren in de planning. Komt die 2 cd ooit nog uit?
En wat gaat Sony doen in mei 2011, de maand dat Dylan zijn zeventigste verjaardag viert? Dat laten ze toch niet in stilte voorbij gaan? Het is een uitgelezen kans om flink wat nieuwe releases op de markt de gooien.
The Bootleg series vol. 9 op Written in music.
Alja Spaan: beter passend.
Crawdaddy: recensie The Bootleg series vol. 9 en The Original mono recordings, hier.
Vergeet niet hieronder Dylan kort #558 te bekijken / lezen.

Dylan kort #558

Allereerst dank aan Alja en Hans voor de reactie op de stukken over the Bootleg series vol. 9: the Witmark demos 1962 - 1964.
Ik kreeg een e-mail van Yvon: zij heeft afgelopen donderdag een bestelling geplaatst bij bol.com en bij haar bestelling de cd Bob Dylan in concert Brandeis university 1963 gekregen. Blijkbaar heeft bol.com nog een voorraad van de Brandeis-cd's, mocht je deze cd nog niet hebben: hier ligt je kans. (met dank aan Yvon voor de tip)
Vandaag 22 jaar geleden kwam Volume 1 van the Traveling wilburys op de markt.
Dylan komt de Engelse albumlijst binnen op 18 - naar ik aanneem met The Bootleg series vol. 9, of zou het toch de mono-box zijn?
En de Nederlandse hitlijst? Even zoeken: Bootleg series vol. 9 op 19 en de mono-box op nummer 100. Al met al helemaal niet gek voor een ouwe rot in het vak.

setlist 24 oktober 2010

01. Rainy day women #12 &35
02. Don't think twice, it's all right
03. Stuck inside of Mobile with the Memphis blues again
04. Just like a woman
05. Rollin' and tublin'
06. Tryin' to get to heaven
07. High water (for Charley Patton)
08. Blind Willie McTell
09. Summer days
10. Tangled up in blue
11. Highway 61 revisited
12. Workingman's blues #2
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Jolene
16. Like a rolling stone

The Bootleg series vol. 9 - #5

Het vijfde en laatste stuk in een serie over The Bootleg series vol. 9: the Witmark demos 1962 - 1964. Voor de afleveringen 1 t/m 4, zie hieronder en / of onder blogarchief in de kolom rechts.

track 32: Girl from the north country
Het is geen toeval dat ik de vorige aflevering in deze serie ben gestopt na Boots of Spanish leather en deze aflevering begin met Girl from the north country. Deze twee nummers lijken - in de demo-versie - muzikaal dusdanig veel op elkaar dat ik het niet prettig vind om de twee opnames na elkaar te beluisteren. Hoe schitterend de demo-versie van Girl from the north country ook is, wanneer ik het hoor gelijk na Boots of Spanish leather, blijft Girl from the north country in de schaduw staan van Boots of Spanish leather.
Voor Dylan begint te spelen zegt hij ready is goin'? Althans, dat denk ik. Het is nauwelijks verstaanbaar, het laatste woord zou ook gone kunnen zijn. De melodie lijkt hier en daar wat af te wijken van de versie op The Freewheelin' Bob Dylan.

track 33: Seven curses
Mooi, maar niet zo 'scherp' als de opname van ditzelfde nummer die te vinden is op the Bootleg series vol. 2.

track 34: Hero blues
Een vreemde opname die begint met een mondharmonica en wanneer Dylan begint te zingen, blijkt dat het volledige eerste couplet en de eerste vier regels van het tweede couplet ontbreken. De opname is dus incompleet. Blijkbaar begon de band pas te draaien toen Dylan al een 'eindje' onderweg was met Hero blues. In vergelijking met Lyrics bevat het derde couplet twee andere regels tekst. Dylan zingt:

She will not be satisfied
Until I'll wind up dead.

In Lyrics staat:

She wants me to walk out running
She wants me to crawl back dead

track 35: Watcha gonna do?
Het hoesje van the Bootleg series vol. 9 geeft de titel met vraagteken, Lyrics zonder vraagteken. De opname begint met mondharmonica, waarna Dylan hoest en vervolgens het nummer zingt woord voor woord zoals het ook in Lyrics is opgenomen.
Een oorwurm.

track 36: Gypsy Lou
En over oorwurmen gesproken: Gypsy Lou is zo'n nummer waarvan flarden tekst, de melodie nog dagen na het beluisteren opduiken in het achterhoofd.
Bij de eerste regel van het tweede couplet verslikt Dylan zich in de woorden. Zonder te stoppen zingt het die regel een tweede keer en gaat verder met het nummer of er niks gebeurd is. Tussen het tweede en derde couplet lijkt hij op de gitaar even de draad kwijt, maar ook nu gaat hij onverstoorbaar verder.

