Inmiddels heb ik een opname van het concert van 6 april gehoord en ik moet bekennen dat ik onder de indruk ben. Een mooi concert waarbij opvalt dat met name de akoestische gitaar Stu Kimball en Dylans piano erg goed te horen zijn in de mix. De gitaar van Duke Robillard verdrinkt wat in de mix. Doordat de nadruk zo ligt op de akoestische gitaar, klinkt dit concert anders dan bijvoorbeeld de concerten uit 2012.
Positieve uitschieters zijn voor mij onder andere 'Visions of Johanna', 'Blind Willie McTell' en vooral 'What good am I?'. Vooral dit laatste nummer nodigt uit tot opnieuw luisteren.
Onvoorstelbaar maar waar: het publiek tijdens het concert van 6 april meende ritmisch te moeten meeklappen met 'What good am I?', een nummer dat daar totaal niet toe uitnodigt en / of geschikt voor is. Ik mag hopen dat dat eenmalig was.
Verder is er natuurlijk nog een verjaardagsfeestje: Nashville skyline werd in Amerika op 9 april 1969 uitgebracht, dat is vandaag 44 jaar geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten