Dylan kort #309

... oude tekenening [sic] en ballad of a thin man uit 1966 [sic]... op VKblog.
Deze maand komt bij uitgeverij Simon and Schuster het boek Hollywood foto-rhetoric met foto's van Barry Feinstein en teksten van Dylan als e-boek uit, te lezen op een e-reader.

Uit meer dingen werd duidelijk dat een conferentie over populaire muziek, ver verwijderd van de onderwerpen waarmee de internationale politiek zich bezighoudt, op meer dan een wijze politieke betekenis heeft. Muziek is blijkbaar meer dan ooit een betekenisverlenende faculteit voor de moderne mens. Dat bleek onder andere uit de van tijd tot tijd oplaaiende emoties, die voortkwamen uit een kloof tussen academici enerzijds en rock 'critics' (recensenten) anderzijds. Volgens de critics zouden de academici geen werkelijk contact onderhouden met hun studieveld. Dit ondervond bijvoorbeeld de onderzoeker G. Adamo die door middel van elektronische spectogrammen (een soort vingerafdrukken van de stem) de verandering van de zangtechnieken van Bob Dylan bij zijn overschakeling van folk naar rock (die tenminste bij de grammofoonplaten waarneembaar is) had onderzocht. Hem werd verweten dat hij 'positivistisch' onderzoek deed, en dat hij genoeg zou hebben gehad aan zijn oren en intuïtie, of dat hij 'preciese methodes zoals het marxisme' had moeten gebruiken.

uit: Wat is populaire muziek? Een conferentieverslag door Rob Smaling en Wim van der Plas, opgenomen in Neerlands volksleven (jaargang 33 - nr. 3 - 1983)

Maanden geleden heb ik op het internet nog wel eens gezocht naar het bewuste onderzoek van G. Adamo, maar niks gevonden, helaas. Dolgraag zou ik het lezen.
En ergens hoop ik dat iemand mij kan tippen waar ik dit onderzoek kan vinden.