track 37: Ain't gonna grieve
Oorwurm nummer 3 op rij. een heerlijk niemendalletje. Copyright voor dit nummer werd aanvankelijk aangevraagd onder de titel Ain't gonna grieve no more voor de publicatie van bladmuziek en tekst in Broadside.
Het lijkt alsof de band al gestopt is voor Dylan klaar is met het outtro van dit nummer.

track 38: John Brown
Tijdens het zingen van het begin van de tweede regel van het tweede couplet vergist Dylan zich, zonder pauze zingt hij deze regel opnieuw en gaat hij verder met het nummer. De gezongen tekst wijkt in details regelmatig af van de tekst zoals die in Lyrics is opgenomen.

track 39: Only a hobo
Aardige opname, bijna identieke tekst als in Lyrics. In het tweede couplet is curb vervangen door steps en wisselen coins en money van plaats.

track 40: When the ship comes in
Deze opname werd eerder uitgebracht op The Bootleg series vol. 1. Dylan achter de piano, schitterende opname.

track 41: The Times they are a-changin'
Deze opname werd eerder uitgebracht op The Bootleg series vol. 1. Dylan achter de piano. Ik moet bekennen dat ik een zwak heb voor deze opname, zelfs zo sterk dat ik dit toch wel een van de beste uitvoeringen van The Times they are a-changin' vind, beter dan de versie die op het gelijknamige album terecht kwam. De melodielijn in de versie van het gelijknamige album is voorspelbaar, terwijl in deze door piano gedreven versie de melodielijn hier en daar verrassend is, onvoorspelbaar.

track 42: Paths of victory
De op piano gespeelde versie die te vinden is op The bootleg series vol. 1 begint met het eerste couplet, terwijl deze versie begint met het refrein, een refrein waarvan de laatste regel afwijkt van (bijna) alle andere refreinen, Dylan zingt I shall walk terwijl de meeste refreinen eindigen met we shall walk. Dit I shall walk komt weer terug in het laatste refrein - terwijl in Lyrics alleen het eerste refrein eindigt met I shall walk.
Daar waar de versie op The Bootleg series vol. 1 op veel plaatsen afwijkt van de tekst in Lyrics, komt deze demoversie - op enkele details na - volledig overeen met de tekst in Lyrics.
Deze versie is ook een stuk langzamer dan de versie op the Bootleg series vol. 1 waardoor het (bijna) een volledig ander gevoel oproept dan de versie van The Bootleg series vol. 1.

track 43: Guess I'm doing fine
Er gaan veel zaken met het verstrijken van de tijd verloren, maar ik heb nog helder voor de geest hoe ik ergens in een nacht in mei 2001, overvallen werd door Guess I'm doing fine. Het werd gedraaid op de radio en ik liet een cassettebandje meelopen. Voor mij is dit nummer verbonden met die nacht en nog steeds valt mijn mond open bij het horen van deze opname.
Werkelijk schitterend.

track 44: Baby let me follow you down
De vreemde eens in de bijt. Dit nummer werd helemaal niet door Dylan geschreven, alleen bewerkt - luister nog maar eens naar het intro bij de opname van dit nummer op Dylans debuut-album. Dit nummer is ook niet in Lyrics opgenomen. Zie ook de liner-notes bij The Bootleg series vol. 9 voor meer hierover.

track 45: Mama you been on my mind
Helaas zijn de laatste drie opnames op deze release maar van matige geluidskwaliteit. Dylan achter de piano, een langzame, bijna bedachtzame versie met enkele kleine tekstuele afwijkingen t.o.v. Lyrics.

track 46: Mr. Tambourine man
Dylan wederom achter de piano. Deze demo haalt het niet bij bijvoorbeeld de werkelijk fantastische opname van dit nummer op Bringing it all back home. De regel Seein' that he's chasing zingt Dylan hier volledig op z'n kop: he's chasing that you're seein'.

track 47: I'll keep it with mine
Als je mij dwingt te zeggen wat het beste nummer van Dylan is, haak ik af, maar dat I'll keep it with mine ten alle tijden in mijn top 10 zal staan, is voor mij wel zeker. Dit nummer werd pas in 1985 voor het eerst officieel uitgebracht, op Biograph, daarna volgenden nog de versie op the Bootleg series vol. 2 en nu dan deze demo-versie. De schoonheid van I'll keep it with mine is vooral te vinden in de opname op Biograph, beide andere versies kunnen daar absoluut niet aan tippen. De demo-versie is tekstueel identiek aan Lyrics, deze opname zal dan ook gebruikt zijn voor het maken van de transcriptie voor Lyrics.

Nabrander:
The Bootleg series vol. 9 bevat 47 opnames, 46 verschillende composities. Wie the Bootleg series vol. 9 koopt, zal een sticker op de voorzijde vinden met de tekst including 15 previously unreleased songs. Die sticker is er natuurlijk om je over te halen deze cd te kopen, een verkooptruc. Ik vind het geen sterke truc, het gaat natuurlijk om 15 niet eerder uitgebrachte composities, niet songs.
Maar ook daarmee doe je deze opnames te kort. 46 composities, opgenomen om het copyright vast te leggen. Er zitten verbazingwekkend veel composities bij die nooit een officiële release kregen op een regulier album.

verschenen op Bob Dylan:
Baby let me follow you down

verschenen op The Freewheelin' Bob Dylan:
Blowin' in the wind
A hard rain's a-gonna fall
Masters of war
Oxford town
Don't think twice, it's all right
I shall be free
Bob Dylan's blues
Bob Dylan's dream
Girl from the north country

verschenen op The Times they are a-changin':
Ballad of Hollis Brown
Boots of Spanish leather
When the ship comes in
the Times they are a-changin'

verschenen op Bringing it all back home:
Mr. Tambourine man

composities die niet op een regulier album zijn verschenen:
Man on the street
Hard times in New York town
Poor boy blues
Ballad for a friend
Ramblin' Gamblin' Willie
Talkin' bear mountain picnic massacre blues
Standing on the highway
Long ago, far away
Tomorrow is a long time
The Death of Emmett Till
Let me die in my footsteps
Quit your lowdown ways
Baby, I'm in the mood for you
Bound to loose, bound to win
All over you
I'd hate to be you on that dreadful day
Long time gone
Talkin' John Birch paranoid blues
Farewell
Walkin' down the line
Seven curses
Hero blues
Watcha gonna do?
Gypsy Lou
Ain't gonna grieve
John Brown
Only a hobo
Paths of victory
Guess I'm doing fine
Mama, you been on my mind
I'll keep it with mine


De Bootleg series vol. 9 bevat 46 composities waarvan er slechts 15 op een regulier album verschenen. Maar liefst van 31 composities legde Dylan een demo vast, zonder het nummer voor een van zijn albums op te nemen. the Bootleg series vol. 9 laat dan ook vooral zien dat Dylan in de periode 1962 - 1964 veel meer schreef dan hij op zijn eigen platen kwijt kon. the Bootleg series vol 9 is de staalkaart van een rusteloos componist.

Dylan kort #557

Een tip m.b.t. de cd Bob Dylan in concert Brandeis university 1963 via de e-mail ontvangen van André, waarvoor dank:

Hoi Tom,

De Brandeis cd is nog gewoon te bestellen bij Amazon.de. Heb hem daar besteld en hem 2 dagen later thuis gekregen voor 3,39€ ! Was denk ik een foutje maar wellicht maken ze die fout daar nog eens!

Grt
André

Eerste stap naar een tweede Bob Dylan, ik zou zo zeggen: droom verder.
Recensie The Bootleg series vol. 9, hier.
This week in advancement: Bob Dylan, een concert-recensie hier.
Wie overigens denkt dat de nieuwe releases wereldwijd wel 'geland' zijn, komt bedrogen uit. In Australië is de release van the Bootleg series vol. 9 bijvoorbeeld uitgesteld tot (voorlopig) 29 oktober.
De stroom recensies van de nieuwe releases lijken wel zo'n tot stilstand gekomen. Na zo'n stroom treedt de stilte in. Dylan is weer even vergeten voor een paar maanden, zo lijkt het. Tot er weer een 'nieuwsfeitje' opduikt.

setlist 22 oktober 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. It ain't me babe
03. Things have changed
04. Just like a woman
05. Rollin' and tumblin'
06. Shelter from the storm
07. Summer days
08. Desolation row
09. High water (for Charley Patton)
10. Forgetful heart
11. Highway 61 revisited
12. Ain't talkin'
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Jolene
16. Like a rolling stone

Dylan kort #556

The Original mono recordings en The Bootleg series vol. 9: the Witmark demos 1962 - 1964 hier, hier.
Winnen: hier, hier.
Deze Dylan kort is een 'vluggertje', geen tijd om uitgebreid op het net te speuren. Andere verplichtingen roepen om aandacht. Morgen zal alles beter zijn.

setlist 21 oktober 2010

01. Leoprad-skin pill-box hat
02. Señor (tales of Yankee power)
03. I'll be your baby tonight
04. Just like a woman
05. The levee's gonna break
06. I don't believe you (she act like we never have met)
07. Honest with me
08. A hard rain's a-gonna fall
09. Cold irons bound
10. Love sick
11. Highway 61 revisited
12. Nettie Moore
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Jolene
16. Like a rolling stone

Aan het eind van de dag

Vanmiddag met de kinderen naar de bioscoop & zoals dat tegenwoordig bijna standaard lijkt te zijn, een 3D film bekeken. Altijd feest zo'n bezoek aan de bioscoop.
Na het beëindigen van de film zijn we nog even de stad ingelopen. Ik ben gelijk maar de eerste de beste kantoorboekhandel ingedoken voor de Record collector. Een tijdje geleden plaatste ik hier een tip van Yvon dat de record collector van november een uitvoerig stuk zou bevatten met de titel The making of Highway 61 revisited. Aangezien de Record collector in dit dorp niet te krijgen is, was dit mijn eerste kans om een exemplaar op de kop te tikken. En verdomd als het niet waar is, er stond nog één exemplaar op het schap. Gelijk gegrepen en niet meer losgelaten.
Ik heb er nog geen letter in gelezen, alleen een beetje zitten bladeren. Het is een behoorlijk uitvoerig artikel met een aantal mooie foto's. Geen nieuwe foto's overigens, maar mooi. Ik kan me er op verheugen vanavond er eens goed voor te gaan zitten. Dikke kans dat ondertussen Highway 61 revisited dan uit de boxen zal knallen.
Voor het artikel, geschreven door Sean Egan, is o.a. gebruik gemaakt van de boeken over dit album van Mark Polizzotti en Colin Irwin, plus het boek van Greil Marcus over like a rolling stone. Alle drie deze boeken heb ik gelezen dus ik hoop dat Sean Egan nog iets verder heeft gekeken dan alleen de informatie in deze boeken.
Naast de boeken heeft hij overigens ook gebruik gemaakt van de websites www.punkhart.com/dylan/sessions-1.html en www.searchingforagem.com. Dat hij de website Electric Dylan van Roger Ford niet geraadpleegd heeft, is een misser.
Met het vinden van deze Record collector was ik al dik tevreden, voor mij was het goed zo. 'Mevrouw Tom' wilde nog even bij The Free Record Shit kijken naar dvd's. Terwijl zij zocht, bladerde ik, als tijdverdrijf, het stapeltje Dylan-cd's door. Another side of Bob Dylan - de geremasterde versie - bleek in prijs gekelderd te zijn na 1 cent onder de 6 euro. Alsof ze het gratis weggeven. Iets verder in het stapeltje cd's kwam ik een multi-pack tegen die ik nog nooit gezien had (volgens het hoesje is dit ook een release uit 2010). Time out of mind en "Love and Theft" samen in één kartonnen hoesje voor 10 euro. Dat is 5 euro per cd! Als verzamelaar in hart en nieren laat ik zo'n kansje natuurlijk niet liggen. Gelijk maar afrekenen en meenemen.
In deze serie zijn eerder nog twee multi-packs uitgegeven met respectievelijk Highway 61 revisited en Blonde on blonde, en Nashville skyline en John Wesley Harding. Deze zijn allebei in 2009 uitgekomen. En nee, bij die laatste vergis ik me niet. Gezien de chronologische volgorde zou het logischer zijn wanneer die laatst genoemde multi-pack John Wesley Harding en Nashville skyline zou bevatten, maar volgens de slipcase is het toch echt Nashville skyline en John Wesley Harding.
Gisteravond ben ik begonnen met het beluisteren van The Original mono recordings, de eerste vier albums, daarna vond ik het wel mooi geweest en dat vond de klok ook. Vanavond ga ik dan ook verder met deze werkelijk fantastische boxset. Eerst Bringing it all back home en daarna Highway 61 revisited en de Record collector onder ogen. Ik heb nog wel het een en ander te melden over the Original mono recordings, gisteravond al wat aantekeningen gemaakt. Maar - als ik me weet in te houden - doe ik dat pas wanneer de serie stukken over The Bootleg series vol. 9 is afgesloten. Eerst het een afmaken voor ik aan het andere begin, zeg maar.
Nou heb ik sowieso al de neiging om niet te wachten, om meerdere zaken door elkaar te doen - zo lees ik bijna altijd in een boek of drie, vier tegelijkertijd, nog afgezien van de tijdschriften tussendoor - maar dit keer even niet.
Het komt nog, een woord of wat over The Original mono recordings, het komt nog.

The Bootleg series vol. 9 - #4

Allereerst dank aan Alja voor haar reactie bij The Bootleg series vol. 9 - #3.
Deel vier en zeker nog niet het laatste deel. In deze aflevering acht tracks waarvan er maar liefst zes in een andere versie op een regulier album verschenen.

track 24: Oxford town
Een mooie versie, wijkt niet sterk af van de versie op The Freewheelin' Bob Dylan. De gezongen tekst is zoals die is weergeven in Lyrics.

track 25: Farewell
Een eersteklas oorwurm. Bij het inzetten van het nummer vergist Dylan zich, hij begint met O I'm sai... alsof hij wil zingen O I'm sailing away my own true love, de openingszin van Boots of Spanish leather. Maar zonder aarzeling herstelt Dylan zich waardoor die eerste zin van Farewell wat raar klinkt: O I'm sai.. O it's fare thee well my darlin' true. Volgens lyrics eindigt ieder couplet met But my true love who's bound to stay behind, Dylan zingt aan het eind van het tweede couplet (en alleen daar) By my darling who's bound to stay behind.

