Record Store Day 2013: Wigwam / Thirsty boots

Het is 20 april 2013, het is Record Store Day. Het is de dag waarop platenzaken in het zonnetje worden gezet, het is de dag waarop een groot aantal elpees en singles worden uitgebracht. Een van die speciale uitgaven in het kader van Record Store Day is de single 'Wigwam' met op de flipside 'Thirsty boots' van Bob Dylan.
Ik ben net weer thuis na een bezoek aan mijn favoriete platenzaak, een Dylan-single rijker. En wat voor single!
Eerst maar de hoes. De hoes is van stevig karton met daarin een witte binnenhoes waarin de single zit (Oranje labels). Op de voorzijde van de hoes staat een werkelijk schitterende foto van Bob Dylan anno 1970 in de studio. De achterzijde van de hoes is duidelijk geïnspireerd op de hoezen van Duitse promo-persingen van weleer, de zogenaamde Blitz-hoezen (zie hier). De achterzijde van de hoes vermeldt dat beide nummers op deze single ook zullen verschijnen op het tiende deel van The Bootleg Series. Verder blijkt uit de informatie op de achterzijde dat de single is geperst in de EU, wat doet vermoeden dat er naast deze persing ook een Amerikaanse persing is (voor de verzamelaars). En omdat het blijkbaar nooit goed kan gaan, staat de naam van de componist van 'Thirsty boots' fout geschreven op de hoes en op het label van deze single. Er staat 'Eric Anderson' in plaats van Eric Andersen.

Op de A-kant van deze single staat de demo-versie van 'Wigwam'. Deze demo is minder opgesmukt dan de overbekende versie van dit nummer die te vinden is op Self portrait en de single die in 1970 werd uitgebracht. En hoewel ik de mondhoeken optrekkende ironie wel inzie van het  wederom op single uitbrengen van Dylans grootste hit in Nederland, moet ik bekennen dat ik persoonlijk niet zo heel veel heb met het nummer 'Wigwam'. Deze demo-versie is zeker aardig, maar daar blijft het wat mij betreft bij.
Op de flipside van deze single staat Dylans versie van het door Eric Andersen geschreven nummer 'Thirsty boots'. Na het laten zakken van de naald op het vinyl, valt mijn mond open. Kippenvel over mijn lijf en tranen in mijn ogen. Een piano, een gitaar en Dylans stem af en toe afgewisseld met een mondharmonica. Dit is werkelijk schit-te-rend! Superlatieven schieten te kort om Dylans versie van 'Thirsty boots' te beschrijven.
Als dit nummer een voorbode is van wat we mogen verwachten van de muziek op The Bootleg Series vol. 10, dan zal dit album mijn stoutste verwachten overtreffen.
Ik ben inmiddels zo'n drie kwartier thuis en in de laatste veertig minuten heb ik niks anders gedraaid dan 'Thirsty boots'. Voor de lunch heb ik het vinyl van deze single grijsgedraaid.