Hallo Tom
Hieronder deel 3 van deze veelgelezen serie :-). [ik lees je serie bijzonder graag, Cas! TW]
We gaan verder met het album Highway 61 Revisited. De best klinkende stereo versie is in mijn oren de door de befaamde geluidstechnicus Steve Hoffman geremasterde CD (DCC Compact Classics), uitgebracht in 1995. Steve Hoffman heeft het album geremasterd van een zgn. copy tape van de master voordat deze door Columbia met filters en equalizer bewerkt was, dus een stap dichter bij de bron. Later is Highway 61 Revisited opnieuw geremasterd door Greg Calbi voor het SACD project ("Bob Dylan Revisited: The Reissue Series") in 2003 (dit is de huidige versie van het album die in de winkels ligt), echter deze is vrijwel gelijk aan het schrale geluid van de originele stereo LP.
Ingewijdenen weten dat vroege Amerikaanse en Canadese persingen (en alle Japanse persingen) van de stereo LP een andere take bevatten van het nummer From a Buick 6. De best klinkende versie hiervan is echter te vinden op de Japanse compilatie Dylan 'N' Rock uit 1993. Een minder schel klinkende mono versie (waarvan niet bekend is of het ook een true mono mix is) staat op de bootleg box 1965 Revisited.
De best klinkende mono versie van Highway 61 Revisited is NIET de recente mono CD op de Original Mono Recordings (2010), maar gewoon een bij voorkeur gaaf (mint) exemplaar van de mono LP, geperst in 1965.
Bob Dylan bracht in 1965 ook een paar unieke singles uit:
Positively 4th Street. De mono mix klinkt het best op een gaaf (mint) exemplaar van de single. Van de stereo versie bestaan twee verschillende mixen: de gangbare versie klinkt verreweg het beste op de door Steve Hoffman geremasterde Greatest Hits CD van vorig jaar. De zgn. Disco Teen '66 stereo mix (ook bekend als de Columbia Record Club mix), die een langere outro heeft, klinkt perfect op de compilatie The Best Of Bob Dylan Vol.2 uit 2000.
Kenners weten dat er in de VS exemplaren van Positively 4th Street in omloop zijn geweest met abusievelijk een andere A-kant: een vroege versie van het nummer Can you please crawl out your window. Hiervan is alleen de mono mix bekend, die subliem klinkt op de eerder genoemde geremasterde bootleg The Genuine Bootleg Series van de Remasters Workshop (bekend van hun restauraties van Rolling Stones bootleg CD's).
Can you please crawl out your window. De mono mix van de single is later meerdere keren heruitgebracht op verzamel-CD's; de best klinkende versie vind je echter op de geremasterde Biograph uit 1997. Veel mooier is de true stereo mix, die het beste klinkt op de bootleg GBS #4: Fourth Time Around.
Dan gaan we naar Blonde On Blonde. Van zowel de mono als de stereo versie bestaan verschillende mixen. Van de mono mix werden in Canada en Engeland vroege versies uitgebracht die nog niet helemaal af waren, en waarop kleine oneffenheden in zang en begeleiding hoorbaar zijn. De Amerikaanse mono mix wordt als definitief beschouwd. Deze klinkt het best op de recent geremasterde release op vinyl, uitgebracht in 2010 (in de Original Mono Recordings box set) en 2011 (los) door Music On Vinyl.
Van de originele stereo mix uit 1966 circuleert op het net een 24bit/96khz needledrop van een mint exemplaar die perfect klinkt. Blonde On Blonde werd in 1992 geremixed door Mark Wilder (later bekend van het door Sony Legacy opnieuw geremasterde complete oeuvre van Miles Davis) en verbeterd met de toen revolutionaire SuperBit Mapping techniek van Columbia/Sony. Uitgebracht in de zgn. Mastersound Series, deze Mark Wilder versie van het album lijkt op de stereo LP, en klinkt uitmuntend.
De best klinkende versie van Blonde On Blonde is echter de 5.1 surround sound remix van Michael Brauer uit 1999 (Brauer remixte ook het Manchester "Judas" concert, het jaar daarvoor uitgebracht op The Bootleg Series Vol.4: Live 1966 The Royal Albert Hall Concert. Zijn unieke 5.1 remix van Blonde On Blonde kwam uit op SACD in 2003.
Groet Cas
2 opmerkingen:
Weer mooi artikel, maar ik zou geïnteresseerd zijn in wat je precies vindt van de recente mono editie van Highway 61, zowel op cd als vinyl (in mijn oren zijn daartussen al verschillen. Dat de vinyl mono versie van Blonde on Blonde erg mooi is kan ik onderschrijven, ik vind dat echter ook van de Music on Vinyl editie van Highway 61, hoewel die iets minder ruimtelijk klinkt dan de oorspronkelijke, die evenwel moeilijk mint te verkrijgen is.
De recente mono CD van Highway 61 Revisited klinkt in mijn oren teleurstellend schraal, ondanks het feit dat Steve Berkovitch en Mark Wilder beweerden hun remaster van een uiteindelijk in de Duitse archieven teruggevonden superieur klinkende Franse mono tape te hebben vervaardigd. De heruitgave van Music on Vinyl klinkt al wat beter (apart geremasterd voor vinyl, echter wel van dezelfde 24bit/96khz bronbestanden als de CD). Je zou daarom op zoek moeten gaan naar een originele persing uit 1965, bij voorkeur een Europese (Frans, Engels of Nederlands). Een mint Frans exemplaar is moeilijk te krijgen, maar een gaaf Engels exemplaar kom je nog wel eens op eBay tegen (en die moet je als verzamelaar toch hebben vanwege de iets afwachtende hoestekst).
Een reactie posten