track 26: Don't think twice, it's all right
Deze demo verscheen eerder op The Bootleg series vol. 7 en wijkt niet sterk af van de versie op The Freewheelin' Bob Dylan. Simpelweg schitterend.

track 27: Walkin' down the line
Voor Dylan begint te zingen, vraagt hij nog Right now? en start met When I'm walking down the line, I'm walking down the line. Dan had ik er verder nog over geschreven dat het een van de weinige demo's is waarop Dylan ook mondharmonica speelt en dat ook dit nummer een ware oorwurm is. En dat deze opname eerder op The Bootleg series vol. 1 werd uitgebracht. Waarschijnlijk had ik het daarbij gelaten wanneer ik niet op Searching for a gem een bericht was tegengekomen dat er iets niet klopt...
De versie op the Bootleg series vol. 1 en vol. 9 zijn identiek, m.u.v. het begin. Op The Bootleg series vol. 9 begint de opname met:
Right now? Harmonica en de tekst When I'm walkin'....
Op de versie op The Bootleg series vol. 1 ontbreken de woorden Right now? en de harmonica en begint Dylan te zingen Lord I'm walkin'... Verder zijn de opnames identiek. Sony heeft dus in één of beide versies zitten knippen en plakken... Foei Sony!

track 28: I shall be free
Pak eens Lyrics erbij en zie wat een zooitje er is gemaakt van de tekst van dit nummer in dit boek. Er klopt een boel niet. Deze demo vergelijken met de tekst in Lyrics en de versie op The Freewheelin' Bob Dylan is helemaal een feestje. De versie in Lyrics heeft elf coupletten. Dylan zingt op deze demo:
couplet 1: couplet 1 uit Lyrics
couplet 2: niet in Lyrics [althas het vertoont vage overeenkomsten met couplet 6], wel op Freewheelin'-take, waar het couplet 6 is.
couplet 3: couplet 2 uit Lyrics
couplet 4: couplet 8 uit Lyrics
couplet 5: couplet 3 uit Lyrics
couplet 6: couplet 10 uit Lyrics
couplet 7: niet in Lyrics, niet op de Freewheelin'-take
couplet 8: niet in Lyrics, niet op de freewheelin'-take
couplet 9: couplet 9 in Lyrics
Verwarrend? Luister nog eens naar wat Dylan aan het eind van de opname zegt: That's about all I can remember. That.. without the... the... notebook.

track 29: Bob Dylan's blues
Helaas is de geluidskwaliteit van deze opname alles behalve optimaal. In vergelijking met de tekst in Lyrics draait Dylan de laatste twee coupletten om. Daarnaast 'plakt' hij aan het eind nog een extra couplet en tussen het eerste en tweede couplet. De melodie lijkt hier en daar ook iets af te wijken van de versie op The Freewheelin' Bob Dylan.
Na de opname zegt Dylan: Glad I get that in there.

track 30: Bob Dylan's dream
Gedreven versie, wijkt weinig af van de versie op The Freewheelin' Bob Dylan.

track 31: Boots of Spanish leather
Een nummer dat uiteindelijk pas op The Times they are a-changin' zou verschijnen. Dylan begint met This imposes a real problem, waarna hij wat ongemakkelijk lacht en zegt: Impose, is that the right word? Supposes a real problem. Het klinkt allemaal een beetje giechelig en dan begint Dylan te zingen. De omschakeling van kwajongen naar performer.
Bij de eerste paar gezongen woorden staat het kippenvel al op mijn rug. Dit is zo godsgruwelijk mooi, dat ik er bijna bang van word. De opname zuigt mij volledig op, een betovering die slechts even wordt verbroken doordat Dylan zich aan het begin van het derde couplet vergist, hij zingt Oh, but I just thought you might long - & corrigeert gelijk: want something fine.
Dit behoort absoluut tot de topstukken op deze release.
Geloof je me niet? Luister nog maar eens, doe ik ook.

Dylan kort #555

The Beatles, The Stones en Bob Dylan. Dat zijn de artiesten die me de laatste dagen het meest hebben beziggehouden. Zo begint het stuk Keith graaft zich autobio van Gijsbert Kamer.
Volgens de weblog de platenkast begon Dylan vandaag 49 jaar geleden aan de opnames van zijn debuut elpee. Volgens Olof's files vonden de opnames van dit album plaats op 20 en 22 oktober 1961. Volgens wederom de platenkast is het vandaag precies 40 jaar geleden dat New morning uitkwam. De weblog Vandaag in de muziek meldt hetzelfde als de platenkast.
Dylan viert zijn 70ste in Schotland, aldus radio 6. Op 24 mei 2011 wordt Dylan zeventig, het lijkt mij sterk dat Dylan zelf al weet waar hij die dag zal zijn, laat staan dat dit bij radio 6 reeds bekend is. we zullen zien waar Dylan op 24 mei 2011 is, het duurt nog even voor het zover is.
Peter meldde mij dat The Bootleg series vol. 9 (tijdelijk?) via Spotify te beluisteren is. ik moet bekennen dat ik in het geheel niet bekend met Spotify. ik begrijp van Peter dat tot heden er - m.u.v. een verzamelaar niks van Dylan op Spotify staat & dat dit alles met rechten te maken heeft. Waarschijnlijk zal The Bootleg series vol. 9 dan ook snel verdwijnen van Spotify. [Met dank aan Peter voor de tip!]

The Bootleg series vol. 9 - #3

Een vijftal nummers vandaag, simpelweg omdat ik mezelf de tijd niet gun om meer nummers vandaag op te pakken, je moet weten dat vanmiddag The Original mono recordings bezorgd werd & dat ik daar vanavond mijn aandacht aan wil besteden.
Maar voor ik die vijf nummers (kort) één voor één langs ga, nog even een aanvulling op The Bootleg series vol. 9 - #2, daarin schreef ik o.a. dat Bound to lose, bound to win het eerste nummer op The Bootleg series vol. 9 is dat niet in Lyrics te vinden is. Zoiets intrigeert mij & na het plaatsen van het stuk, gisteravond, nog even verder gekeken. Bound to lose, bound to win is niet alleen niet in Lyrics verschenen, maar voor het nummer - als ik Tim Dunn mag geloven, en ik geloof Tim Dunn & zijn boek The Bob Dylan copyright files 1962 - 2007 - is voor Bound to lose, bound to win ook nooit copyright aangevraagd. Wel opmerkelijk gezien het doel van deze opnames. Ik ga er van uit dat het copyright voor Bound to lose, bound to win inmiddels is geregeld i.v.m. de release van The Bootleg series vol. 9.

Goed, vijf songs vandaag. Het eerste dat me opvalt aan de tracks 19 t/m 23 is niet alleen dat ze allemaal in Lyrics zijn opgenomen, maar dat de gezongen tekst op deze demo's en de tekst zoals die is weergegeven in Lyrics beangstigend precies overeenkomen. Het lijkt dan ook logisch dat deze vijf opnames gebruikt zijn voor de transcripties t.b.v. Lyrics.
Dat geschreven hebbende, dan nu de tracks één voor één, voor zover er nog wat zinnigs aan het reeds geschrevene valt toe te voegen:

track 19: All over you
Dit is een oorwurm. Als ik dit nummer gehoord heb, blijft het uren, zo niet, dagen in mijn achterhoofd zwerven. Heerlijke melodie, goed gezongen. Voor Dylan begint zegt hij: Let's just put this one down for kicks. Daarna klooit hij wat op zijn gitaar, stemt het instrument, alvorens te beginnen. All over you brengt hij in een laag, maar aangenaam tempo.
Aan het eind van de opname zegt Dylan nog wat, maar wat hij zegt is niet meer hoorbaar aangezien òf tijdens de opname de band al stop was gezet, òf omdat Sony voor de release van The Bootleg series vol. 9 in de opname geknipt heeft.

track 20: I'd hate to be you on that dreadful day
Na de oorwurm All over you volgt bijna net zo sterke oorwurm I'd hate to be you on that dreadful day. Ook dit blijft hangen. Natuurlijk weet ik het, al jaren, en toch blijft het me verbazen wanneer ik naar deze demo's luister hoeveel sterke nummers de jonge Dylan heeft geschreven die nooit hun weg vonden naar een release op een gewoon album.
Aan het eind van het nummer grapt Dylan: That's my calypso type number.

track 21: Long time gone
Nog zo'n sterk nummer, vol overgave gezongen, dat nooit op een regulier album terecht kwam. Natuurlijk nam Odetta het op (zoals ze wel meer nummers van Dylan opnam die nu op deze dubbel-cd verschijnen). De regels But I know I ain't no prophet / An' I ain't no prophet son uit dit nummer heb ik al vaak geciteerd gezien als zouden ze autobiografisch zijn. Eenieder die dat beweert, moet misschien nog maar eens naar de eerste twee regels van dit nummer luisteren.

track 22: Talkin' John Birch paranoid blues
Voor Dylan begint, zegt iets & het is bijna onverstaanbaar. Het is zoiets als: I don't know what to do with Talkin' New York (...) Het laatste stukje is onverstaanbaar. Dylan heeft natuurlijk het nummer Talkin' New York geschreven, maar of dáár de opmerking op slaat?
Talkin' John Birch paranoid blues is een nummer dat alleen maar beter / scherper wordt door de interactie met een publiek, een nummer dat het vooral goed live doet. Deze demo klinkt dan ook wat 'droog'. Dat 'droge' leukt Dylan wat op door aan de regels Ninety-eight percent of them gotta go. / The other two percent are fellow Birchers... just like me. de naam van zijn manager, Al Grossman, toe te voegen.

track 23: Masters of war
Het enige nummer van de vijf hier besproken nummers wat op een regulier album - the Freewheelin' Bob Dylan - terecht kwam. De opname begint wat vreemd: Dylan begint te spelen, stemt zijn gitaar, gaat verder met spelen en nog voor Dylan het eerst woord heeft gezongen, gaat hoorbaar een deur dicht. Komt er iemand binnen? Gaat er iemand weg? Of sluit één van de aanwezige gewoon de deur om de geluiden van de gang buiten te sluiten? Het is niet te horen. Aanvankelijk klinkt deze uitvoering gedragen, in een laag tempo. Maar naarmate de take vordert, lijkt Dylan steeds meer op te gaan in het nummer en gaat het tempo omhoog, waardoor deze opname voor release op een 'regulier' album minder geschikt zou zijn, maar het laat wel iets van de gedrevenheid van Dylan horen.

In het volgende deel o.a. Walkin' down the line waar iets bijzonders mee aan de hand zou zijn. Ik heb het ook maar gelezen, niet zelf ontdekt, maar daarover de volgende keer meer.
Ik ga nu luisteren in mono...

NoordNederlandsDYLANfestivaL

Via de e-mail ontving ik het verzoek om aandacht te besteden aan het NoordNederlandsDYLANfestivaL. Aan zo'n verzoek geef ik graag gehoor. In voorgaande afleveringen van Dylan kort heb ik al een aantal malen aandacht geschonken aan dit festival. Nu dan een geheel eigen bericht.
Het NoordNederlandsDYLANfestivaL zal plaats vinden op 24 september 2011 in Mussel, Groningen. Geïnteresseerden kan ik ten zeerste aanraden de website rond dit festival te bezoeken.
Inmiddels heb ik een link naar de website opgenomen in de kolom rechts.

Dylan kort #554

Recensies van de recente releases: Parool, radio 1 [recensie?]. Het aantal Nederlandstalige recensies is al niet overweldigend, en nu lijkt de bron al op te drogen. Blijkbaar is de belangstelling er niet (echt).
Vandaag 31 jaar geleden trad Dylan op in Saturday night live.
Sony Engeland is door haar voorraad Bob Dylan in concert Brandeis unversity 1963 heen. In Engeland zijn de nieuwe release alleen nog zonder de 'gratis' cd te krijgen. En in Nederland? Ik weet het niet, moet ik eerlijk bekennen. Zijn er nog lezers van deze blog die naast de Brandeis-cd hebben gegrepen en 'm toch graag zouden willen hebben? Om dan gelijk maar door te gaan: zijn er lezers met tips voor 'zoekenden' waar in Nederland de Brandeis-cd nog te krijgen is? Je mag het antwoord op beide vragen in een reactie bij dit bericht plaatsen of naar mijn mailen (tom_dylan@hotmail.com. Let op: e-mails plaats ik op de blog, tenzij je uitdrukkelijk aangeeft dit liever niet te willen.)
Tip van Peter: een recensie van het album Shooting star van Jacques Mees. [met dank aan Peter voor de tip!]

setlist 19 oktober 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. This wheel's on fire
03. Stuck inside of Mobile with the Memphis blues again
04. Just like a woman
05. Beyond here lies nothin'
06. Tangled up in blue
07. Rollin' and tumblin'
08. Spirit on the water
09. High water (for Charley Patton)
10. Workingman's blues #2
11. Highway 61 revisited
12. Ain't talkin'
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Jolene
16. like a rolling stone

The Bootleg series vol. 9 - #2

Dit is deel 2 in de series stukken over The Bootleg series vol. 9: The Witmark demos 1962 - 1964. In deel twee de eerste tien Witmark-demos. Voor deel 1, zie hieronder.

track 9: Blowin' in the wind
Toen ik op donderdag 28 september 2000 voor het eerst mijn collega's weer zag ná het concert van Dylan in Rotterdam de avond daarvoor, stonden al mijn collega's, ter begroeting, van de koffietafel op en zongen ze niet Like a rolling stone of Forever young of The Times they are a-changin' of Knockin' on heaven's door, maar Blowin' in the wind. Mijn collega's associëren Dylan in eerste instantie met Blowin' in the wind & daarin zijn ze niet uniek. Vraag een willekeurige voorbijganger op straat één nummer van Dylan te noemen en de kans is groot dat je Blowin' in the wind als antwoord krijgt.
Dit is de demo-versie, dit is van historisch belang. Maar deze opname is niet alleen van historisch belang, maar ook nog eens een mooie uitvoering. Iets meer ingetogen dan de versie op The Freewheelin' Bob Dylan. Leg deze versie naast de tekst in Lyrics en je zult zien dat Dylan de coupletten in een andere volgorde zingt: couplet 1, 3 en 2. Tussen vers 3 en 2 hoest Dylan, het enige 'teken' dat het 'slechts' om een demo gaat.

track 10: Long ago, far away
Doe eerst je veiligheidsgordel om voor je hier naar luistert. Dylan op snelheid. Een werkelijk schitterende uitvoering. In vergelijking met de tekst in Lyrics zijn er alleen wat verschillen in het derde couplet te vinden. In Lyrics staat:

Men's bodies floated on the edge
Of oceans made of mud.

terwijl Dylan zingt:

Men's bodies rotted on the ground
As the graves were made in mud.

Mijn inschatting: de versie in Lyrics is de latere, herschreven (betere) versie.

track 11: A Hard rain's a-gonna fall
Als je mond nog dicht zit, mag die nu openvallen. De versie op The Freewheelin' Bob Dylan is the real deal, maar deze demo is een bijna net zo sterk. Deze demo is vooral ook van belang vanwege de extra regel in het derde couplet: Heard the sound of a person, he said he was human. Helaas zit in het laatste vers (derde regel) een 'foutje' in de opname, héél even valt het geluid weg.

track 12: Tomorrow is a long time
Van dit nummer is er voor mij eigenlijk maar één versie, de live-versie van 12 april 1963 welke op More Bob Dylan greatest hits te vinden is, maar deze demo-versie is een goede tweede. in deze versie start Dylan het nummer met:

If today was not a crooked highway,
If tonight I could finally stand tall

wat hij in latere versies (en Lyrics) veranderde in het veel sterkere:

If today was not an endless highway,
If tonight was not a crooked trail

Er zijn wel meer, maar minimale verschillen tussen de gezongen tekst in deze demo-versie en de tekst zoals die is opgenomen in Lyrics.

track 13: The Death of Emmett Till
Aardige take, naar mijn smaak geen hoogtepunt op deze release.

track 14: Let me die in my footsteps
Slechts 1 minuut en 37 seconden van dit schitterende nummer. Dylan zingt slechts de eerste twee coupletten, plus de eerste twee regels van het derde couplet en raakt dan (helaas!) de draad kwijt. Vervolgens zegt hij: You want this? You wanna put this on? 'Cause it's awfull long. I mean it's not that long but it's, it's a drag. I sang it so many times. En iedere keer als ik Dylan hoor zeggen: You want this?, hoor ik mezelf schreeuwen: JA!! Dit is zo mooi, maar zó frustrerend incompleet.

track 15: Ballad of Hollis Brown
Ik heb een zwak voor dit nummer, dat pas op het album The Times they are a-changin' een plekje vond. Deze demo is een veel eerdere opname dan de opname voor het album The Times they are a-changin'. Deze vroege versie heeft een extra couplet (het derde couplet). Verder zijn er een aantal kleine afwijkingen in de tekst, zo is hier het gras bruin i.p.v. zwart geworden en de coyote is in deze versie op een 'mountaintop' terwijl diezelfde coyote in de versie op The Times they are a-changin' verblijft 'in the wilderness'.

track 16: Quit your lowdown ways
Aardige versie, bijna of Dylan vooral bezig is met het verstaanbaar zingen van de woorden i.p.v. met het zingen van een 'bewogen' take. Enkele kleine 'wijzigingen' in de tekst t.o.v. de tekst in Lyrics.

track 17: Baby I'm in the mood for you
De gezongen tekst is dusdanig identiek aan de tekst in Lyrics dat ik aanvankelijk dacht dat deze demo als basis heeft gediend voor de transcriptie van de tekst ten behoeve van Lyrics. Echter, de versie in Lyrics heeft zes coupletten waarvan Dylan hier alleen de eerste vier zingt.

track 18: Bound to lose, bound to win
Dit is het eerste nummer op Bootleg series vol. 9 waarvan de tekst niet in Lyrics te vinden is. Al luisterend wordt al snel duidelijk waarom. Dylan speelt een lange instrumentale inleiding en zegt dan: Here's one I can write you out the verses to this later. I can't really remember this right now. I write you out the verses to it. Vervolgens zingt Dylan het refrein, een couplet en nogmaals het refrein en eindigt met: I write you out all the verses for it and like hand them to you. All right? Bound to l.. Voor Dylan de hele titel heeft genoemd, stopt de opname.
Eeuwig zonde! Dat wat op te maken valt uit het gezongen refrein, couplet, refrein is Bound to lose, bound to win een bijzonder aangenaam, lekker in het gehoor liggend nummer. En nou maar hopen, duimen, dat ergens in de kelders van Sony nog een complete versie van Bound to lose, bound to win verstopt ligt en ooit, niet te lang van nu, een weg naar buiten vindt...
Tot zover de eerste tien Witmark-demos op The Bootleg series vol. 9, later meer.