Dylan kort #853 [het nieuwe album, 17 mei & boeken]

Nieuwe album: Op de website van The Examiner is informatie te vinden over de luistersessie waaraan Allan Jones - van Uncut - binnenkort onderworpen wordt. [Met dank aan Cas voor de tip] Het is te hopen dat Jones binnen afzienbare tijd na de luistersessie met informatie over Dylans nieuwe album naar buiten komt. Ik weet niet hoe het met jou is, maar ik snak naar informatie over Dylans nieuwe album!
17 mei: Op een website rond 'zoveel jaar geleden' komt Dylan maar liefst 3 keer voorbij.
17 mei 1963 Monterey Folk Festival
17 mei 1966 Manchester Free Trade Hall [the Bootleg series vol. 4]
17 mei 1967 première Dont look back 
Zie hier.
Deze website voegt daar nog aan toe:
17 mei 1964 Royal Festival Hall, Londen
Boeken: In februari & maart heb ik hier acht afleveringen over boeken gepubliceerd. In die afleveringen verschenen lijsten met de vijf tot tien favoriete Dylan-boeken van lezers van deze blog. Gisteren ontving ik van Corry een e-mail, deels een aanvulling op de eerder gepubliceerde stukken, deels over het boek Who is that man? van David Dalton. Die e-mail van Corry is zeer de moeite waard, daarom doet het me plezier dat ik van Corry haar e-mail hier mag publiceren:

Beste Tom,

Had je beloofd je te zullen laten weten wat ik van de boeken “Wicked Messenger”en “Who is that man?” vind. Gaat ie.
Heb genoten van “Wicked Messsenger”. Echt blij dat ik dat boek n.a.v. die lijstjes (geloof zelfs dat het jouw eigen lijstje was) heb gekocht. Een invalshoek die ik nog niet erg vaak ben tegengekomen. Alhoewel er natuurlijk wel vaak op wordt gewezen dat Dylans eerste jaren veel “fingerpointing”songs voortbrachten, wordt in dit boek de rode (politieke) draad door de songs, ook die van later werk, duidelijk en op sympathieke wijze getraceerd. En wat politiek en sociale ontwikkelingen met een mens, in dit geval Dylan, doen. Een boek waar ik op gezette tijden dacht: o ja, natuurlijk, zo kun je een bepaalde song ook lezen, zonder de inhoud nou meteen in een bepaald hokje te douwen. Verfrissend, boeiend en leerzaam. Zou eigenlijk wel een vervolg willen zien waarin de schrijver latere jaren te lijf gaat.
Tja en dan “Who is that man?”. Ik heb het nog niet uit. Heb moeite er door heen te komen. Om eerlijk te zijn: ik heb het maar even weggelegd. Dat komt door het in mijn ogen (letterlijk want ik lees het) neerbuigende toontje in de eerste paar hoofdstukken, die ik heb gelezen. Zo van: ach ja, die geitenwollensokken folkscene van toen en een zeer berekenende opportunistische Dylan, die ze allemaal bij de neus heeft. Maar wel de songs de hemel in prijzen. Tot nu toe komt het tamelijk onoprecht over allemaal. Who is that man Dalton? En blijft dat zo?
Heb uit pure frustratie “Chronicles” maar weer eens uit de kast gepakt.  Mag dan niet 100% feitelijk waar zijn, het is tenminste wel oprecht!!!

Hartelijke groet,
Corry