Presidential Medal of Freedom [derde bericht]

In het bericht hieronder - 'Dylan kort #862' - staan een groot aantal links naar berichten op het internet over de uitreiking van de Presidential Medal of Freedom aan Bob Dylan. De gehele uitzending van de Presidential Medal of Freedom Award ceremony is te zien op de website van het Witte Huis, zie hier.
De afbeeldingen in het gisteravond geplaatste bericht (onder 'Dylan kort #682') komen uit de live-uitzending van gisteravond.
Vanochtend onderweg naar het werk kwam Dylan nog even voorbij op de radio-uitzending, in het nieuws. Als het op de radio te horen is, zo dacht ik, dan zal het ook wel in de kranten staan & dus belde ik 'mevrouw Tom' in alle vroegte op met het verzoek om vandaag de Volkskrant te kopen. Dat heeft 'mevrouw Tom' gedaan, de schat.
Niet lang na thuiskomst heb ik die krant doorgenomen. Tevergeefs, helaas. In de gehele Volkskrant heb ik nog geen letter over de Presidential Medal of Freedom kunnen vinden. Dat verbaast me. Misschien komt dat nog, misschien staat het wel in de krant van morgen.
Mocht je een bericht over de uitreiking van de Presidential Medal of Freedom in de krant zijn tegengekomen (of nog tegenkomen) dan zou je mij een groot plezier doen door dit even te laten weten zodat ik snel naar de winkel kan rennen om bewuste krant aan te schaffen. Tips mogen naar: tom_dylan@hotmail.com.

In de Volkskrant dus niks, maar op het internet des te meer. Het lijkt wel of iedereen in een keer Dylan-minded is geworden! Daar is niks mis mee: kom d'r bij, zou ik zo zeggen.
Ik heb gisteravond dus naar de uitzending van de Presidential Medal of Freedom Awatd Ceremony zitten kijken, in totaal iets meer dan een half uur. Ik dacht altijd dat dit soort gelegenheden zich uitstekend lenen voor eindeloos rekken, voor oeverloos lange speeches waar niemand van gediend is. Niet dus. Obama blijkt formeel & geestig uitstekend te kunnen combineren.
een aantal dingen vielen mij op. Allereerst was er de speech van Obama waarin hij één voor één de mannen & vrouwen die een Presidential Medal of Freedom kregen kenschetste. Dylan was - als ik me goed herinner - als derde aan de beurt in deze speech. Aan het eind van deze speech noemde Obama nog even Toni Morrison & Bob Dylan in het bijzonder aangezien zij beiden van belang zijn (geweest) voor de persoon Obama.

Vervolgens werden één voor één de ontvangers van de Presidential Medal of Freedom naar voren geroepen waarna een vrouw (?) buiten beeld nog het een ander zei over de laureaat. Alle laureaten hoorden deze vriendelijke speeches 'gelaten' aan, alle laureaten op één na: Bob Dylan. Dylan bleef het gewicht maar van zijn ene naar zijn andere voet verplaatsen. De innerlijke onrust leek hem gegrepen te hebben.
Wat verder opviel, was dat Dylan als laatste zijn Presidential Medal of Freedom in ontvangst mocht nemen. Ik heb geen flauw idee of hier nog enige betekenis aan gegeven moet worden. ik denk het niet.
Wat verder opviel, was dat Dylan tijdens de gehele ceremonie een zonnebril droeg. Ik moet zeggen dat ik me daar wel aan stoorde, ik vond het wat ongepast.
Na ongeveer een half uur vertrokken de laureaten door een zijdeur om - zoals president Obama vertelde - een hapje & een drankje tot zich te nemen. Ook werden de aanwezige 'toeschouwers' uitgenodigd voor dezelfde informele bijeenkomst.
Nou moet ik natuurlijk eigenlijk iets schrijven over hoe geweldig het is & hoe verdient het is dat Dylan de Presidential Medal of Freedom heeft gekregen. Dat vind ik natuurlijk ook wel, maar dat zal verder niemand die regelmatig deze blog bezoekt verbazen. Tegelijkertijd betekent dat dat je er nauwelijks enige waarde aan kunt hechten wanneer ik roep dat Dylan die prijs verdient.
Het zou ongeveer hetzelfde zijn als wanneer een lid van de Mabeline Albright-fanclub zou verzuchten: 'hè, hè, eindelijk heeft ze 'm'.
En laten we eerlijk zijn: het feit dat Dylan de prijs heeft gewonnen, maakt zijn muziek niet beter of slechter. Het enige verschil is dat hij - door middel van die prijs - meer erkenning voor zijn muziek heeft gekregen.
Terecht? Ik vind van wel.