Het eerste detail

Ik heb het al vaker geschreven, zowel hier als in mijn boeken, Desire was het allereerste album van Bob Dylan dat ik ooit kocht. Niet alleen het luisteren naar Bob Dylan is voor mij bij Desire begonnen, ook het verzamelen van verschillende persingen van Dylans albums begon ooit voor mij met Desire.
Toen ik als vijftien of zestienjarige jongen Dylan op de radio hoorde, reed ik op mijn fiets naar de lokale platenboer om daar een tweedehands exemplaar van Desire te kopen. Bij thuiskomst bleek deze plaat een dikke kras te hebben over de eerste twee nummers van kant 2. Een tijd lang kon ik Desire dus maar deels draaien.
Na de aanschaf van een aantal andere albums van Bob Dylan, vond ik een krasloos exemplaar van Desire op een rommelmarkt voor een habbekrats. (Wie regelmatig op rommelmarkten en platenbeurzen komt, moet wel haast tot de conclusie komen dat Desire een van de twee meest verkochte Dylan-albums in Nederland is. Dit album kom je wel zó vaak op beurzen tegen, dat het haast lijkt of iedere Nederland in 1976 een exemplaar had gekocht. Het andere Dylan-album dat je minstens net zo vaak tegenkomt, is Greatest hits.)
Enfin, bij thuiskomst legde ik mijn nieuw verworven, krasvrije exemplaar van Desire naast mijn allereerste Dylan-aankoop ooit. Tot mijn stomme verbazing bleken de binnenhoezen van die twee persingen van Desire niet helemaal identiek te zijn (zie afbeelding). De credits op de ene binnenhoes waren uitgebreider dan op de andere binnenhoes. Verder leken de platen volledig identiek te zijn. Nederlandse persingen, twotone-labels in dezelfde hoes. Alleen die credits. Slechts op een van de twee binnenhoezen staan de volgende regels:

Quadraphonic Sound and
Remix Supervision / Harold J. Kleiner
Quadraphonic Remix
Engineer / Don Young

Aanvankelijk kon ik deze regels niet plaatsen, pas jaren later hoorde ik over de quadraphonische remix van Desire (Cas schrijft hier over in Bob Dylan... best klinkend #5, de 'trigger' voor dit stukje).
Wat het vreemd maakt, is dat de credits voor de quadraphonische remix op de binnenhoes staan van een gewone persing van Desire. Ik heb nog een tijdje gedacht dat de binnenhoes met die vermelding helemaal niet bij die gewone persing van Desire hoorde. Dat mijn exemplaar een samenraapsel was van een gewone persing en een binnenhoes van de quadraphonische persing. Niet dus.
Zoals ik al schreef, naast Greatest hits is Desire het album dat ik het meest tegenkom op rommelmarkten en platenbeurzen. Ik heb een tijdlang op die beurzen, iedere keer wanneer ik een Nederlandse persing van Desire tegenkwam, de binnenhoes bekeken. Het overgrote deel van de platen die ik tegenkwam, had wel de credits voor de quadraphonische remix op de binnenhoes staan.
Ik kan me niet herinneren ooit iets over deze verschillende binnenhoezen te hebben gelezen. Niet op Searching for a gem, niet in de geweldige serie artikelen van Rod MacBeath over de hoezen van Dylans albums in The Telegraph. Misschien is het detail te klein om op te vallen, misschien is het niet van belang.
Het is maar een klein detail, ik weet het. Maar het is wel het detail dat mij op pad stuurde om beter naar de hoezen van Bob Dylans albums te kijken. Alleen daarom al is het voor mij een dierbaar detail.