Down in the flood

Sinterklaas, de vriendelijke man, was zo goed om mij te verblijden met de dvd Bob Dylan and The Band; Down in the flood. Vandaag heb ik die documentaire - in twee sessies - bekeken en ik moet bekennen dat ik enthousiast ben. Down in the flood is een documentaire over de samenwerking tussen Bob Dylan en The Band. Die samenwerking begon in de aanloop naar tournee 1966 en eindigde met The Last Waltz in 1976. In deze documentaire wordt uitvoerig aandacht geschonken aan tournee 1966, The Basement tapes, Isle of Wight, Planet waves en tournee 1974, en The Last Waltz. Opvallend daarbij is dat niet alleen een aantal gezamenlijke optredens overgeslagen worden, maar ook dat er met name aandacht is voor tournee 1966 en The Basement tapes, en veel meer voor bijvoorbeeld Isle of Wight en tournee 1974.
De documentaire bevat vele interviews, onder andere met Charlie McCoy, John Simon, Sid Griffin, een bijna onverstaanbare Garth Hudson en immer aanwezige Derek Barker en Mickey Jones. De interviews worden afgewisseld met (korte) beeld-  en of geluidsfragmenten van Bob Dylan, The Band en Bob Dylan & The Band. Opvallend daarbij is het grote aantal beelden van tournee 1966 (allemaal uit No direction home???) en uiteraard geen filmbeelden van tournee 1974.
Verder onder andere beelden van Isle of Wight, Dylan in The Johnny Cash show en met Johnny Cash in de studio ('One too many mornings'), Dylan met Earl Scruggs en beelden van de rehearsals voor Newport 1965 (!).
In de documentaire komen verder drie fragmenten van niet officieel uitgebrachte nummer opgenomen in 1967 (Basement tapes) voorbij: 'Sign on the cross', 'Big river' en 'Don't ya tell Henry'.
Al met al een aardige film, zeker de moeite van het bekijken waard.
O ja: bij de extra's op de dvd staat nog een stukje interview met Mickey Jones die vertelt over zijn eigen theorie over wie 'Play fucking loud' zei tijdens het concert in Manchester in 1966.