Ik heb er lang naar uitgekeken om Who is that man? In search of the real Bob Dylan van David Dalton te kunnen lezen & nu ik het heb gelezen, snap ik eigenlijk niet meer zo goed waarom ik er naar uitgekeken heb. Bovenstaand citaat uit Who is that man? illustreert een van de punten waar ik me tijdens het lezen van dit boek aan heb zitten ergeren. Dalton haalt in zijn boek nogal eens zijn feiten door elkaar. In bovenstaand citaat noemt hij natuurlijk de verkeerde Beatle. Elders in het boek schrijft hij een stukje kleurenfilm toe aan de zwart-wit film 65 revisited. Het concert in Town Hall was - aldus Dalton - helemaal niet op 12 april maar op 13 april 1963, enz. enz.
Ten tweede lijkt Dalton - met name aan het begin van het boek - te denken dat een 'hippe' schrijfstijl zijn boek ten goede komt. Dat doet het niet. Gelukkig wordt dit in de loop van het boek minder.
Beide bovengenoemde punten zou ik nog kunnen verkroppen - er zijn fouten in de feiten, maar ach, iedereen vergist zich wel eens & schrijfstijl is smaak - als Dalton een verhaal te vertellen heeft.
En David Dalton heeft een verhaal te vertellen, althans, daar ga ik van uit (waarom zou hij anders een boek schrijven?), maar ik kan het verhaal niet vinden. Het boek bestaat uit min of meer chronologische stukken over Dylans leven & carrière vaak doorspekt met uitstapjes & dwarsverbanden. Ik merkte, al lezende, dat ik soms niet meer wist - mede door al die uitstapjes & dwarsverbanden - over welk deel van Dylans leven en / of carrière ik ook al weer aan het lezen was.
Who is that man? bevat best aardige fragmenten. Maar ondanks dat ben ik nergens tijdens het lezen opgesprongen van enthousiasme over wat ik las.
Who is that man? is aardig, maar naar mijn smaak ook niet meer dan dat.
Helaas, ik had het zo graag goed gevonden.
Om nog even terug te komen op die ondertitel - In search of the real Bob Dylan - ik heb tijdens het lezen niks gevonden.
De zoektocht gaat verder, ook na het lezen van Who is that man?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten