Onderstaande stuk ontving ik via de mail van Martin en Annemiek. Het eerste stuk is van Martin, de laatste alinea van Annemiek.Mocht je ook een bijdrage willen leveren aan de serie Ik, mijzelf & Dylan
, schroom niet en stuur mij een mailtje.Met dank aan Martin en Annemiek voor hun bijdrage.De eerste keer dat ik Dylan hoorde op de radio was schokkend. Welk nummer het was weet ik niet meer. In eerste instantie dacht ik, wat is dit, die man kan helemaal niet zingen. Daarna groeit het besef dit klinkt rauw en oprecht. En dan hoe en waar hij de klemtonen legt.
Nu na bijna 35 jaar Dylan luisteren kan ik zeggen, hoe vaak je hem ook draait het blijft boeien, op elk moment van de dag ongeacht je stemming. Hoe dat kan weet ik niet. Maar als ik nog vaker en langer ga luisteren kom ik er misschien nog weleens achter.
Ik ben opgegroeid in een gezin met twee oudere broers en een jonger zusje.We hielden (behalve mijn vader: "Moet dat zo hard !") allemaal op onze eigen manier van muziek. Mijn oudere broers hebben de weg opengebroken voor een taperecordertje en een platenspelertje en daarna een hele dure geluidstoren van Sony. De eerste muziek stukken waren singles van o.a. the Doors, the Beatles, The Rolling Stones, Golden Earrings etc. Het was later dat er Lp's in huis kwamen. De werkelijke datums weet ik natuurlijk niet meer maar de opsommingen komen uit mijn datumloze geheugen.
Mijn oudste broer had een hang naar, wat ik vond, flauwe muziek. Hij had platen van Neil Diamond, John Denver, Cat Stevens e.d. en wel belangrijk, een plaat van the Byrds. De broer boven mij (Albert) die had een voorliefde voor wat ingewikkeldere muziek. Pas na vele malen luisteren kon je dat waarderen. Hij had muziek van Pink Floyd, The Who, Led Zepplin en later King Crimson. Mijn moeder had platen van Boudewijn de Groot, Herman van Veen en Robert Long. Mijn moeder heeft trouwens nog steeds een mooie smaak: Stef Bos, Dido, Katie Melua, Jack Johnson, Stephen Fretwell etc. Mijn zusje ontwikkelde uiteindelijk een voorliefde voor Abba, Michael Jackson en Elton John e.d.
Ik was te jong om platen te kunnen kopen dus ik moest het doen met de platen van anderen. Zonder het toen bewust te weten waren er al Dylan's binnen geslopen via andere artiesten. Het was pas met 14 jaar dat ik Lp's ging kopen. Mijn moeder herinnert me er nog wel eens aan dat ik toen in eenheden (17 gulden vlgs mij) van Lp's dacht.
Mijn eerste plaat was van The Stones
It's Only Rock'n Roll en daarna volgde mijn eerste Dylan
Patt Garrett & Billy the Kid. Toen kwam er een echt Dylan jaar. Albert kocht
Before the Flood (vergissing ?). Ik
Planet Waves. We draaiden zonder ruzie in de huiskamer elkaar's platen. Maar Dylan werd alleen door mij en af en toe door mijn moeder opgezet.
Later heb ik nog een tweedehands Dylan gekocht van een vriendin van Albert, zonder hem te horen:
Nashville Skyline. Daarna
Blood on the Tracks,
Desire,
Hard Rain,
Street Legal,
Blonde on Blonde.
Hard Rain had ik van mijn moeders geld en voor haar gekocht. Achteraf was ik wel teleurgesteld dat het zo'n harde, warrige plaat was, en dat die dan juist voor mijn moeder was. Maar ze heeft hem best nog wel vaak gedraaid.
Sommige platen, voor het eerst opgezet, hebben me best wel teleurgesteld. Maar King Crimsom heeft me geleerd dat je vaker moet luisteren en dat maakt Dylan ook weer uniek. Je weet niet wat je kan verwachten en uiteindelijk vind je het toch mooi. Zelfs
Nashville Skyline.
Wat achteraf best opmerkelijk is, is dat er nooit over Dylan gepraat werd, of dat je er iets over kon lezen of zien op tv. Bij vrienden draaide je platen en in de soos en in het cafe hoorde je muziek, maar nooit hoorde je of zag je iets van Dylan. Op die manier was Dylan alleen van mij en ik praatte wel over Led Zepplin, Jimi Hendrix, Jethro Tull, John Mayall, ELP etc. maar niet over mijn Bob Dylan.
Ik heb allerlei soorten muziek gedraaid, maar 's avonds op bed eindigde ik meestal met Dylan op de koptelefoon. Ik heb best heel veel artiesten grijs gedraaid en dat doe ik nog steeds bv pas nog Damien Rice. Het is altijd maar tijdelijk interessant. Maar de enige die nooit gaat vervelen, ook zijn oude nummers niet, is nog steeds Dylan.
Op het ogenblik vind ik
Tell Tale Signs helemaal geweldig en nu vooral
Mississippi van cd1. Maar nu even niet want nu is
You Ain't Goin' Nowhere weer even mijn favouriet. Nee toch niet het is
Tomorrow is a Long Time. Nee het is
Ring Them Bells. Morgen zal het wel weer wat anders zijn. Misschien wel weer
Dirge. Die man is echt niet nep en maakt nog steeds (betere ?) muziek.
Ik hoop dat hij gezond heel oud wordt. Ik heb mijn huidige vriendin leren kennen toen ik 17 jaar was. Ze had maar een stuk of 6 platen (ik zelf ongeveer 100 stuks). Maarrr... ze had wel
Bob Dylan's Greatest Hits, Vol. 2.
Wij zijn nu al weer 30 jaar samen. Ik heb mij eigenlijk voor de persoon Dylan nooit geintresseerd. Het is vaak beter om niks te weten om je eigen droom niet te verstoren.
Toen ik Joe Jackson had gezien klonk zijn muziek gelijk anders. Maar ik heb niet zo lang geleden een documentaire gezien over Dylan. Ik vond heel indrukwekkend om te zien dat die man zoveel impact heeft gehad. Dat wist ik echt helemaal niet. Je zag allerlei verwarde mensen en Dylan zou hun het antwoord moeten geven. Ik vond het schokkend om te zien hoeveel druk op hem werd gelegd.
Ik heb pas de film
I'm not there gezien met Cate Blanchett. Ik vind dat ze die opgejaagde Dylan echt prachtig verbeeld. "Ik ben maar een liedjes maker."Als Cate Blanchett Dylan zou zijn dan zou ik verliefd op haar zijn.
Het is pas nu dat ik het leuk vind om wat over Dylan te lezen. Nu ik meer van hem weet verstoort het mijn droom toch niet als ik naar zijn muziek luistert.
Toen ik Martin leerde kennen werd er alleen maar Dylan of de Stones gedraaid, de Stones als alternatief omdat de meeste mensen Dylan niet kunnen waarderen. Ook nu nog denkt hij al gauw dat zelfs ik Dylan niet meer wil horen, het zit kennelijk diep! Ik ben dan geen echte Dylan-fan, maar z'n muziek, ritme en z'n teksten vind ik wel "mooi". Ik kan het alleen niet dag in dag uit horen, maar dat geld voor alle muziek. Een beetje afwisseling kan geen kwaad, zoals Jack Johnson, Lou Reed, Katie Melua, Damien Rice, John Hiatt, Stephen Fretwell, Manu Chao, Akon, Gabriel Rios, Graig David, Dido enz.......
Waterdraak over Dylan, hier.
Alja Spaan zal op zondag 4 december geïnterviewd worden op rtv radio Alkmaar in het programma Mijn gast in de kunst, een twee uur durend programma waarvoor Alja Spaan de playlist mag samenstellen. Daar zal ongetwijfeld (veel) Dylan tussen zitten. Luisteren kan via de website van rtv radio Alkmaar.
Theme time radio hour seizoen 3 aflevering 10 op BergmeisteR.
De top 10 van 2008, aldus Gijsbert Kamer met op 3 Theme time radio hour with your host Bob Dylan.
De vier 'stukken' van de voorzijde: 
I'm not there is doorgedrongen tot de bioscoop in de Hof van Twente.
Karl heeft last van gênante, onethische gedachten, daar past Dylan bij.
Tournee 2009, hier en hier.
Er gaan geruchten dat Sony van plan is Blood on the tracks uit te brengen als dubbelcd met op cd 1 het album Blood on the tracks zoals het in 1975 op de markt kwam en op cd 2 de complete, zogenaamde New York-versie van Blood on the tracks.
Tournee 2009 hier, hier.
Op ebay wordt een originele master tape van de opnamesessies voor Nashville skyline aangeboden. Op de tape staan vijf nooit uitgebrachte versies van Lay lady lay en een opname van het nooit eerder uitgebrachte Going back to Chicago.
Bob Dylan zit in de woonkamer, hier.
Peerke (her-)schrijft over Oh Mercy.
Er is al een tijdje geen nieuwe aflevering van de rubriek Nederland doet Dylan verschenen. De schrijver van deze rubriek, Anton, is een tijdje uit de running geweest. Hij heeft onlangs een nieuwe heup gekregen. Inmiddels is hij uit het ziekenhuis ontslagen en kan hij beginnen met zijn revalidatie. Via deze weg wens ik hem daar heel veel sterkte bij.
Vanochtend in de auto gestapt en naar het dichtsbijzijnde postkantoor gereden waar kaarten voor de concerten van Dylan zouden worden verkocht. Dit bleek niet te kloppen, geen Dylankaarten in de verkoop. Volgens de dame achter de balie is het alleen mogelijk om kaarten via internet te kopen. Aangezien de kaarten die via internet gekocht worden met creditcard betaald moeten worden en ik geen creditcard bezit, had ik een probleem.
Had ik deze al gehad? (tournee 2009): hier, hier, hier.
(Nog) meer links (zie ook Dylan kort #110) naar berichten over Dylan concerten in Amsterdam en Brussel: hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier.
De voorverkoop voor de kaarten voor de eerste twee concerten in Amsterdam (Heineken Music Hall) start aanstaande zaterdag. De prijs is 62 euro exclusief reserveringskosten. De presale start donderdag om 5 uur. Zie hier.
Dylan treedt op in Amsterdam in april 2009, info op de weblog Modern times. Meer hier.
Een recensie van Tell tale signs van de hand van Pieter Devriese.
Zangeres Odetta is overleden. Meer op deze blog over Odetta hier. Meer over het overlijden van Odetta hier en hier.
De Telegraaf: Folkzangeres Odetta, wier ballades en songs voor velen de soundtrack van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging vormden, is op 77-jarige leeftijd overleden, aldus de New York Times woensdag. 
