Ik heb het gitaarspelen vlak na de geboorte van zoonlief - ruim negen jaar geleden - min of meer opgegeven & toch zal ik nooit afstand kunnen doen van Bob Dylan song book. Dit boek is veel meer dan een verzameling bladmuziek van 47 nummers van Dylan. Starend naar de inhoudsopgave krijg je een aardig beeld van wanneer dit boek ongeveer voor het eerst uitgegeven moet zijn. Bob Dylan song book bevat de bladmuziek van nummers van de albums The Freewheelin' Bob Dylan tot en met Bringing it all back home, aangevuld met 'Like a rolling stone' & outtakes als 'Walls of red wing', 'Seven curses' & 'Hero blues'.
Bob Dylan song book zal zo eind 1965, hooguit begin 1966 voor het eerst uitgegeven zijn, schat ik.
Achterin het boek staan, onder de titel 'Recordings of Bob Dylan's songs' lange lijsten van de in dit boek opgenomen nummers met daar achter de artiesten die dit nummer hebben opgenomen. Dankzij dit boek weet ik bijvoorbeeld dat niet alleen The Byrds 'Mr. Tambourine man' hebben opgenomen, maar ook - om er twee te noemen - Gerry Mulligan & The Chipmunks. Niet dat ik de behoefte heb om een van deze versies van 'Mr. Tambourine man' te horen, maar aardig om te weten is het wel.
Voorin het boek staan nog twee teksten. Op de bladzijden 11 & 12 staat - aldus de index - een 'Biography', terwijl de titel boven het stuk op blz. 11 luidt 'Dylan recording personal notes'.
Veel interessanter is het stuk 'The man behind the songs' van Robert Shelton. Shelton: 'These are the songs of Bob Dylan, the pioneer, the trail-blazer, the innovator, who has disturbed, delighted, dismayed and deepened the thinking of millions of listeners. He breaks all the rules. He sets new compass-points. He experiments and assimilates all musical influences, then turns about to influence the musical worlds around him.'
Alsof dat nog niet genoeg is, zijn er nog de foto's van Chuck Stewart. Op de kaft staan al acht foto's (zie de afbeelding bij het bericht hieronder), daarnaast staan er in het boek zelf nog zeven groter afgedrukte foto's. Drie van deze zeven foto's staan ook op de kaft. In totaal zijn er dus twaalf unieke foto's in & op de kaft van dit boek te vinden. Alle foto's zijn gemaakt tijdens opnamesessies in de studio, in ieder geval tijdens twee verschillende sessies. Dat de foto's tijdens twee verschillende sessies zijn gemaakt is niet zo moeilijk vast te stellen: op een deel van de foto's draagt Dylan een gestreepte bloes, op alle andere foto's een donkere coltrui. Ik vermoed dat de foto's gemaakt zijn tijdens de sessies voor Highway 61 revisited.
Waarom ik dat denk? Daarvoor moet ik even een andere release erbij pakken, de cd The Classic interview 1965 - 1966. Op de voorkant van deze cd staat een foto van Dylan met precies dezelfde coltrui aan & precies dezelfde gitaar in zijn handen als op een aantal foto's van Chuck Stewart in Bob Dylan song book. Het aardige van de foto op de hoes van The Classic interviews 1965 - 1966 is dat Dylan een fluitje in zijn mond heeft. Er is maar één nummer in Dylans oeuvre waarop hij een fluitje bespeelt & dat is het titelnummer van het album Highway 61 revisited.
Tot slot is in Bob Dylan song book nog de tekening van Lambert te vinden welke ook onder andere op de hoes van de Nederlandse persing van de single 'Just like a woman' prijkt (zie de afbeelding bij dit bericht).
Kortom: al speel je geen noot gitaar, Bob Dylan song book is de moeite waard.
2 opmerkingen:
De foto's van Chuck Stewart waarop je Dylan ziet met de befaamde gestreepte gevangenisblouse zijn op 2 augustus 1965 gemaakt, tijdens de slotsessie voor Highway 61 Revisited (4 augustus was alleen overdubsessie). Lange tijd werd aangenomen dat deze foto's gemaakt zouden zijn tijdens de sessies voor Blonde on Blonde in Nashville.
Beste Tom,
Ook ik heb dat songbook ooit gekocht. Ik weet het nog goed, ik was op kot in Gent waar ik rechten studeerde. De prijs staat er nog in : 375 BF. (Belgische Frank, waar is de tijd, nu zo'n negen euro en een beetje, wat een belachelijke prijs).
Dat boek was toen ( ik spreek van eind 1966) wel wat hoor.
Je vond er songs in die je nooit anders zou kunnen horen. Er waren toen geen bootlegs, of ja misschien wel "The Great White Wonder" die ik ook in die tijd heb gekocht.
The Eternal Circle, Lay down your weary tune, Paths of victory, Quit your lowdown ways, Walking down the line, dat waren songs waar je , was het niet voor dat boekje, nooit van gehoord zou hebben.
Ik leerde die songs spelen, zonder ze ooit gehoord te hebben, de ene al wat sneller als de ander, en was stiknieuwsgierig om dit ooit eens door Dylan zelf te horen zingen.
Ik heb er lang op gewacht.
De eerste songs hoorde ik op bootlegs natuurlijk, slechte kwaliteit, maar o zo spannend want hier hoorde ik Dylan zingen wat ik al lang kon spelen.
PS. Nog iets, kijk ook eens naar mijn blog Ochtendhumeur enz...
Josse
Een reactie posten