Vanmiddag zag ik het tijdschrift HJK liggen met op de cover twee kinderen. Die kinderen staan bij een platenspeler & op die platenspeler ligt een elpee. Die elpee heeft de zogenaamde twotone labels van platenmaatschappij CBS.
Ik merk al snel dat ik helemaal niet kijk naar welke - ongetwijfeld interessante artikelen - in deze aflevering van HJK te lezen zijn, maar dat ik staar naar de cover, naar het label van die elpee. Ik probeer te ontcijferen of het toevallig een elpee van Dylan is.
Na een paar minuten staren geef ik het op, het deel van de foto waarop het label van de elpee staat is te wazig om het te kunnen lezen. Pas dan zie ik dat de twee kinderen een plastic poppetje op het vinyl hebben gezet, waarschijnlijk om het poppetje rond te laten draaien.
Ik krijg bijna een hartverzakking bij het zien van dat poppetje. Zijn die kinderen niet opgevoed? Het zou best wel eens een elpee van Dylan kunnen zijn! (En zelfs al is het geen elpee van Dylan, dan nog zet je er geen poppetje op.)
Na de verontwaardiging realiseer ik me hoe absurd mijn reactie is.
Laat die kinderen toch, het zal wel een slechte elpee zijn, versleten vinyl of zo.
En waar maak ik me eigenlijk druk om, zo denk ik.
Achteraf kan ik er wel om lachen, al is het als een boer met kiespijn.
Het gaat niet goed met mij. Zelf op de cover van HJK denk ik Dylan tegen te komen.
1 opmerking:
gewoon aan vakantie toe. Niks bijzonders. :-)
Arno
Een reactie posten