In het bijzonder dank aan Ton & Tjeerd die mij beiden tipten over een artikel in NRC Handelsblad van gisteren. Beiden waren ook zo vriendelijk om het artikel naar mij te sturen.
Vanochtend vroeg ben ik naar de lokale boekwinkel gereden, daar lag NRC Handelsblad van gisteren voor mij klaar. Een grote foto met een korte, aardige tekst eronder.
De man van de boekhandel was zo vriendelijk om mij de kranten van vandaag door te laten bladeren. Niks in de Volkskrant, NRC Next, AD of Telegraaf. Wel in Trouw een klein bericht op pagina 2.
Onder het kopje 'Personalia' een kort stukje waarbij dezelfde foto als in NRC Handelsblad van gisteren is afgedrukt, alleen veel kleiner.
De tekst in Trouw begint aardig maar verandert al snel in een tenenkrommend geneuzel: 'In Nederland was Bob Dylan met zijn protestsongs in de jaren zestig vooral een idool voor de babyboomers. Nederlandse leeftijdgenoten van Obama (50) zagen Dylan meer als iemand van een vorige generatie.'
De uitzending van CNN is nog wel opmerkelijk. De uitzending begon iets eerder waardoor ook de binnenkomst van de laureaten te zien is. Nog opmerkelijker is dat - op het moment dat president Obama's speech over Dylan gaat - er een close up van Dylan te zien is. Links naast Dylans hoofd verschijnt een een portret van de jonge Dylan in beeld met daaronder de tekst:
BOB DYLAN
- Music icon whose songs influenced civil rights movt.
- Winner of 11 Grammys
- Author of more 600+ songs
Onder in beeld staat nog een balk met de tekst: 'Bob Dylan gets Medal of Freedom - Music was soundtrack for civil rights movement'.
Gisteren ontving ik nog onderstaande e-mail van Erik:
Dag Tom,
Wat fijn om Dylan eens naast het podium te kunnen gadeslaan. Het nerveus getik met zijn voet, hoe hij ostentatief de handen stil hield wanneer de andere winners bejubeld werden (met uitzondering van een handje voor de man twee stoelen naast hem). Hij wist zich duidelijk geen houding te geven (de anderen hadden er ook wel moeite mee). Ik kan me ook niet inbeelden dat hij veel plezier beleeft aan dergelijke festiviteiten. Onze held blijft een onrustige ziel, lijkt me. Hoe zou hij zich gedragen op die receptie achteraf vraag ik me dan af. Jammer dat we daar geen beelden van kregen. En anderzijds denk ik dan ‘ach laat die man met rust’. Ik vond het wel sympathiek hoe Obama Dylan kameraadschappelijk naar voren riep.
Bedankt om gisteren de link op je blog te plaatsen, zodat ik live kon kijken.
Groeten,
Erik
Berichten op het internet over de Presidential Medal of Freedom: 3FM, ED, HLN, Tubantia, Nostalgie.
Muziek carrière van Bob Dylan: door Jesse Fokke.
Isle of Wight: Jan zwom naar Wight om Dylan te zien / horen (meer staat er niet over Dylan in zijn column), zie hier.
'The ballad of Frankie Lee and Judas Priest' op American songwriter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten