Een dag of twee geleden kreeg ik een e-mail over 'George Jackson' van een lezer van de blog. Uiteraard heb ik hem een antwoord gestuurd, maar daar gaat het nu niet om. Hij schreef - en daar gaat het wel om - dat hij 'George Jackson' op de radio had gehoord.Ik luister zelden nog naar de radio, maar als ik luister ben ik altijd alert. Stel je voor dat Dylan langskomt & ik mis het.
Als Dylan op de Nederlandse radio gedraaid wordt, is het bijna altijd 'Hurricane' of 'I want you'. Een enkele keer ook wel 'Like a rolling stone', 'Blowin' in the wind' of 'The Times they are a-changin'', maar dan heb je het ook wel gehad.
'George Jackson' is op de radio gedraaid & ik heb het niet gehoord. Om het nog mooier te maken: het was de zogenaamde 'acoustic version'.
Ja, natuurlijk heb ik het nu opstaan, wat dacht je dan? Maar het is niet hetzelfde.
Ik verlang naar het voorjaar, een van de eerste warme dagen. Niet meer dan een spijkerbroek & een T-shirt om het lijf, autoraampje open. Scheuren hoeft net, rustig aan. Een boerenweggetje of zo. Een paar koeien in de ooghoeken. En dan 'George Jackson' op de autoradio.
Ik schat zo in dat de kans groter is dat ik door de bliksem getroffen word.
Pakweg een jaar geleden sloeg de bliksem een straat verderop in. Dat was de tweede keer dit leven dat de bliksem insloeg op een steenworp afstand van waar ik me bevond. Het ligt niet in mijn aard om daar iets achter te zoeken, ik registreer.
Feit blijft dat al twee keer de bliksem, om een steenworp & nog nooit hoorde ik 'George Jackson' op de radio voorbij komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten