de keiharde waarheid over dylan en the band op Moors Magazine.
De droom van een varende Traveling Wilburys-tournee op beatlesfanclub.nl.
Zijne Bobheid op almaar kleiner groeien.
Zaterdagavond zat ik te kijken naar de documentaire Johnny Cash's America en al houd ik wel van de opnames die Johnny Cash in de jaren vijftig voor Sun maakte en de opnames uit het eind van zijn leven voor American Records, mijn interesse in deze documentaire komt vooral doordat ik wist dat Dylan in de documentaire voorkomt.
Een paar korte fragmentjes interview uit No direction home, een fragment van het duet tussen Cash en Dylan van One too many mornings, uitgebreider te zien in de documentaire Johnny Cash: the man, his world, his music, en een fragment van slechts enkele seconden, opgenomen voor de film Eat the document. Zit dit fragment ook in Eat the document, of is het een outtake? Ik weet het niet meer, het is te lang geleden dat ik de bewuste film zag.
In deze paar seconden geeft Cash Dylan een amicale duw, net iets te hard, zoals pubers dat kunnen doen. Je ziet dat Cash er zelf van schrikt, je ziet dat Dylan pijn heeft, maar beide mannen houden zich groot, willen de ander niet in verlegenheid brengen, zo lijkt het wel.
Deze paar seconden, dit beeld, is voor mij, het meest interessante stukje Dylan in Johnny Cash's America.
Dezelfde avond heb ik ook nog even gekeken naar de twee Dylan-nummers op de dubbel-dvd The Best of the Johnny Cash show en hoe aangenaam deze beelden ook zijn, niets haalt het bij die goedbedoelde duw.
Er is zoveel meer Dylan / Cash, maar beperkt het even tot die duw. Alleen die duw.
Ik heb het nog niet eens gehad over de Dylan / Cash-session, waarvan Girl from the north country op Nashville skyline verscheen.
Over Dylan's opname van Train of love op Kindred spirits of Ring of fire op de soundtrack van Feeling Minnesota.
Of hoe Johnny Cash voor Dylan opkwam in de pagina's van Broadside, in maart 1964, of hoe hij zijn gitaar aan Dylan leende tijdens het Newport Folk Festival van 1965, of de vele Dylannummers die Cash op de plaat zette, of...
Die ene duw laat veel zien over de relatie van Dylan en Cash.
2 opmerkingen:
Op het stukje van Moors:
Dat was ook precies de klacht van Pete Seeger: dat het allemaal veel te hard was, zodat je de woorden niet kon verstaan.
mooi geschreven, Tom - dat over die duw...
Een reactie posten