AmericanaramA, Richie Havens en meer

Het zijn vreemde dagen, al is dat meer een gevoel dan een werkelijkheid. Zo zijn er - om te beginnen - de bijna iedere avond identieke setlists tijdens de huidige tournee, iets dat we van Bob Dylan al lang niet meer hebben gezien. Natuurlijk wordt over zoiets gelijk gespeculeerd, zo las ik ergens dat die vaste setlist te maken heeft met een mogelijke uitgave van een live-album van deze tournee. Allemaal koffiedik kijken. Dikke duimen werk.

Nu ik toch over concerten schrijf: een paar dagen geleden kwam het nieuws naar buiten dat Bob Dylan en band door Amerika touren - samen met Wilco, My Morning Jacket, Ryan Bingham en Richard Thompson (in wisselende samenstellingen) - onder de titel AmericanaramA Festival of Music. Of AmericanaramA in een najaar ook een Europees vervolg krijgt, valt nog te bezien, maar van mij mag het.

Inmiddels ligt Record Store Day al weer een paar dagen achter ons. Struinend over het internet zijn er een drietal dingen die - met betrekking tot de release van de Dylan-single op Record Store Day - steeds weer boven komen drijven:
1. De grote verschillen in vraagprijs voor deze single (van 6 dollar (= €4,61) in Amerika tot €12,- in Duitsland);
2. De beschikbaarheid van de single. De ene winkel schijnt de single in grote hoeveelheden te hebben gekregen, terwijl een andere winkel niets heeft ontvangen;
3. De release van deze single het verlangen naar de uitgave van The Bootleg Series volume 10 enorm aangewakkerd heeft.

Naast het veelvuldig draaien van 'Thirsty boots' stort ik me de laatste dagen regelmatig op het nogmaals beluisteren van verschillende persingen (op elpee en cd) van Dylans albums met de door Cas geschreven serie Bob Dylan... best klinkend (en de reacties van Hans) in het achterhoofd. Het aardige is dat ik daarbij soms verrassende (en geest verfrissende) ontdekkingen doe.

Ik moet bekennen dat ik gisteren schrok toen ik hoorde dat Richie Havens is overleden. Hoewel ik mezelf zeker geen groot liefhebber van Havens' muziek zou willen noemen, heb ik wel een zwak voor zijn album Mixed bag uit 1967. Richie Havens was een van de vele artiesten die tijdens The 30th anniversary concert in oktober 1992 een nummer van Bob Dylan speelde. Ik weet nog dat ik naar de TV-uitzending van dat evenement keek, met kromme tenen en plaatsvervangende schaamte. Er waren tijdens dat concert - naar mijn smaak - maar verdomd weinig artiesten die goede cover van een nummer van Dylan brachten, Richie Havens, met zijn versie van 'Just like a woman', was een van die weinige artiesten die mij met zijn cover wel wist te boeien. Richie Havens is 72 jaar geworden.