Dylan en de NRC

Op de website van NRC Next kan een 'wilde' voorspelling beoordeeld worden - met 'ja' of 'nee' voor het komende jaar. De voorspelling die er staat is: Bob Dylan brengt een cd uit met kinderliedjes. Het bijbehorende inlegvel is een kleurplaat.
Deze voorspelling zal mede ontstaan zijn met de 'schok' van de release van Christmas in the heart in het achterhoofd. De schrijver moet zich haast wel afgevraagd hebben 'wat voor plaat zal voor Dylan's fans nog schokkender zijn dan een kerstplaat?' En mocht dit inderdaad de gedachtengang zijn geweest van de schrijver van deze stelling, dan heeft hij - Huub Gulickx - zich flink vergaloppeerd. Zó onwaarschijnlijk is het namelijk niet dat Dylan een album met kinderliedjes zal uitbrengen.

In een interview met Cameron Crowe in 1985 zei Dylan over zijn toekomstplannen: I guess I'd like to do a cencept album like, you know, Red Headed Stranger [van Willie Nelson] or something, maybe a children's album, or an album of cover songs but I don't know if the people would let me get away with that.
En in en interview met Denise Worrell (november 1985): I will do an album of standards. I think I'm going to try to do that with Richard Perry. We were talking about that. I don't know what's going to be on ot, but I will do one. I've always wanted to do a children's album too. But how would they release it?

Vergeet niet dat Dylan Froggie went a courtin' voor het album Good as I been to you en This old man voor de verzamelaar For our children opnam, om nog maar de zwijgen van Dylan's veelvuldige gebruik van nursery rhymes op het album Under the red sky.

Een album met kinderliedjes door Dylan is zeker niet onwaarschijnlijk (en zeer welkom).

In NRC Handelsblad van gisteren schrijft Jan Vollaard onder de titel Kersthit: een dinosaurus onder de kerstboom uitgebreid over oude en nieuwe kerstplaten. Bij het artikel staan zes hoezen van kerstplaten afgebeeld, waaronder Christmas in the heart. In het uitgebreide artikel besteedt Vollaard slechts één zin aan Christmas in the heart: Internationaal zijn er een paar nieuwe kerstplaten met eeuwigheidswaarde. Bob Dylans Christmas in the heart brengt een hoogtepunt in de vorm van de polka Must be Santa.

In dezelfde krant recenseert Jan Vollaard de dvd How sweet the sound. En al is het een dvd over Joan Baez, de recensie gaat bijna voor de helft over Dylan: "Een miraculeuze stem. Mijn hart stond stil toen ik haar voor het eerst hoorde." Bijna veertig jaar na dato kan Bob Dylan er nog steeds niet over uit hoeveel indruk het eerste album van folkzangeres Joan Baez op hem maakte. (...) Bob Dylan herkende in haar de ideale springplank naar succes en ging zowel artistieke als amoureuze banden met haar aan, totdat hij Baez niet meer nodig had en hij verstrikt raakte in "het gekkenhuis dat mijn carrière was geworden."
Dylan spreekt respectvol over de rol die Baez in zijn leven speelde, terwijl de zangeres in een genadeloze Dylan-imitatie laat blijken hoe warrig diens gedachtenwereld in elkaar stak. Terwijl Dylan zich distantieerde van de protestbeweging, omarmde Baez het pacifisme als levensvervulling en bleef ze tot in de gevangenis haar geweldloze strijd propageren. (...)
Het is mooi dat Bob Dylan hier eens niet wordt afgebeeld als de mythische held die Martin Scorcese van hem maakte in No Direction Home, maar dat hij zelf aan het woord komt om zijn zwakheden toe te lichten. Dat de muziek van Joan Baez voor altijd een voetnoot bij de zijne zal blijven, kan ook deze vakkundig gemaakte documentaire niet uitwissen.